Tietencomplex

Ik heb in mijn leven niet veel gecompliceerde relaties gehad. Op eentje na. De relatie met mijn borsten. Of eigenlijk zijn het tietjes. Een bijzonder verstoorde band. Op een dag namen mijn twee vriendinnen wraak?

Toegegeven, we hadden ook een slechte start. Mijn brugklasvriendinnen konden hun erwtjes al op bekritiserende wijze met elkaar vergelijken terwijl ik vanaf de zijlijn met gefronste  wenkbrauwen in mijn naveltruitje (die waren toen hip) gluurde en me afvroeg waar die van mij bleven. Hebben ze meer water nodig? Wat plantenvoeding? Wat extra potgrond? Begon hier de onbesmette relatie met mijn nog in de kiem zittende erwtjes al de eerste barstjes te vertonen?

Gestaag kregen mijn borstjes naar mate mijn pubertijd vorderde wat meer vorm. Ik had besloten het ze te vergeven. Het was niet erg dat ik bij Hans Textiel mijn eerste badstoffen AA-bh?tje nog moest kopen, terwijl de rest al in een high fashion beugel-bh met cup C liep. Ik wist zeker: ze zouden het goed met me gaan maken.

Tetten, memmen en meloenen
En dat deden ze ook. Met een beetje hulp van de farmaceutische industrie. De hormonen die in de pil zaten zorgden voor een explosieve groei. Bam! Ik had ze! Tetten. Memmen. Meloenen. Ohhhw wat hield ik van ze. Ze hoorden bij mij als zand bij het strand. Ik heb ze gebruikt en ja, zelfs misbruikt (wat zijn mannen toch zwak) in het dagelijks leven. God wat werkten die tieten goed. Helaas heb ik aan dit intense geluk maar even mogen proeven?

Noodgedwongen moest ik met de pil stoppen en zonder die extra dosis hormonen doen mijn tieten het niet. Althans, niet zo goed als voorheen. Mijn vriend zeurde in eerste instantie nooit over dikkere tieten. Hij vond de mijne net mooi in zijn handen passen. Tot hij voor het eerst bij mijn ouders thuis kwam... Daar stond ik, en profiel in een fotolijstje op de piano. Met een dikke cup C, nog van voor zijn tijd. ?Wááát? Ben jíj dit? Wat een enorme jetsers! Waar zijn ze gebleven?? Zijn mond viel op zijn knieën. "Oh haai pap en mam dit is dus mijn vriend? hij is helemaal geen sexist hoor, hij houdt van jullie dochter om wie ze is."

Mijn borstjes herinnerden me er toen pijnlijk aan dat ze me in de steek hadden gelaten. Toos en Tineke, zoals ik ze weleens gekscherend noem, zwollen alleen nog maar wat aan tijdens de maandelijkse periode. Dan zat mijn vriend alweer met zijn tong hangend uit zijn mond: Waf waf! Maar toch altijd wat teleurgesteld als ik ze tevoorschijn toverde. Die foto op de piano achtervolgt ons nog steeds.

Mijn Airbags
Nu heb ik daar wat op gevonden. Ik noem het mijn ?bh met airbag?. Niet dat mijn vriend daar wat aan heeft. De oorzaak wordt niet verholpen namelijk. Maar het zorgt er wel voor dat ik met mijn tietencomplex om kan gaan. Dat ik af en toe weer dat gevoel terugkrijg van hoe het ook alweer was. Ik win er namelijk dik anderhalve cup mee. Mijn airbags gaan altijd standaard mee tijdens het stappen. Superhandig, ze zijn zo hard dat ik iedereen die voor mijn voeten loopt uit de weg ?bump?. Ik kan m?n glas Malibu Cola er nog net niet opzetten?

Zo?n bh kan je trouwens alleen maar dragen als je een vriend hebt. Je wil niet op mannenjacht zijn met je humangous voorgevel om je aanwinsten vervolgens thuis in een shocktoestand te krijgen? met zijn piemel net zo slap als jouw tietjes. Verleiden mag wel, misleiden niet.

Maargoed. Toos en Tineke dus. Ze kijken me regelmatig (ietwat scheel) aan als ik voor de spiegel sta. Vragend.. wanneer ze nou eindelijk eens goed genoeg zijn. Zonder een woord te zeggen beantwoord ik hoofdschuddend deze vraag. Als er links nou iets meer vlees aan kan, íetsjes meer? dan zijn ze tenminste gelijk. Dan hangt de één niet op half zeven en de ander op tien over één.

Wraak
Mijn twee vriendinnen namen op een dag wraak. Een maand geleden zat ik ze liefkozend te bevoelen (ik was in een goede bui), toen ik ineens een knobbel voelde. Ik schrok me helemaal wezenloos. Visioenen van afgesneden borsten, twee grote japen van littekens over mijn borstkas, spuugbakjes, plukken haar op m?n kussen.. alles kwam voorbij. Ik heb meteen de dokter gebeld, maar ik kon pas na het weekend terecht? Dat was mijn langste weekend ooit.

In dat eindeloze weekend heb ik iets besloten. Het was geen moeilijke beslissing, het was als een vanzelfsprekendheid: ik moest mijn tieten gaan accepteren. Het kon niet anders. Dit was mijn straf. Dit was een duidelijke hint van de twee dames: je gaat ons maar waarderen. We zijn dan wel geen cupje C, maar we zíjn er wel. Hou op met je onvolwassen gedrag en get over it!

Er bleek uiteindelijk na wat onderzoek niets aan de hand te zijn. Het knobbeltje zou vanzelf weer verdwijnen. Ik voelde me blij en schuldig tegelijk. Ik heb jullie in de steek gelaten, nooit in jullie geloofd. Nooit kon er eens een lachje vanaf als ik jullie in de spiegel aankeek. This was your payback time. Toos en Tineke, ik vergeef jullie. Vergeven jullie mij ook? Als ze konden praten weet ik zeker dat ze het volgende hadden gezegd: ?Hou toch es je kop, en haal verdomme als de wiedeweerga die strapless bikini van zolder!?