Column Christine Pannebakker: Pijn, plezier en power
Het valt niet altijd mee alles opzij te zetten voor je grote passie. Op de televisie wordt ons continu verteld dat je alles tegelijkertijd kunt hebben: vrijheid, leuke job, toffe kinderen, nieuwe badkamer, trendy kleding, four-wheel drive onder het mom: geld moet rollen. Waarom zou je sparen? Je leeft nu toch?
Ook onze hersenen willen maar een ding: pijn vermijden en voor het plezier gaan. Dat maakt dat je soms keuzes maakt voor de korte termijn: kiezen voor het plezier van het moment (die zak chips) tegenover de ellende van straks (ontevredenheid met je lichaam).
Dat mensen vaak voor korte- termijnplezier kiezen, zag je al in het oude Babylon. Als mensen naar geldschieters gingen, werd hen gevraagd om een onderpand. Ontbrak het daaraan, dan konden mensen zichzelf als onderpand aanbieden. Als een Babyloniër niet meer in staat was een schuld terug te betalen, werd hij verkocht als slaaf. Hij moest dan werken aan de indrukwekkende stadsmuur, die uiteindelijk vijftig meter hoog was, achttien kilometer lang en zo breed dat je er met zes paarden naast elkaar op kon rijden. Het werk aan die muur was hemeltergend zwaar. Slaven moesten in de brandende zon dag na dag stenen stapelen. Zakten ze van uitputting in elkaar, dan werd er op hen ingeslagen met zwepen. Stonden ze niet meer op, dan werden ze simpelweg weggerold en ’s nachts opgepikt door een lijkenwagen.
De inwoners van Babylon waren dag en nacht getuigen van deze gruwelijkheden. Zij zagen wat er gebeurde als je als slaaf aan die muur moest werken. En toch bleven mensen zichzelf als onderpand aanbieden. Het toekomstige lijden als slaaf woog ogenschijnlijk minder zwaar dan zichzelf het plezier in het heden ontnemen.
Een dag later spreek ik mijn collega-schrijver weer. En het lijkt alsof er een ander mens voor me zit. ‘Ik was vannacht zo blij dat ik achter mijn bureau zat en de woorden op papier vlogen’, lacht ze. ‘Toen ik werkte voor een salaris was ik eigenlijk maar een dag per maand gelukkig: op de dag dat ik mijn salaris kreeg. Nu krijg ik geen salaris. En ben ik meestal maar een dag per maand ongelukkig.’
En we besluiten: een beetje pijn hoort nu eenmaal bij het leven. We doen tegenwoordig alles om pijn te vermijden. We nemen een ruggenprik tijdens de bevalling, een pilletje bij beginnende hoofdpijn, zorgen voor zachte tegels onder de wipkip. Maar soms vraagt het leven om kleine en grote offers. Wie een helder doel voor ogen heeft, gaat het leven aan. Met vuur in de ogen en power van passie.
Christine Pannebakker schreef Vrouwenpower.
Je kunt het boek bestellen via www.vrouwenpower.eu
