Interview: Mireille van Hout over 'Voorbij Mels'.
~Stranden
We maken in Voorbij Mels kennis met Roos. Ze leidt een snel leven in de grote stad. Ze heeft een leuke baan, veel vriendinnen en een propvolle agenda. Wanneer ze de gladde charmeur Mels ontmoet, lijkt hij prima te passen in haar bruisende bestaan. Maar als Roos' zorgeloze meisjesleven plotseling op zijn kop komt te staan door haar zwangerschap, heeft dat ook grote gevolgen voor Mels die in paniek spoorloos verdwijnt. Roos voelt zich verantwoordelijk voor zijn verdwijning en gaat samen met Mels' stugge broer Lode op zoek naar hem. Een spannende zoektocht leidt hen naar de surfstranden van Spanje en Azië, maar ook langs de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Roos realiseert zich dat ze haar leven op een ander spoor moet zetten, met of zonder Mels.
Van Hout heeft er een vlotte roman van gemaakt waarin hippe Engelse termen niet ontbreken. Toch stoort dat niet. Het boek blijft namelijk tot het eind spannend. Dat betekent dat we bladzijde na bladzijde verslonden om bij de ontknoping te komen. Tijd voor een kennismaking met het brein achter dit verhaal. Mireille van Hout: "Het verhaal van Voorbij Mels is gaandeweg gegroeid. Toen ik begon te schrijven had ik eigenlijk slechts een globaal idee van het plot. Kort door de bocht gezegd was het een soort boy-meets-girl-story. Pas na de geboorte van mijn tweede zoon wist ik wat het boek nodig had."
Droom achterna
De droom om schrijfster te worden, had Mireille als meisje al. "Vorig jaar vond mijn zus nog ergens zo'n mooi kinderwerkje. Zelf geschrevens, illustraties met vette viltstift, en vervolgens in elkaar geniet. 'Okki en Pim op avontuur'. Aan het handschrift te zien was ik nog geen zeven. Ik heb altijd het idee gehad dat ik ooit een boek zou schrijven. Maar ja, wanneer was dat? Hoe lang kun je iets uitstellen omdat je het ooit gaat doen? De geboorte van mijn eerste zoon deed me inzien hoeveel je kunt. Misschien was het wel die oerkracht die vrijkomt tijdens de bevalling waardoor ik dat vertrouwen kreeg, haha. Maar maanden later had ik in ieder geval de kracht om het roer om te gooien en gewoon maar eens te beginnen."
Het schrijven van dit boek heeft Mireille als 'geweldig' ervaren. "Niet zozeer omdat het mijn debuut was, maar ik vond het heerlijk om aan een roman te werken. Ik wilde schrijven, ook al zou het niet uitgegeven worden. Ik geloof dat je moet proberen je dromen achterna te jagen. Misschien lukt het niet, misschien blijkt dat je droom onhaalbaar is, maar próbéér het wel. Ik denk dat iedereen bepaalde kansen op zijn pad krijgt. Het zijn mogelijkheden om te groeien, nieuwe stappen te nemen. Maar er zijn altijd honderd dingen die je tegenhouden bij zo'n verandering. De buitenwereld, die veilige baan of misschien wel je 'status'. Zo'n stap levert risico's en onveiligheid op. Ik gaf een goede baan op, omdat ik wilde schrijven. Sommige mensen reageerden meewarig. Maar trek je daar niks van aan. Volg je pad!"
Liefde en rock & roll
Als je zo'n grote stap neemt, moet het haast een onwerkelijk moment zijn als je met je debuut in handen staat. "Ik dacht vroeger ook altijd dat het (dat) een fantastisch moment zou zijn. Maar toen het zover was, had ik al zoveel drukproeven voorbij zien komen, dat het gek genoeg vooral een logisch gevolg was van die maanden daarvoor. Toch durfde ik het boek maar amper open te slaan, ik vermoedde dat ik van alles zou lezen wat ik weer wilde veranderen. En ja, hoor, inderdaad. Maar aan een tekst kun je eeuwig blijven schaven. Dit jaar schrijf ik een ander boek dan volgend jaar. Ik heb mezelf toen maar een flinke trap gegeven. Van Hout, hou op. Laat het gaan! Dus dat doe ik nu. Ik ben nu vooral heel blij."
De reacties op haar boek zijn goed. Zo wordt ze zelfs met bestsellerauteur Kluun vergeleken. "Er zijn inderdaad wat overeenkomsten: de stad, het hedonisme, de liefde, seks, drugs, rock & roll en verdriet. Maar ik zie vooral verschillen. Kluun is rauwer, en obviously een man. Maar ik vind het echt een mooi compliment. Al word ik trouwens net zo blij van mailtjes waarin onbekenden schrijven dat ze stiekem op kantoor lazen. Of dat ze hun afspraken afzegden omdat ze zo opgingen in mijn verhaal. Je schrijft voor de lezer."
Omdat ik nu (in tegenstelling tot een paar maanden geleden) alweer druk bezig ben met het tweede boek, vind ik het toch wel leuk om daar mee af te sluiten. Ik heb de zinnen over boek 2 daarom een beetje veranderd en achteraan de tekst geplaatst. Kijk maar wat jij ervan vindt.
Toch is het schrijven niet het belangrijkste in Mireilles leven. "Het klinkt misschien heel suf om te zeggen, maar ik wil vooral een goede vriendin zijn en een leuke moeder voor die peuter en kleuter hier in huis. Ik mag dan mooie hoofdstukken schrijven over opwindende feesten en killerwaves, daarna zit ik hier gewoon weer te ganzenborden. Maar een tweede boek, dat komt er zeker. Het duurde even voor het vorm kreeg in mijn hoofd, maar op dit moment ben ik druk aan het schrijven. Het wordt weer anders dan Mels, maar het is heerlijk om uit het niets aan een nieuw verhaal te beginnen."
