Mijn mening: Niks te klagen!

Ik word er echter een beetje ongemakkelijk van als mensen dat zeggen. Natuurlijk heb ik vanalles te klagen. Ik heb het altijd te druk, mijn geld vliegt de deur uit aan 'hebbedingetjes' waardoor ik geen rooie cent kan sparen, en ik heb met de regelmaat van de klok een bad hairday. Verder ben ik chronisch vermoeid en al twee maanden verkouden. En soms regent het ook nog en heeft mijn fiets wel eens een lekke band waardoor ik de trein mis.

Meestal klaag ik als excuus, zodat anderen zich beter voelen. Als iemand een compliment maakt over mijn figuur, zeg ik - ook al is het niet waar - dat ik mezelf echt moet uithongeren om er zo uit te zien. Want hoe moet degene die dikker is dan jij het verteren, als jij alles kunt eten en toch in maatje 29 past? Dat is simpelweg niet aardig!

Als iemand een opmerking maakt over grootte van mijn huis, maak ik dat goed door te zeggen dat het heus heel veel werk is, zo’n kast. Een klein huis is veel gezelliger. Waarom doe ik dat?

Mijn onbescheiden vriendin P. zegt altijd dat ik me niet hoef te excuseren voor wat ik heb. Zo lang ik zelf vind dat ik het verdien. Als ik haar complimenteer met haar nieuwe outfit, schroomt ze dan ook niet om glunderend het exorbitante bedrag te noemen dat ze ervoor heeft neergeteld. En voegt ze er doodleuk aan toe, dat zij ook vindt dat het haar fantastisch staat.

Dat kan ik dus niet. Ik mompel dan wat over een uitverkoopje en dat ik al heel lang niets meer gekocht heb. Geen idee waarom ik het altijd vergoelijk, want ik vind ook dat ik het heb verdiend. Ik werk hard, ben goed voor de mensen om me heen, voed andermans kinderen op en steun hier en daar een goed doel.

Maar toch voel ik een soort gêne als mensen me erop wijzen hoe goed ik het heb. Ik heb nu eenmaal één van de beste mannen ter wereld, die de drie leukste dochters van het westelijk halfrond heeft, een schare aan fantastische vriendinnen en een leuke baan. Wat wil ik nog meer?

Voorafgaand aan deze relatie heb ik bijna alle bindingsangstige hufters ter wereld versleten, jaren op een kippenhok drie hoog achter gewoond, me helemaal simpel gestudeerd en ben onderaan de carrièreladder begonnen. Dus ik heb dat beetje geluk verdiend!

Soms moet je door de ogen van anderen naar je eigen leven kijken. Als ze een compliment maken, moet je dat aannemen en volop van genieten. Dan kom je erachter dat je niets te klagen hebt. Maar eigenlijk is dat best saai....