ZePapa: Pokkezooi!

Dinsdagmorgen, 2.15 Uur. ?Meeehhh?, klinkt een zacht gesnik uit haar slaapkamer. En niet voor het eerst deze nacht. Zal het doorzetten? Of valt ze weer in slaap? Het lijkt stil te blijven. Gelukkig! ?MEEEEEHHHH?, klinkt het vervolgens een stuk harder. Pfff. Daar gaan we weer.

 

Het moest er een keer van komen maar de eerste kinderziekte heeft zich aangemeld. Stippen vindt ze leuk. Lichtgevende spikkels op de muur, de roze stippen op haar blauwe bal, maar om de rode stippels op haar gezicht heeft La Diva niet gevraagd! 

 

De eerste kleine bultjes werden vrijdagmiddag zichtbaar. Het begon op haar gezicht. Als een echte liefhebbende moeder had mama het gelijk in de gaten. ?Het kunnen weleens waterpokken zijn?, zei ze bij het verlaten van de auto voor een kleine boodschap. Met mijn ietwat ongenuanceerde en onhandige reactie tot gevolg. ?Dat zal wel meevallen, schat!? Helaas maakte ik een klassieke mannelijke beginnersfout. Na een jaar met vrouw en kind had ik toch beter moeten weten. Moeders voelen zoiets haarfijn aan. Tuurlijk zijn ze soms wat overbezorgd, maar het komt uiteindelijk allemaal voort uit liefde voor hun kind en vaak hebben ze nog gelijk ook. Ook in dit geval helaas. Maar als echte man ga je door op zo?n moment. Ook al heb je ongelijk, maar wie A zegt moet ook B zeggen. ?Nee joh, dat krijgen ze pas op latere leeftijd?, zeg ik tegen beter weten in.  

 

Vliegenzwam

Als we de volgende morgen op haar kamer arriveren weten we niet wat we zien. Ze zit zoals elke morgen in de kruiphouding tot er iemand binnenkomt. Ook nu zit ze op haar knieën en met gestrekte armen te kijken naar een van d?r knuffels in de hoek van haar bedje. Als ze haar hoofdje optilt begroet ze ons als altijd met een enorme smile op haar gezicht. Tegelijkertijd verandert haar aangezicht in een vragende blik als ze onze geschrokken gezichten ziet. ?Wat is dat dan?!?, vraag ik me hardop af. Haar kleine hoofdje zit boordevol rode bultjes. Aangezien ik nog midden in de Tour de France zit, vraag ik me af of ze voor de grap de bolletjestrui over haar hoofd heeft getrokken. Tevens schiet direct de tekst van het kinderliedje Op een grote paddenstoel door mijn hoofd. ?Zie je wel, de waterpokken?, zegt mijn vriendin. 
 

 

Luxepaarden

De afgelopen dagen wordt La Diva geteisterd door de vele rode bultjes die gepaard gaan met verschrikkelijke jeuk. Overdag lijkt het mee te vallen maar ?s nachts bereikt het jeukgehalte haar toppunt. Met meerdere insmeersessies en havermoutbaden per dag proberen we haar nacht zo draaglijk mogelijk te maken. En met haar nacht bedoel ik natuurlijk ook onze nacht. Wij beseffen enorm dat wij als ouders van onze eenjarige dame geen enkel recht tot klagen hebben. De keren dat wij in dat jaar ?s nachts eruit moesten zijn op één hand te tellen. Maar vannacht wordt die schade aardig ingehaald. Om het uur komt er een gefrustreerde kreet uit haar kamertje. Ze komt handen tekort om te krabben. En die ene pok, die half tegen haar trommelvlies aanschurkt, maakt het er allemaal niet makkelijker op. 

 

?Dan heeft ze het maar gehad?

Ik wou dat ik een euro kreeg  voor elke keer dat ik deze zin heb gehoord de afgelopen week. Er zit een kern van waarheid in maar ze wordt er niet beter van. Maar goed, nog even een paar dagen als gezin collectief doorbijten en dan kunnen we de rustige nachten weer verwelkomen. Ik droom er nu al van! He! Is ze nu toch gaan slapen?  

Lees hier Davids vorige ZePapa-columns!
________________________________________________________________________________________