ZeMama: Het leven is een banaan

"Mijn lievelingsdier is??"
"Een leeuw. Nee, een slang. Nee, doe toch maar een mier."
Gedienstig pen ik het neer.
"Ik ben fan van??"
"Wat is fen?"
"Fan", herhaal ik. "Dat je iemand bewondert of heel erg leuk vindt."
"O. Schrijf dan maar 'Kerstman' op."
"Staat genoteerd. En dan nu een lastige: Ik lijk het meest op??"
Het is even stil. Hij denkt hard na.
"Spiegels", zegt hij uiteindelijk.

Hoe briljant ik dat laatste antwoord ook vind, ik krijg niet de kans het vaker in te vullen. Bij het volgende vriendenboekje vindt mijn zoon namelijk dat hij het meest weg heeft van een jongetje en een dag later mag ik 'een drol' noteren. Waarom zou je ook in elk boekje hetzelfde schrijven? Mijn zoon fantaseert er lustig op los. De ene keer is het zijn grootste wens 'altijd op vakantie te zijn', de andere keer droomt hij ervan te kunnen veranderen in een zeemeerman. In het ene boekje staat dat hij later dierenarts wordt, in het volgende astronaut, acrobaat of mama. Ik vertel hem maar niet dat dit laatste nogal lastig is. Waarom al die moeite doen? Over een week wil hij toch weer schildpad worden, of papa. Of die meneer van de televisie die zo gek doet met zijn gezicht. Of Buurman en Buurman (allebei tegelijk). Elfje. Sponge Bob. Of een scheet (want die zijn zo grappig).

Een vriendin vertelde me dat haar zoon door een fase ging waarin hij elke vraag met 'banaan' beantwoordde. Geniaal vind ik dat. Niks geen 'Vandaag is rood', maar 'Vandaag is banaan!'. Het zou een hit van K3 kunnen zijn. De volgende keer dat mijn zoon weer met zo'n ellendig vriendenboekje thuiskomt, ga ik ook aan de bananen. Wat eet je het liefst? 'Banaan'. Wat wil je later worden? 'Banaan'. Op wie lijk je het meest? 'Een banaan'. Was het leven maar zo simpel als een banaan, mijmer ik. Ik zou er best één willen zijn. Oké, je bent krom. En geel is momenteel niet zo in de mode. Maar je bent lang, slank en gezond. Iedereen lust je. En via een broodtrommeltje kom je nog eens ergens. Banaan zijn is zo gek nog niet.

Banaantastisch
Ik schrik op van een ruk aan mijn mouw.
"Ma-ham! Schrijf nou op: Ik wil later dinosaurus worden."
"Sorry, ik zat even te dromen."
"Waarvan?"
"Dat ik een banaan was."
"Hahaha. Dat is stom."
________________________________________________________________________________________

Iris is onze vaste ZeMama-columniste. Ze is getrouwd en heeft twee zoontjes van vier en twee jaar. Voordat Iris kinderen had, snapte ze nooit waarom ouders niet ingrepen als kinderen alles bij elkaar krijsten in de supermarkt; waarom alles aan je kind énig is: zelfs poepluiers verschonen. En van overbezorgde ouders kreeg ze helemaal de kriebels. Totdat ze zelf moeder werd.

Iris is meer dan alleen moeder: secretaresse, wannabe schrijfster, 'francofille', chocoholic... En ook daarover schrijft ze, op Miss Moneypenny Blogs.