Vraagtekens

?Ben je nat schat?? Vragen naar de bekende weg. Daar heb ik zo?n hekel aan. ?Ja, natuurlijk ben ik nat! Zeiknat! Drijfnat! Kledder- en kletsnat! Dat zie je toch?!? Mijn reactie zegt genoeg om nattigheid te voelen. 

 

Dirty questions

Als ik ergens niet tegen kan, dan zijn het onnodige vragen. Vragen naar de bekende weg bijvoorbeeld. Eén pot nat! Met name in een crisissituatie. Mannen hebben daar vaak een handje van. Vooral als het om een ?vrouwencrisis? gaat. Ze zien gewoonweg de ernst van de zaak niet.
 

Als je bijvoorbeeld zeiknat van de regen de kamer binnendruipt is 'Ben je nat schat?' of 'Hé natte poes!' wel het allerlaatste wat je horen wilt! Vooral als de vraag gesteld wordt met een lach of een knipoog. "Why are you talking dirty to me? Zie je niet dat dit een ernstige situatie betreft?! Namelijk dat mijn pumps ook helemaal doorweekt zijn en de waterwerende spray totaal zijn dienst geweigerd heeft?" Manlief kan zijn borst zelf ook maar het beste natmaken. Why? Because there?s a shitstorm coming!
 

 

De juiste vraag

Mannen vinden het maar aanstellerij. ?Het zijn maar schoenen hoor.? Nou, toevallig heeft het me heel veel pijn en moeite gekost om deze perfecte schoenen te bemachtigen en bekostigen. Dus met ?maar schoenen? ga je de fout in! En tja, dan krijg je de wind, regen én hagel van voren. 
 

In zo?n situatie kun je als man maar beter even helemaal niks meer vragen of zeggen. Tenzij het de juiste vraag is natuurlijk. Zoiets als 'Zal ik mijn stoute schoenen maar aantrekken en nieuwe muiltjes voor je bemachtigen en bekostigen?' Ja, dan krijg je natte, boze vrouwen gegarandeerd weer in de status #nattepoeslief. 

 

Question mark

Als weegschaal zou ik eigenlijk van vragen en vraagtekens moeten houden. Wikken en wegen, eindeloos in discussie? Nee! Ik ben meer iemand van de uitroeptekens! Die kunnen niet genoeg gebruikt worden! Ze zijn krachtig, statig en prachtig! Een vraagteken is kritisch, dat is natuurlijk goed. Maar overal een vraagteken achter zetten is gewoon zeuren en zaniken. 
 

 

Wie vraagt

Mensen die onnodig veel vraagtekens gebruiken, vragen om het vragen zeg maar, werken me dan ook enorm op mijn zenuwen. Vooral als ze een vraag stellen over iets wat net één minuut geleden verteld is. Tenenkrommend! Bijvoorbeeld tijdens een vergadering. Het duurt al lang, laten we het dan a.u.b. niet langer maken dan nodig is! Lees gewoon de notulen achteraf. Hou op met overal vraagtekens bij te zetten. Wat mij betreft gaan we in zo?n geval terug naar ?Wie vraagt wordt overgeslagen!?.

 

Vragen uit beleefdheid

'Alles goed?' Een veelgestelde vraag uit ?beleefdheid?, maar als je niet geïnteresseerd bent in het antwoord kun je deze vraag beter achterwegen laten. Sommige mensen vragen het zelfs als ze in een rotgang voorbij fietsen of lopen. Als een soort van begroeting. Onbeschoft gewoon. Wat is er mis met 'Hey!' of 'Hoi!'? Veel enthousiaster! Wederom weer door het sterke uitroepteken in plaats van het slappe vraagteken. 
 

Andere stellen de vraag om vervolgens zo snel mogelijk hun eigen verhaal te kunnen vertellen. Er vanuit gaande dat met jou alles goed gaat. Laat het vraagteken dan ook maar achterwegen en kom gelijk ter zaken. 
 

 

Kindervragen

Ik ben erg benieuwd hoe het straks gaat als Noah in de ?vraagfase? zit. 'Waarom dit?', 'Waarom dat?'. Vermoeiend lijkt me dat! Vooral omdat het antwoord soms verdomde moeilijk is en het gegarandeerd weer een vervolgvraag uitlokt. 
 

Ik denk dat mijn irritatie ook dan weer opspeelt en dat veel vragen met een standvastige 'Daarom!' beantwoord worden. Helaas wordt daar vrees ik geen genoegen mee genomen. Zeker door Noah niet. Tips hiervoor zijn van harte welkom. Ik geloof dat men adviseert om te vragen wat het kind zelf denkt dat het antwoord is. Daar zullen denk ik hele leuke antwoorden en verklaringen uitkomen.

 

Warm gevoel

Ik zal vast als zoonlief zo rond de leeftijd van 16 is met een warm gevoel terugdenken aan de tijd dat hij zich andere dingen afvroeg - en zich met andere dingen bezighield dan met alleen bierbetreffende zaken. Maar vooraf is dit warme gevoel ver te zoeken. 
 

Wish me luck, uitroepteken!

 

Ben jij een vraagteken of een uitroepteken?
________________________________________________________________________________________

Mil@, onze 26-jarige columniste en jonge moeder van Noah, droomt ervan om schrijfster te worden. Ze woont samen met haar twee mannen in Hoorn, maar vlucht minimaal 28 uur per week naar de stad van haar hart: Amsterdam.
 
In haar columns worden de meest uiteenlopende mama-onderwerpen besproken. Van het kolven in een hippe club tot het met een krijsende peuter in de supermarkt staan. Graag neemt ze je mee in de wereld van zwangerschap, peuters, moeders, vaders, de bijbehorende taboekwesties en nog veel meer.