Thirty-love: Wie je van ver haalt, is lekker
Zijn lichtgrijze shirt met V-hals is simpel, maar een goede match met het gemeleerde vest eroverheen. Hij heeft iets hips zonder dat ik dat meteen kan duiden. Zijn donkere krullen zijn halflang en hangen slordig om zijn gezicht. Zijn bruine ogen vangen genadeloos de mijne.
?Something?s telling me it might be you?, zingt hij en ik sta aan de grond genageld terwijl hij kijkt en glimlacht en me rechtstreeks mijn verleden in zingt.
Ik ben ineens weer twaalf en mijn ouders halen me uit bed. Ik mag in mijn pyjama onder mijn dekbed bij mama op de bank komen zitten. Papa haalt chips en wijn. En voor mij cola. Er is een oude filmklassieker op televisie en ik mag hem helemaal af kijken. Ik geniet van elke minuut. Van de chips, van de cola, van het gevoel dat ik iets heel speciaals doe en van de film: Tootsie met Dustin Hoffman en dat ene, ontroerende, liedje.
Ik heb het daarna nooit meer gehoord, tot nu, uit de mond van deze veel te intrigerende man. ?All of my life, I?ve been passing time watching trains go by?, zingt hij met een Brits accent voor de Utrechtse voorbijgangers, terwijl ik daar alleen maar kan staan.
Pas als hij zijn gitaar afdoet ontwaak ik en loop ik beschaamd door. Ik durf niet eens meer op te kijken en duik twintig meter verder de Coffee Company in. Op het toilet houd ik mijn polsen onder de koude kraan. In de spiegel zie ik mijn gezicht langzaam weer zijn normale kleur krijgen. Ik adem nog een keer diep in en loop dan naar de balie.
?Een latte graag?, zeg ik.
?And a cappuccino please?, zegt dan een stem achter mij, ?I?m buying.?
Een halfuur later weet ik dat hij Matt heet, geen Brits, maar een Australisch accent heeft en dat vandaag zijn laatste dag in Nederland is.
Die avond zit ik weer in mijn pyjama en onder mijn dekbed op de bank. Weer voelt het heel speciaal om Tootsie te kijken, maar deze keer hoef ik niet van de wijn af te blijven. Ik hoef hem alleen maar te delen met de sexy Australische student die tegen me aan ligt. Lang leve de oude films. Eens kijken of ik morgen An officer and a gentleman kan huren.
Lees ook de vorige Thirty-love columns!
Thirty-love is de blog van Frederique Hoogerdoel, single, dertig-plus, advocate, woonachtig in Utrecht, verknocht aan haar beste vriendin Carien, ook single, stewardess en wonend in Amsterdam. Samen zoeken ze hun weg in de verwarrende wereld van het dertigers-daten. Daarbij worden ze gesteund en geplaagd door hun gesettelde vriendinnen met kinderen, die ze er soms ongewild op wijzen dat de wereld onherroepelijk veranderd is sinds ze twintig waren.
De blog geeft lezers de kans om mee te leven met Frederique, hoofdpersoon van Thirty-love, de roman in wording. Meer Frederique? Kijk op thirty-love.nl en facebook.com/thirtylove. Frederique is gecreëerd door schrijfster Ilse Nelemans.
