Interview: Cecilia Ahem over ‘P.S. I Love You’.

"Een maand nadat P.S. I Love werd gepubliceerd, begonnen de opnames van de film", vertelt Cecelia."Ik wist toen helemaal niet wat de gang van zaken was in dit wereldje. Mijn boek was naar allerlei productiemaatschappijen gestuurd, en Warner Bros wilde het verhaal verfilmen. Sommige schrijvers willen dat elk aspect van het verhaal hetzelfde blijft, maar ik heb daar totaal geen moeite mee. In mijn boek staan vaak paginalange reflecties, dat zou heel erg saai worden", lacht ze

In de jaren die volgen, schrijft Cecelia een aantal korte verhalen en vier andere boeken. Haar laatste, Thanks for the Memories, sinds kort in het Nederlands verkrijgbaar is onder de titel Ik zal je nooit vergeten. Het verhaal gaat over Joyce, die na een ongeval het ziekenhuis verlaat, met haar leven en huwelijk in stukken. Ze trekt in bij haar vader, een vergeetachtige, bejaarde man. Onverklaarbaar genoeg heeft ze herinneringen aan plaatsen waar ze nooit geweest is en ze spreekt zelfs talen die ze nooit geleerd heeft. "Ik haal mijn inspiratie uit dagelijkse gebeurtenissen. Soms is het een uitspraak die iemand doet, een andere keer komt het van een tv-programma dat ik heb gezien. De inspiratie voor Ik zal je nooit vergeten, kwam van een programma over bloedtransfusie. Bloeddonatie vind ik iets heel intiems en romantisch hebben. Toen ik een aantal dagen later een programma zag over transplantaties, begon het verhaal een eigen leven te leiden in mijn hoofd."

"Ik dompel mezelf compleet onder in het verhaal," vertelt Cecelia, "Tijdens het schrijven lach ik, huil ik, en beleef alles wat de personages meemaken heel intens. De personages ontwikkelen zich gedurende het verhaal. Soms heb ik een idee dat ik wil opschrijven, maar dan is een personage daar nog niet aan toe. Als een boek klaar is, huil ik. Omdat het voelt alsof ik afscheid neem van vrienden waarmee ik maandenlang heb gewerkt."

Tegenwoordig schrijft Cecelia tot een uur of twee 's nachts. Vroeger was dat wel anders. "Tijdens het schrijven van P.S. I Love You, werkte ik van tien uur 's avonds tot de volgende ochtend zes uur. Overdag sliep ik, om 's avonds weer te schrijven. Zo was mijn leven gedurende de drie maanden die ik nodig had om dit boek te schrijven. Ik heb een 'alles of niets'-mentaliteit, en dat komt tijdens het schrijven heel erg naar boven. Ik kan het allemaal moeilijk loslaten. Het is alsof ik Alice in Wonderland ben die omlaag valt in het konijnenhol. Als mijn vriend dan zegt 'Laten we gezellig uit eten gaan met vrienden', dan heb ik daar helemaal geen zin in. Ik zit in mijn eigen wereldje, en ben dan nog helemaal 'wazig' als ik daaruit kom."

"Ik beschouw mezelf als een spiritueel persoon, en geloof dat alles met een reden gebeurt" vertrouwd Cecelia ons toe. "Als iets goed voelt, dan ga ik ervoor, zonder erover na te denken. Denken doe ik niet met mijn hoofd, maar met mijn hart. Ik neig naar het tao-ïsme; 'just go with the flow'. In Engeland hebben ze een term, de Desire Line. Iedereen heeft zijn levensweg, en daar leiden kleine paadjes vanaf, de zogenoemde desire lines. Dat was de werktitel van het boek Ik zal je nooit vergeten.

In ongeluk dat zwarte zouden katten brengen geloof ik niet. Ook loop ik rustig onder een ladder door. Maar op een bepaalde manier geloof ik wel ik in tekens. Met mijn laatste boek kreeg ik vanuit verschillende richtingen een teken dat dit boek geschreven zou worden."

De toekomst ziet Cecelia zonnig in. "Zolang ik boeken kan schrijven, ben ik gelukkig. Als je alleen maar bezig bent met schrijven, en alles wat je doet te maken heeft met schrijven, dan ben je schrijver. Ik ben nu bezig met een nieuw boek, en heb net een project van twee jaar afgerond. Ik hoop in de toekomst nog meer van dit soort projecten te doen." Als we vragen wat voor soort projecten dit zijn, glimlacht ze mysterieus. "Dat horen jullie vanzelf" lacht ze.

~~
Ik zal je nooit vergeten
Cecelia Ahern
~~
ISBN: 9789044612783 | 285 pagina's