Interview: Peters zesde zintuig
Op het zonnige terras van het Kurhaus hotel in Schevingen ontmoet ik Peter en zijn steun en toeverlaat: zijn echtgenote Mary. Het lijken gewoon twee vakantiegangers, die genieten van een koel drankje. Uitgangspunt van ons gesprek is het boek dat is uitgekomen over Peter: Mijn zesde zintuig. Peter zelf kan nog niet helemaal bevatten dat hij opeens een bekende nederlander is. "Ik moet er nog erg aan wennen, ik was dan ook erg verbaasd toen het verzoek om een boek over mij te schrijven kwam. Ik heb toegestemd als het boek geschreven werd onder mijn voorwaarden. Eén van die voorwaarden was dat ik mij volledig vertrouwd voelde bij degene die het zou schrijven. Het tweede was dat ze de échte Peter zouden laten zien. En dat is gelukt, ik sta volledig achter het boek." Journaliste Natasza Tardio voelde direct goed voor Peter en heeft hem en zijn omgeving bijna drie maanden gevolgd. "In het begin is ze veel meegeweest als ik ergens naar toe ging, maar we hebben ook veel telefonisch gesproken."
De rol van Mary wordt op een mooie manier belicht in het boek. Op alle mogelijke manieren is zij Peter's steun. Peter benadrukt dat nog eens tijdens ons gesprek, hij is ongelooflijk blij met zo'n vrouw. Voor Mary is het vanzelfsprekend. "Je groeit er in mee. Hij is al meer dan twintig jaar bezig als medium en wij hebben gezamenlijk deze beslissing genomen. We wisten dat als hij het zou gaan doen, er dan weinig ruimte over zou blijven voor iets anders. We hebben er toen veel over gesproken en staan nu volledig achter onze keuze." Toch ging het niet allemaal van een leien dakje. Van een joviale man die van feestjes houdt, veranderde Peter in een teruggetrokken man, met op zijn tijd dwarse en onredelijke buien. Mary: "Zo had ik een echtgenoot die vooraan stond als het om feestjes ging en zo ging hij altijd vroeg naar bed en waren grote groepen al gauw te veel voor hem. Daarnaast zijn die buien soms lastig om mee om te gaan. Maar je moet begrijpen: Peter krijgt zoveel emoties door, dat hij soms te moe is om zijn eigen kop koffie op te pakken." Peter beaamt dit en doet voor hoe uitgeput hij na een optreden is. "Je kunt me dan echt uitwringen. Ik doe zo'n theatershow bijvoorbeeld heel luchtig en snel, maar het is een emotionele aanslag. Mary en mijn familie en vrienden moeten me dan echt tegen mijzelf beschermen. Mensen die mij niet kennen en niet weten wat voor effect zo'n show heeft, vinden dat zij mij verpest, teveel verwend." Vervolgt dan boos: "Ze hebben haar laatst zelfs een kutwijf genoemd!"
Verbaasd kijk ik naar de lieve, blonde vrouw tegenover mij. Ze glimlacht en haalt haar schouders op. "Ach ja, dat krijg je als je nee zegt tegen mensen. De wachtlijst om bij Peter te komen is ongelooflijk lang, dus we kunnen niet overal ja op zeggen. En als ze naar ons huis bellen, willen ze Peter aan de telefoon krijgen. Ook dat gaat gewoon niet, ik moet ergens een grens trekken. Dat begrijpen veel mensen niet en roepen dan dat hij hun allerlaatste hoop is. Dat is emotionele chantage, maar daar trap ik niet in. Peter is ook maar een mens. Hij zegt zelf geen nee, ik bescherm hem tegen hemzelf." Pure liefde straalt er uit haar ogen. En verpesten doet ze Peter zeker niet, want ze is ook heel eerlijk over hem. Ik vraag haar of Peter er ook voor haar is op de manier zoals zij er voor hem is. Duidelijk is het antwoord: "Nee, helaas." Peter knikt: "Ik heb daar niet genoeg kracht voor. Ik vind dat heel erg, maar ik kan het gewoon niet." Eerlijkheid en liefde dus, dat dat de basis is van deze relatie blijkt uit alles.
Waar Peter zich eerder uitleefde op feestjes, trekt hij zich nu meer en meer terug in stilte. Of stilte? "Ik heb een drumstel thuis en daar leef ik me dan op uit. Muziek is mijn uitlaatklep. Of het nou mooi klinkt of niet, ik ram er lekker op los. En ik ga veel varen, op het water voel ik me het best." Peter kijkt me aan en zegt dan: "Ik doe leuk en gezellig, maar ik ben ongelooflijk eenzaam. Ik ben bij publiek hartelijk en luidruchtig, maar privé ben ik een stil en teruggetrokken man. Ik durf niet te slapen 's nachts, zeker als ik het erg druk heb, bijvoorbeeld met de theatershows. Midden in de nacht grijp ik dan met mijn hand de arm van Mary en als we dan 's morgens wakker worden, staat er een afdruk in haar arm van mijn hand. Zo vast houd ik haar dus. Ik ga ook vaak mijn bed uit, omdat ik niet kan slapen. Er komt dan zoveel door, daar kan ik mijzelf niet voor afsluiten. Mary gaat dan vaak mee naar beneden en dan drinken we een kopje koffie. Vaak val ik dan pas weer tegen de ochtend in slaap."
Het programma Het zesde zintuig heeft Peter veel gegeven. Niet alleen landelijke bekendheid, maar hij heeft er ook een aantal goede vrienden aan overgehouden: zijn collega-mediums. Zij weten wat hij voelt, wat hij meemaakt en dat doet hem erg goed. "We steunen elkaar. Zij zoeken ook veel steun bij mij als ze het even moeilijk hebben. Ik vind het erg prettig, want er heerst veel rivaliteit en jaloezie in deze wereld. Dat is bij dit programma en zijn deelnemers absoluut niet zo. Het is een verademing om gewoon met collega's om te kunnen gaan zonder dat ze je zien als grote concurrent. We gunnen elkaar alles en dat kom je niet vaak tegen."
