Mijn verschillende fases
Wie mij vanaf de middelbare school kent, weet dat ik wat aan ?de maat? was. Ik hield namelijk nogal van een patatje, met als afsluiter een gevulde koek of twee. De bruine boterhammen die ik van mijn moeder meekreeg, belandden steevast in de prullenbak voor de school. Bruine boterhammen als lunch was voor nerds, glacékoeken voor de die hards.
Menig uur heb ik in mijn kamer Anita Doth van 2Unlimited bestudeerd. Zij was da bomb. Maar bovenal, zij had Ray. Urenlang heb ik het dansje geoefend op Get Ready For This. Doodvermoeiend, want Ray en Anita deden erg veel met hun armen en benen. ?s Nachts sliep ik met papilotten, om net zoals Anita, een weelderige krullenbos te creëren. In de Yes zag ik een foto van haar, waar ze een lijntje om haar lippen had getekend. Vanaf die dag waren mijn lippen roodgekleurd met een getekende lijn eromheen. Donkerbruin, dan wist ik in ieder geval zeker dat het op zou vallen. Mijn broer vroeg me elke dag of ik chocolademelk had gedronken.
Enige tijd later leerde ik mijn eigen ?Ray? kennen, maar dan in de vorm van een pukkelige puber genaamd Richard. Hij leerde me een heel nieuwe danstechniek kennen, namelijk het ?gabberen?. Ik was stapelverliefd en samen luisterden we romantisch naar DJ Paul Elstak. Richard droeg voornamelijk trainingsbroeken, wat ik superaantrekkelijk vond. Vooral de paarse. Ik was dan ook dolgelukkig toen ik deze van hem kreeg.
Na een paar maanden was ik Richard en z?n herrie zat. Zijn trainingsbroek zat niet meer lekker, maar bovenal, ik wilde graag ?kakker? worden. Deze verandering kwam waarschijnlijk voort uit mijn grote bewondering voor de acteurs uit Beverly Hills 90210. De grote truien en paarse broek werden ingeruild voor een Levis 501, vestjes, bloesjes en polo?s in diverse kleuren. Om kou voor te zijn, bond ik voor de zekerheid een v-hals trui om mijn nek. Net zoals Kelly en Brandon.
Op een dag had ik het wereldse plan om mijn donkerbruine haar blond te verven. Snel stapte ik op de fiets om het goedkoopste B-merk waterstofperoxide bij de plaatselijke drogist te halen. Ik smeerde het hele mengsel in mijn haar en plakte voor de zekerheid tien minuutjes aan de inwerktijd vast. Mijn familie en vrienden attendeerden me op mijn geel geworden haar, maar ik voelde me hoogblond. Wat een pracht!
Weer een nieuwe fase brak aan toen ik bevriend raakte met een clubje ouderen schoolgenoten. Met hen rookte ik mijn eerste jointje, wat ik niet durfde te inhaleren. Om dat te compenseren ging ik heel ?stoned? kijken. Ze leerden me de wereld van hip-hop kennen en namen me op zondagen mee naar Paradiso. De Levi?s werd ingeruild voor de baggy jeans en op hoge Adidassen dansten we op Run DMC.
De periode daarna noem ik m?n ?ordinaire? fase. Ik werd me meer bewust van m?n lichaam, viel kilo?s af en had de behoefte mijn ?vrouwelijkheid? meer te laten zien. De grote broeken gingen in de ?zak van Max? en maakten plaats voor rokjes, welke steeds korter leken te worden. De topjes waren tot navenhoogte en het geheel werd afgemaakt met rinkelende kettingen, armbanden en grote oorbellen.
En nu, op mijn dertigste, moet ik bekennen dat ik al tien jaar geen ?uitspattingen? meer heb gehad. Blijkbaar ben ik in de fase ?mezelf? gekomen. De foto?s van de afgelopen tien jaar zijn vergelijkbaar. Ergens wel saai.
Door de social media word ik nog regelmatig herinnerd aan mijn wisselende voorkomen. Zoals een aantal klasgenoten laatst stuurden: ?Ik dacht dat jij blond was?!? en ?Je had altijd zo?n rare lijn om je lippen!? Maar de mooiste kwam van Richard: ?Heb je de paarse broek nog??.
Heb jij veel verschillende fases gehad?
