ZeMama: Een kikker met een zere piemel

"Eet hij goed? Hoe is zijn ontlasting?" Als een echte speelgoeddierenarts kijk ik er zo serieus mogelijk bij. Met mijn stethoscoop luister ik naar het hart van een plastic gorilla die nogal last heeft van jeuk. 

 

Dr. Hond

Dierendoktertje spelen is veruit favoriet de laatste tijd. Geïnteresseerd volgen mijn zoontjes elke handeling die ik uitvoer. Eens kijken, wat hebben we nu weer: een dinosaurus met een gat in zijn been. "Heeft hij er last van?", vraag ik aan zijn baasje. "Hij moet ervan hoesten", antwoordt mijn zoontje. "Hmm, vreemd", peins ik. 'Zit tussen de oren', krabbel ik dan op een briefje. 'Flink bot geven, komt alles weer goed. Groetjes, Dr. Hond.'

 

Neppleister

Mijn man zit achter de laptop te werken en klust er parttime bij als 'apotheek'. Met het recept dat ze van mij gekregen hebben, gaan de kinderen naar hem toe. Hij kijkt verstoord - precies zoals het dus eigenlijk hoort, pakt het briefje, leest het en probeert zijn lach in te houden want soms zet ik er ook dingen op als: 'driemaal daags een stevige beurt'. Daarna geeft hij de jongens een potje, een neppleister of iets anders uit de 'apothekerswinkel' die ik naast zijn laptop heb ingericht.  
 

 

Staartlijm

In het hele huis is geen speelgoeddier te vinden dat ik nog niet heb genezen van een verkoudheid, de hik of syfilis. Kinderen kun je alles wijsmaken. Een uitpuilend oog kan gewoon teruggestopt worden, een afgebroken staart repareer je met speciale staartlijm en pleisters zijn multi-inzetbaar; ze kunnen zelfs de hik genezen. Op hun beurt hebben mijn kinderen een zeer rijke fantasie. Een kikker met een zere piemel, een varken dat verdrietig is, een slak met groeipijn, ze zijn allemaal al een keer mijn behandeltafel gepasseerd. Op de vraag of de giraffe wel goed eet de laatste tijd, schudt mijn oudste droevig zijn hoofd: "Hij heeft een gebroken nek en nu kan hij niet meer bij de blaadjes in de bomen."
 

 

Mond-op-bekbeademing 

Thermometers in dierenkonten steken is favoriet. En zetpillen natuurlijk. Eigenlijk alles wat met een kont of een piemel te maken heeft. Het blijven kinderen. Spuitjes geven en mond-op-bek beademing doen het ook goed. Bij alle ziekten en kwalen is het geoorloofd. Geboeid kijken ze toe hoe ik een kever nieuw leven inblaas of hoe ik vakkundig een spuit in de billen van een knuffelpoes zet. "Zo, nog een paar dagen rustig aan en dan is hij weer helemaal de oude hoor." Opgelucht verlaten ze mijn praktijk. 

 

Simpel

Soms verbaas ik me erover wat je een kind allemaal wijs kunt maken. En op hun beurt weten ze mij ook regelmatig te verbazen. Met reacties die zo simpel zijn dat het bijna geniaal is. 

"Hoe weet u dat uw hond hoofdpijn heeft?", vraag ik de oudste. 

Hij kijkt me even aan alsof ik achterlijk ben, rolt met zijn ogen en antwoordt: "Dat zei hij." 

Lees hier Iris' vorige ZeMama-columns!
________________________________________________________________________________________

Iris is onze vaste ZeMama-columniste. Ze is getrouwd en heeft twee zoontjes van vijf en twee jaar. Voordat Iris kinderen had, snapte ze nooit waarom ouders niet ingrepen als kinderen alles bij elkaar krijsten in de supermarkt; waarom alles aan je kind énig is: zelfs poepluiers verschonen. En van overbezorgde ouders kreeg ze helemaal de kriebels. Totdat ze zelf moeder werd.

Iris is meer dan alleen moeder: secretaresse, wannabe schrijfster, 'francofille', chocoholic... En ook daarover schrijft ze, op Miss Moneypenny Blogs.