Ziekenhuis

Maandag moesten we met mijn dochter Djen van 12 jaar naar het ziekenhuis. Na een val van het klimrek heeft ze nog steeds hoofdpijn aanvallen n last van haar nek.
Voor 2 weken geleden al foto's laten maken, maar daar was niks op te zien, dus op naar de kinderarts.

De arts was een hele vriendelijke dame die cht de tijd nam voor Djen. Ze werd flink ondervraagd en onderzocht. De symptomen die ze heeft wijzen op het vermoeidheidssyndroom en op spanningshoofdpijn.
Ze heeft dus een giga vragenlijst gekregen en ze moet naar de fysio en hopenlijk word dan iig die spanning minder op haar nek, want door de val van het klimrek en da ze lastvanhaar nek had toen heeft ze aa geleerd om lles gespannen te houden, dus al die spieren staan strak en ze heeft behoorlijk wat problemen met haar vader weer.

Maar al met al een goed gevoel over de arts en nu duimen dat het ook helpt en dat ze niet het vermoeidheidsyndroom heeft.

Wat wel frappant was, was toen ze vroeg of Djen en broertje had de arts gelijk vroeg Djulian met Dj?
Djulian is regelmatig op de kinderafdelin te vinden ivm zijn allergieen en echt serieus genomen voelde ik me daar niet met hem, op wat bloedprikken na werd er niks gedaan. Maar blijkbaar is hij dus wel degelijk besproken in het komplete team en is het toch niet zo afgescheept als we dachten.

Met Djulian lopn we inmiddels in het allergie centrum van het WKZ, waar we wachten op de oproep voor huidtesten. Die wachtlijst is 3 a 4 maanden. Tot de tijd moet je nog steeds blijven vogelen met zijn eten, komen er nieuwe allergieen bij en gaa er ook weer weg (ineens is hij allergisch oor de kat en huisstofmijt) en als je die testen dan gehad heb en ze willen meer weten (hoe zijn reactie is op bepaalde voedingsmiddelen) dan mag hij op de volgende wachtlijst voor de provocatie-unit. Wachtlijsten is echt om gek van te worden!

Ziekenhuizen en comminucatie tussen huisartsen ook trouwens. Vorige week moest ik mijn medicijnen bijbestellen en werd er gezegd dat ik dat maarvia de huisarts moest doen, terwijl er net 2 maanden geleden i afgesproken dat alles via het ziekehuis gaat. Na veel gepraat en gelul hebben we toen met moeite mijn medicijnen gekregen. Maar vandaag was het tijd om de slaapmedicatie bij te bestellen en kregen we weer hetzelfde gezeik.
Zo'n emotionele incontinente muts als ik ben zat ik al jankend aan die assistente uit te leggen dat het vorige wee ook al zo'n zooitje was en dat mijn medicijnen altijd via hun gaan. Daar had mevrouw geen boodschap aan, want ze kon het niet veranderen en had toch echt contact gehad met mijn eigen arts. Laat ik jullie vertellen dat mijn eigen arts op dinsdag niet in het pand is, want alleen vrijdags heeft patienten en verder is hij een arts die opleidingen geeft.
Dus erg knap dat ze kon overleggen met hem. Toen mijn vriend belde verlulde ze zich en bleek hij idd niet aanwezig te zijn.
Wat ik me nu afvraag is: bestaat de opleiding van assistente/baliemedewerkster van een arts alleen maar uit lessen: Hoe lieg ik een patient het beste voor?