Esra: 'Mijn lichaam is bedekt met brandwonden'

?Ik weet nog dat ik heel hard gilde dat het heet was, logisch eigenlijk. Ik rolde achteruit, maar het vuur ging niet uit. Mijn zusje rende huilend naar binnen. Uit de schuur haalde mijn vader snel een deken om me af te blussen. Hij trok mijn broek uit en mijn moeder pakte de tuinslang om me te koelen. Ze moest heel erg huilen, maar ik zei tegen haar dat dat niet hoefde??

Ongeluk
De manier waarop de nu 18-jarige Esra brandwonden kreeg, was eigenlijk een dom ongeluk. ?Ik kwam thuis na een dag paardrijden, en mijn vader had de barbecue aanstaan?, vertelt ze. ?Na het barbecueën haalde hij een paar kooltjes eruit en deed ze in een klein korfje, samen met wat oude kranten en hout, om een lekker vuurtje te stoken. Toen mijn vader het vuur wilde opstoken met spiritus, ging het mis.? Esra?s paardrijbroek vatte vlam, waardoor Esra ineens in brand stond.

Nadat haar vader en moeder het vuur zo goed mogelijk geblust hadden, werd Esra in de badkuip gezet om haar benen te koelen. ?Mijn vader belde ondertussen 112. Toen de ambulance kwam werd ik naar het ziekenhuis in Tilburg gebracht. Daar werd al snel duidelijk dat ik naar een gespecialiseerd ziekenhuis moest. Ik kreeg een katheter en werd met de ambulance naar het brandwondencentrum in Beverwijk gebracht. Een rit van ruim een uur.?

Toen Esra in Beverwijk aankwam werd ze meteen behandeld door specialisten. ?De dokters stonden al klaar toen ik arriveerde. Ik kreeg te horen dat allebei mijn bovenbenen derdegraads verbrand waren en mijn linkeronderarm tweedegraads. In totaal ongeveer een kwart van mijn lichaam.?

Esra moest een week in Beverwijk blijven. ?Ik kreeg een sonde en moest een week op de IC blijven. In die week hebben de dokters mijn wonden helemaal schoongemaakt. Ik kreeg pijnstillers en medicijnen en werd 24 uur per dag in de gaten gehouden. Ik mocht geen bezoek, omdat ik anders ziek zou worden. Van de hele week weet ik bijna niets meer?, zegt Esra. ?Ik werd voornamelijk in slaap gehouden.?

?Na die eerste week mocht ik naar de kinderafdeling, waar ik een kamer voor mezelf kreeg. Ik kon alleen niet meer lopen en lag dus de hele dag in bed. Ik werd wel iedere dag naar de speelkamer gereden om met andere kinderen te spelen, maar meestal had ik daar helemaal geen zin in. Ik was veel te ziek.?

Natuurlijk is Esra geopereerd, om haar huid er weer zo goed mogelijk uit te laten zien. ?Ik had twee huidtransplantaties nodig. De donorhuid hebben ze van mijn kuiten gehaald, waardoor ik ook daar pijn kreeg. Iedere avond moest het verband verwisseld worden, wat echt verschrikkelijk was. Elke dag zaten er mensen aan mijn oh zo pijnlijke benen.?

Naast de operaties kreeg Esra ook fysio, toen ze zich wat beter voelde. ?Mijn sonde mocht er toen gelukkig uit, ik kon weer normaal gaan eten. Ik moest opnieuw leren lopen en ik moest leren om mijn linkerarm weer te gebruiken. Ik ging spelletjes doen: ganzenborden, schaken en memory. Bij de fysio deed ik allerlei oefeningen, zoals voetballen, fietsen, traplopen en trampolinespringen. Hierdoor ging mijn herstel redelijk goed.?

?Toen kwam het nieuws dat ik naar huis mocht. Ik heb in totaal iets minder dan twee maanden in het ziekenhuis gelegen. Voordat ik weg mocht kreeg ik een drukbroek aangemeten, een soort superstrakke legging. Dit zorgde ervoor dat mijn littekens platgedrukt werden zodat ze niet bobbelig zouden worden. Hier heb ik een jaar mee rondgelopen.?

Thuis
Esra wachtte nog een grote verrassing toen ze eindelijk naar huis mocht. ?Ik snapte al niet waarom mijn ouders zo geheimzinnig deden?, zegt ze. ?Maar toen ik de straat in werd gereden zag ik het. Alle kinderen uit mijn klas stonden op de oprit. Alles was versierd en mijn hond had een grote strik om zijn nek. Dat was echt superleuk, een geweldige verrassing.? Alles kwam daarna gelukkig al snel weer op de rit. ?Ik ben nog drie weken thuisgebleven en daarna ben ik begonnen met halve dagen school. De basisschool heb ik toen gelukkig gewoon kunnen afmaken. Ik zit nu in het laatste jaar van mijn middelbare school en moet nog regelmatig op controle terug naar het ziekenhuis.?

Esra is nooit met haar brandwonden gepest, maar is er nog best onzeker over. ?Ik vertel het verhaal wel, maar aan mensen die er geen misbruik van maken. Ik heb er veel opmerkingen over gehad en zie mensen staren en met elkaar fluisteren als ze mijn littekens zien. Sommige littekens zijn bijna niet zichtbaar, maar ik heb wel moeite met de kleur die ze soms hebben. Als ik wakker word zijn ze mooi, hetzelfde als de rest van mijn huid. Maar als ik een poosje heb gelopen, gestaan of als het warm is, wordt de kleur al snel donkerder, rood- of paarsachtig. Gelukkig is er genoeg leuke kleding te vinden.?

Esra geeft aan dat ze zich meer zorgen maakt over haar figuur of haar haar, dan over haar brandwonden. ?Er gaan soms weken voorbij zonder dat ik aan mijn littekens denk. Ik kan me in een mooi lingeriesetje ook heel sexy voelen, net als andere dames. Mijn littekens gaan nooit meer weg, maar het is nu een deel van mij geworden.?

Lees ook onze andere real life verhalen.