De horror: poepen in het openbaar

Dat gênante moment. Dat je dan je wc-hokje uitloopt en je je buurvrouw die tegelijkertijd het hokje uitloopt niet aan durft te kijken. Omdat je hebt lopen plonzen. Plonzen ja. Of omdat er gassen meekwamen tijdens de zware bevalling; dat soort taferelen wil ik omzeilen. Dus poep ik niet als er andere dames naast mij op het toilet zitten. En dan kun je blijven wachten in je hokje tot de ander weggaat, maar soms heb ik het gevoel dat die ander wacht tot ík wegga. En daar zit je dan. Beiden te wachten. Tot de aanhouder wint. *Pompiedom?.* Dan maar even je e-mail checken op de wc. Of voor de zoveelste keer je kont afvegen terwijl je nog niet gepoept hebt. Alleen maar om de doodse stilte te doorbreken.

Maar wat nog vervelender is: omdat je zo nodig moest drukken (ja, drukken ja, hihi!) heb je toen je de vrouwentoiletten binnenkwam niet goed gekeken of de andere hokjes bezet waren. En als je eenmaal euhm.. bezig bent, hoor je dat het hokje naast je helemaal niet leeg is! Kak. En dus wacht je vol schaamte net zo lang tot je hoort dat je buurvrouw weg is. Uit het hokje. Uit de wc-ruimte. Liefst uit het hele gebouw. Want geen enkele onbekende mag weten dat jij poept.

Mannen
Wat ik me afvraag: zou dit bij mannen hetzelfde werken? Of hebben die gewoon veel minder gene? Gaan zij gewoon los tijdens het toiletbezoek? Ik wil het weten. Alle stiekeme mannelijke leZers, zouden jullie even een reactie kunnen achterlaten? Alvast bedankt!