Esther: ?Mijn moeder is alcoholist?

Toen Esther (20) zeven was zijn haar ouders gescheiden. Haar beide ouders kregen een nieuwe partner. ?Samen met mijn broertje Sem trok ik in bij mijn moeder en haar nieuwe vriend, mijn stiefvader dus. Op een gegeven moment kreeg hij longkanker, wat op het moment van de ontdekking al ver uitgezaaid was.? Esthers moeder voelde zich door de diagnose natuurlijk ongelukkig en begon steeds vaker een wijntje te drinken. Het ging van kwaad tot erger toen Esthers stiefvader na een paar jaar overleed. ?Ze raakte toen de draad kwijt en greep elke dag naar de drank.?

?Mijn moeder is altijd al erg dominant geweest naar mij toe?, vertelt Esther. ?Ze commandeerde vaak, werd snel boos op mij en had vaak huilbuien. In ons huis hadden we in de keuken een tafeltje waar ze altijd aan zat. De flessen wijn lagen binnen handbereik. Toch vroeg ze mij iedere avond om wijn voor haar in te schenken. Zodra ik weigerde of zei dat de wijn gewoon naast haar stond, werd ze kwaad.? Esther vertelt dat de woedeaanvallen van kwaad tot erger gingen. ?Mij uitschelden, dingen als glazen of servies naar me toe gooien, tot klappen. Op een gegeven moment durfde ik niet meer tegen mijn moeder in te gaan. Ik deed alles wat ze vroeg.?

Van kwaad tot erger
Esthers moeder werd steeds agressiever. ?Zodra ze iets liet vallen, gaf ze mij de schuld en schold ze me uit voor de meest erge dingen. Ze gooide regelmatig mijn kleren van het balkon als ze dronken was, zodat ik het beneden weer kon oprapen, onder het oog van al mijn buurtvriendinnetjes. De hele wijk wist hoe mijn moeder was, ze maakte bovendien met iedereen ruzie, maar niemand greep in. Van binnen ging ik gewoon kapot. Toen zag ik haar natuurlijk nog als mijn lieve moeder, die door de drank zo was geworden.?

Door alle strubbelingen begon Esther haar moeder zelfs te controleren. ?Als ze boodschappen ging doen wilde ik mee, of ik nou naar school moest of niet. Ik moest haar tegenhouden als ze drank zou gaan kopen. Als we dan bij de slijterij kwamen, probeerde ik haar met smoesjes op andere gedachten te brengen: ?We hebben nog drie flessen wijn thuis liggen?, enzo. Maar op een gegeven moment trapte ze daar niet meer in.?

Esthers moeder dronk op dat moment ongeveer 1 à 2 liter alcohol per avond. Zelf had Esther toen echt behoefte aan hulp. ?Via school ben ik bij een psycholoog terechtgekomen. Die heeft de Kinderbescherming ingeschakeld en geregeld dat ik, samen met mijn moeder en broertje, op gesprek moest komen. De man die kwam praten deed alleen erg luchtig en vroeg alleen maar of wij het thuis wel naar ons zin hadden. Natuurlijk knikten Sem en ik allebei ja, aangezien mama er gewoon bijzat en ons boze blikken gaf.?

?De tijd streek voorbij en mijn moeder dronk nog steeds, nu ook overdag. Ze werd dan erg emotioneel en kwaad. Ondertussen begon ik zelfs van school te spijbelen omdat ik de rommel die mijn moeder maakte moest schoonmaken en opruimen. Daardoor werd ik ook gepest door mijn klasgenootjes. Dit ging jaren zo door.?

Op haar zeventiende besloot Esther, na de zoveelste ruzie, het heft in eigen hand te nemen. ?Toen ze me weer eens uitschold trok ik het niet meer. Ik ben weggelopen en bij mijn nicht gaan slapen. De volgende dag stond mijn moeder huilend op de stoep en beloofde dat ze zou stoppen met drinken. We zijn toen samen naar de huisarts geweest, waarna ze regelmatig op controle moest komen.?

Esther ging bij iedere afspraak met de huisarts mee met haar moeder, zodat ze kon zien dat ze niet stiekem toch zou drinken. ?Ongeveer twee weken was ze alcoholvrij, maar toen ik op een dag de keuken op wilde ruimen en achterin één van de keukenkastjes allemaal flessen wijn vond, ging er een knop bij me om. Alle woede kwam er in één keer uit. Ik heb mijn moeder over de tafel getrokken en schreeuwend gevraagd waarom ze weer dronk. Ze is toen heel hard op de grond gevallen, dat beeld vergeet ik nooit meer. Ik deed haar pijn, maar ik kwam eindelijk op voor mezelf. Dat gevoel overheerste, gek genoeg. Ik heb mijn vader gebeld en ben vervolgens bij hem en zijn vrouw ingetrokken.?

En nu?
Inmiddels is Esther twintig en heeft ze al een aantal diploma?s gehaald. Het gaat dus een stuk beter met haar dan een aantal jaar geleden. ?Sinds ik bij mijn vader woon voel ik me een stuk vrijer?, zegt ze. ?Ik kan eindelijk het kind zijn dat ik wilde zijn. Ik lig niet meer aan de ketting en dat vind ik wel prima zo. Met mijn moeder heb ik geen contact meer, ik heb haar al een jaar niet gezien.? Esther weet dat haar moeder foto?s van vroeger en herinneringen aan haar stiefvader allemaal weggegooid heeft. ?Daar ben ik nu nog steeds heel boos over. Sem woont nog wel bij mijn moeder, ik wacht nu tot hij oud genoeg is om ook voor zichzelf op te komen. Dan zal hij ook hier komen wonen. Ik loop nu nog steeds bij een psycholoog, maar ik weet dat ik er wel kom. Het is goed zo.?

Lees ook onze andere real life-verhalen.