Interview: Ellen Botman over Munay-ki

Botmans spiritualiteit heeft echter niet altijd deel uitgemaakt van haar leven. In tegendeel, vertelt ze. Tot een jaar of vijf geleden had ze er helemaal niets mee. "Ik ben vrij wetenschappelijk opgeleid. Ik heb een universitaire studie gedaan. Het idee dat er meer is tussen hemel en aarde had ik wel. Mijn oudste zus ging een keer naar een medium. Dat was een jaar of vijf geleden. Ik weet nog dat ik haar vroeg wat zij daar dacht te vinden. Ik vond het onzin. Ze kwam terug met het verhaal dat je een gids hebt en dat er engelen zijn die voor je zorgen. Ik had net een periode achter de rug die niet prettig was, dus ik besloot dat ik mijn gids daarover wilde spreken. Ik wilde wel even horen waarom ze niet wat beter voor mij hadden gezorgd, dat afgelopen jaar. Vervolgens heb ik een afspraak gemaakt met het medium, die inmiddels een goede vriendin van me is geworden. Ik heb daar zo ontzettend veel gehoord, gezien en meegemaakt dat er voor mij helemaal geen vraag meer is of er meer is tussen hemel en aarde. Dat is er gewoon."

De Munay-ki riten heeft Botman ook ontdekt via haar oudeste zus, zo vertelt ze. Zij deed namelijk een opleiding tot sjamanistisch heelmeester. "Ik moet je bekennen dat ik daar niet zo heel veel mee heb. Maar god, als zij zich daar goed bij voelt moet ze dat vooral doen. Zij gaf mij een klein boekje over '2012... en daarna?!' Dat is een ankertje over de Munay-ki riten. Dat heb ik doorgelezen en ik vond het toch wel heel interessant. Samen met mijn tweelingzus en een vriendin ben ik in november 2008 naar een workshop geweest waarbij je negen inwijdingen in drie dagen krijgt."

De driedaagse workshop was echter geen succes. Het bleek veel te zwaar te zijn om de inwijdingen zo snel achter elkaar te ontvangen. Het had een grote impact op Botman. "Er gebeurt zo ontzettend veel in je lijf. Ik heb erg veel hoofdpijn gehad en heb me erg ziek gevoeld. De vrouwen van het groepje die de inwijdingen hebben ontvangen dat weekend werden bijna allemaal ongesteld, terwijl geen van allen aan de beurt waren. De een was een week te vroeg, de ander was twee weken te vroeg. Dus blijkbaar is het een soort schoonmaak in je lijf en doet je baarmoeder daar ook aan mee. Daar was ik zeer verbaasd over. Ik kon me er van te voren weinig bij voorstellen. Ik moet altijd eerst zien, en dan geloven. Toen we allemaal tegelijk ongesteld werden vond ik dat toch wel heel bijzonder."

Bij de terugkomdag waar Botman begin 2009 naartoe ging, heeft zij ook de tiende rite ontvangen. Deze rite was nog niet bekend in Nederland. Zij behoorde tot de eersten in Nederland die deze rite mochten ontvangen. "De munay-ki is naar de westerse wereld gehaald door Alberto Villoldo. Dat is een antropoloog die heel lang bij de Inca's heeft gewoond en daar veel onderzoek heeft gedaan. Op een gegeven moment werd hij ingewijd door de sjamanen, waarna hij van die riten de Munay-ki heeft gemaakt zoals het nu is. Op verzoek en met medeweten van de Inca's heeft hij de riten in het westen geïntroduceerd. Degenen die de Munay-ki naar Nederland hebben gehaald, zijn ingewijd door Alberto Villoldo. Dat zijn Jose de Graaf en Paul Liekens. José de graaf gaat regelmatig naar Peru en heeft veel contact met die Inca's. José kwam er zo op een gegeven moment achter dat er nog een tiende inwijding was. Deze tiende inwijding wordt vooral van vrouwelijke sjamaan op vrouwelijke sjamaan doorgegeven. Dit is waarschijnlijk de reden waarom deze inwijding niet door die Amerikaanse man opgenomen is in de Munay-ki. Het wordt ook wel aan mannen doorgegeven maar het was meer voorbehouden voor vrouwen, dus op de een of andere manier is deze inwijding er gewoon nooit ingekomen. José heeft overlegd met de inca's of zij het goed vonden dat deze tiende rite ook opgenomen werd in de Munay-ki. Zij stemden hierin toe."

De tiende rite staat niet op de tiende plaats omdat deze er als laatste bij is gekomen. Het heeft echter alles te maken met het energieniveau, zo vertelt ze. "De eerste inwijding begint laag en met elke inwijding wordt de energie steeds hoger. De tiende inwijding die erbij is gekomen heeft de hoogste energie, dus het is een hele mooie afsluiting van de Munay-ki rites. Deze rite heet Nustas Karpay. Dat betekent letterlijk de inwijding van de prinses. In onze taal dekt het niet de lading, dus José heeft aan de Inca's gevraagd of de naam veranderd kon worden in 'de inwijding van de godin'. Zij waren het er helemaal mee eens. Het bleek veel dichter bij de oorspronkelijke betekenis te komen."

Botman was aanvankelijk niet van plan om de inwijdingen door te geven. "We waren met een groep van dertien mensen, die de inwijdingen kregen. Er zaten veel mensen bij die wel heel graag de riten door wilden geven aan hun vrienden en familie. Ik had niet de behoefte om dat ook te gaan doen. Tijdens de terugkomdag ontmoetten we elkaar weer. Toen bleek ik de enige in de groep te zijn die er mee bezig was. Dat komt waarschijnlijk doordat ik wel eens aan mensen vertel dat ik die inwijdingen heb gehad. Ik krijg dan bijna altijd de vraag: 'zou je mij niet in kunnen wijden?' Dan vind ik niet dat ik kan zeggen dat ik daar geen zin in heb en dat ze maar iemand anders moeten zoeken. Van het een komt het ander en inmiddels heb ik al een stuk of zeventig mensen ingewijd. Er zijn maanden waarin ik een a twee avonden in de week ermee bezig ben. Het komt op je pad. Je kan wel van alles bedenken, maar het komt toch zoals het bedoeld is om te komen."

Ze pakt de inwijdingen goed aan. Bij elke inwijding heeft ze een tekst gemaakt om te vertellen wat het inhoudt. Dat is niet de gewoonte, vertelt ze. "Je kan het ook alleen bij de handelingen houden, maar ik vind het mooi om even bij elkaar te zitten en te vertellen wat we gaan doen en wat het betekent. Die teksten mail ik daarna ook. Ik hoor dat mensen het erg prettig vinden om het later nog een keer door te lezen, want zo komen ze weer in die energie terecht. Wat er vaak gevraagd wordt is wat men zelf kan doen om het beter te laten beklijven. Eigenlijk niet zo veel. Het is erg belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Bij de derde inwijding worden een aantal krachtdieren aangeroepen. Wat je zou kunnen doen is bijvoorbeeld aan een van de krachtdieren, de jaguar, vragen of hij de zware, negatieve energie voor je op zou kunnen eten. Bij de rite van de ziener worden er banden over je hoofd getrokken met de steen. Die kan je zelf ook activeren door er zelf met je vingers op te tappen, maar dat is een van de weinige dingen die je actief kunt doen. Verder moet je het gewoon ervaren. De Inca's zeggen dat je een zaadje in je hebt dat er altijd is maar dat geactiveerd wordt door de riten. Het is als het ware een zaadje dat je water geeft en waar vervolgens een plantje uit groeit. Dat gaat helemaal vanzelf."

De inwijdingen kunnen bijwerkingen hebben, maar die verschillen per persoon. Botman weet niet of mensen met een zwakke gezondheid meer last hebben van de bijwerkingen. Ze kan wel verklaren waar de bijwerkingen vandaan komen. "De eerste inwijding, bijvoorbeeld, is de inwijding van de heler. Dat betekent dat er vooral op energetisch vlak dingen geheeld worden. Zo komen er ook letterlijk afvalstoffen vrij in je lichaam. Als je die inwijding hebt gehad en je hebt er last van, helpt het om veel te drinken. Met goed en gezond eten en op tijd naar bed gaan kan je ook veel opvangen. Natuurlijk is het altijd belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Wat ik wel merk is dat je uit moet kijken met alcohol, op de dag van de inwijding en de dag na de inwijding. Alcohol komt dan dubbel zo hard aan als normaal. Daar heeft vrijwel iedereen last van."

Naast enkele tijdelijke bijwerkingen die te maken hebben met heling en verandering van energie, zijn er ook permanente veranderingen te ontwaren, zo vertelt Botman. "De veranderingen kunnen heel diffuus zijn. Ik hoor allerlei verschillende verhalen. De inwijding zelf is heel ontspannend. Mensen worden er heel loom van en krijgen een heel lekker gevoel. Dat is heel erg prettig. Ik heb twee keer iets heel bijzonders meegemaakt. Een keer gaf ik een inwijding aan iemand die zwaar depressief was. De volgende dag belde zij op en die zei dat ze niet wist wat er gebeurd was. Ze stond fluitend onder de douche terwijl ze de afgelopen 10 jaar een groot zwart gat voor zich zag. Ze stond in een keer heel anders in het leven. Dat wil niet zeggen dat het vanaf die dag alleen maar gloria is, maar blijkbaar wel gebeurt er wel iets met je. Er zit kennelijk toch iets in haar dat naar boven kan komen, waardoor ze zich beter voelt. Ook trof ik eens iemand die aan zijn oog was geopereerd. Hij zag allemaal lichtflitsen. Ik gaf hem een inwijding en toen hij zijn ogen opende zei hij dat de lichtflitsen weg waren! Ze zijn uiteindelijk wel weer terug gekomen, in mindere mate, maar ze zijn in de loop der tijd toch helemaal verdwenen. Dat zijn enkele effecten op korte termijn. Op de lange termijn blijken mensen beter in hun vel te zitten. Ook hoor ik van bijna iedereen dat zij het gevoel hebben dat ze keuzes evenwichtiger kunnen maken, omdat ze veel meer in balans zijn. De verandering gaat wel met golven. Er zijn dagen waarop je jezelf af vraagt of dit het nu werkelijk is, maar uiteindelijk gaat die golvende lijn wel omhoog."

Zelf heeft ze ook veranderingen gemerkt. "Ik zit beter in mijn vel, ik ben meer tevreden en ik kan veel helderder zien waarom dingen gebeuren. Ik ben nu veel meer in staat om vanaf een meta niveau naar mijn eigen leven en naar de levens om me heen te kijken. Als ik bijvoorbeeld problemen heb met iemand, dat ik kan zien waarom dat is. Dat maakt het niet minder erg, maar sommige dingen zijn wel prettig om te weten. Je emoties kan je zien als een rivier, waarin je mee stroomt. Maar je kan ook boven op een brug gaan staan en de rivier wel zien maar het onder je door laten stromen. Het is er wel, maar je bent er niet echt meer een onderdeel van. Je ziet het gebeuren. Je laat het doorstromen. De tien inwijdingen is echter niet het enige wat ik de afgelopen jaren heb gedaan. Je leert ook door de dingen die je mee maakt en de dingen die je ziet, en door met andere mensen te praten. Maar, de inwijdingen hebben zeker wel een grote rol gespeeld."

Wil je meer weten over de Munay-ki? Dan is dit boekje mooie start: '2012... en daarna?!' Paul Liekens en José de Graaf. Ankh-Hermes B.V., Uitgeverij.