Apelazerus

Op je babychecklist staat het onderdeel ?je huis babyproof maken?. Het is natuurlijk vanzelfsprekend dat je alle stopcontacten afdicht en traphekjes aanschaft, maar helaas zit een ongeluk vaak in een klein hoekje en valt niet alles te voorkomen. Kinderen zijn nieuwsgierig en leren snel. De valkuil is dan ook vaak dat ze slimmer, sneller en sterker zijn dan wij inschatten.  

Automatische vergrendeling
Om een voorbeeld te noemen. Mijn zoontje speelt weleens met mijn autosleutels. Niks mis mee, dacht ik. Ik had hem laten zien hoe je met het knopje op de sleutel de deur open (!) kan maken. Prachtig vond hij dat. Gezien hij in de ?zelluf doen!?-fase zit mocht hij het ook proberen. Trots dat hij was dat het hem gelukt was! Klik, open. Klik, dicht. Leuk spelletje. Een paar dagen laten zette ik Noah in zijn autostoel, gooide de deur dicht en liep naar de bestuurderskant toe. Toen ik mijn deur vervolgens met de handgreep open wilde maken lukte dit niet. Hij zat op slot. Ik keek naar binnen en daar zat hij, heel rustig, met het bosje sleutels in zijn handen, alsof er niks aan de hand was. Hij had op het knopje gedrukt en alle deuren van binnenuit vergrendeld! Drama! Ik kon wel janken. Hoe kon ik zo stom zijn?!

Om als ouder in zo'n situatie niet in paniek te raken is haast niet te doen! De zenuwen gieren door je lichaam. Echter, je kind dit laten merken maakt het alleen maar erger.

?Noah, druk maar op het knopje? zei ik zo rustig mogelijk. Noah keek me aan alsof hij nog nooit een knopje gezien had en totaal geen idee had waar ik het over had. ?Noah, druk maar?, nu met iets meer enthousiasme. Maar nog steeds geen effect. Nu brak het zweet me echt uit. ?Drukken, heel hard!? Er kwam beweging in. Zacht tikte hij tegen het knopje aan. ?Harder!? Nu begon hij er zo hard op te tikken dat de sleutel nog weleens uit zijn handen zou kunnen vallen. ?Niet zo hard!?, een iets te paniekerige schreeuw. Oh no, straks schrikt hij en gaat hij huilen. Dan komen we helemaal nergens meer.

Hervatten
Hervatten. Ook heel moeilijk. ?Noah, knijp er maar in.? Als ik dat nou gelijk had gezegd in plaats van 'drukken'. En ja hoor, de verlossende klik. Een zucht van verlichting. Snel de deuren open en nooit, maar dan ook nóóit meer de sleutelbos als speelgoed laten dienen. Toch maar weer terug naar zijn gekleurde plastic babysleutels zonder special effects.

Nooit meer
In zo'n situatie kun je jezelf wel voor je kop slaan. Hoe kan zoiets gebeuren?! Gewoon niet over nagedacht. Eén geluk: dit gebeurt je nooit meer! Precies hetzelfde dan hè. Helaas kun je erop wachten tot je kleintje je hart weer een oplawaai geeft.

Met name losse potjes en flesjes brengen gevaren met zich mee. Een voorbeeld: vaseline. Je zou denken onschadelijk, maar schijn bedriegt. Leg het maar eens binnen handbereik en laat je kindje er zijn of haar haren, de muur en je meubels maar eens flink mee onder handen nemen. Voor hem of haar een heerlijk kliederwerkje. Maar als ouder ben je minder blij! Ik kan het weten. Toen ik zoonlief aantrof in zijn bedje met vaseline all over moest ik er zo hard om lachen dat ik tranen in mijn ogen had. Wat een boefje! Maar toen het schoonmaken begon waren het geen tranen meer van blijdschap maar van puur verdriet en wanhoop. Vaseline is namelijk na tien keer wassen nóg niet uit het haar verwijderd. Troep is het! Zelfs Dreft was niet krachtig genoeg. De kuif van Mary in de film There's something about Mary was er niks bij.

Tien rode nageltjes en een rode neus
Nog een boosdoener: nagellak. Ik had het kunnen weten. In het Jip en Janneke-verhaaltje Tien rode nageltjes en een rode neus werd ik er al voor gewaarschuwd dat rode nagellak op kinderen een aantrekkingskracht heeft van een rode lap op een stier. Maar toch zat er een potje roodkleurige nagellak in mijn toilettas die op de grond stond in een hoek net uit het zicht (dacht ik) in ons vakantiehuisje. Wat er gebeurde was in een één woord hel! Noah had het potje al snel te pakken en zowaar opengekregen. Hij was er lekker bij gaan zitten en ging zachtjes met het kwastje langs zijn wangen, kin en neus. Dat deden Jip en Janneke namelijk ook bij beer. Nou ja, een ietwat onschuldigere variant. Alleen beer zijn neus werd bewerkt. Maar goed, het voorbeeld was gegeven.

Geloof me, als je dit aantreft dan schrik je je dood! Het ziet er bloederig uit! En als je toevallig geen nagellakremover meegenomen hebt omdat het altijd van die onhandige grote flessen zijn en je leuke toilettasje hier te klein voor is, dan is het helemaal een regelrechte ramp! Gelukkig was ik er net op tijd bij en was het geen sneldrogende longlasting lak maar gewoon goedkope troep wat - thank god - weg te vegen was met een natte handdoek. Maar stel je eens voor dat je met je kind onder de nagellak naar de winkel moet racen. Ik denk dat je dan net zo?n rode kop hebt als je kind. Niet van nagellak, maar van schaamte!

Wederom onderschatting op alle fronten. Noah was slimmer, sneller en sterker dan ik had verwacht. Het gevaar zat in dit geval letterlijk in een klein (dood) hoekje.

Heeft jouw kleine dreumes je weleens het apelazerus laten schrikken?
________________________________________________________________________________________

Mil@, onze 26-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolven in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboe kwesties en nog veel meer.