The magical moment

 
De stukken van de stad, die ik al zo vaak heb gezien zagen er toch anders uit. Meer kleur is de juiste manier om het te omschrijven. Ik voelde me vrolijk als een kind, keek uit het raam van de tram alsof ik het allemaal weer voor het eerst zag. Ik hoorde mezelf nog zeggen ?ik hou van de tram, je ziet zoveel als je zelf niet hoeft te rijden?. Ik hou van de tram?! Nu, de volgende ochtend vraag ik me af welk hormoon er in hemelsnaam bezit van mij had genomen. Ik hou van de tram, haha! Yeah right.
 
Voorafgaand
Uren en uren hebben we al kletsend aan de telefoon doorgebracht, voordat we elkaar in real life ontmoetten. Hij is de broer van mijn vriendin, het voelde vertrouwd. Moeders had ik al ontmoet en de sfeer van de familie had ik al geproefd.

 
Toen hij naar Amsterdam kwam, voor mij, was dat heel spannend. Ik voelde me verwend. In de laatste weken was ik voornamelijk degene die moeite deed voor anderen. Deels uit een verkeerde onderliggende overtuiging, ik vond namelijk dat ik te egoïstisch was, door al mijn aandacht te spenderen aan mijn methodiek. Zo heb ik heel wat kilometers door Nederland gemaakt. Dit was heerlijk, in mijn eigen stad, mijn eigen plek, even niet hoeven zoeken waar ik moet zijn. Een fijn nieuw inzicht.
 
Broer
Ik voelde me gedragen, we liepen door de stad. Ik legde uit wat waar was en hoe bepaalde zaken zo zijn geworden. Ik gaf hem een rondleiding, vertelde hem over plekken waar ik gewerkt had en hoe dat was. Hij was oprecht geïnteresseerd in wat er in mij omging, toen en nu. Dat kon ik merken door de vragen die hij stelde en de extra uitleg waar hij om vroeg.
 
Heel de dag was er een gepaste afstand, bijna degelijk. Ik merkte al vanaf het begin hoe ik hem wilde aanraken, zijn hand vastpakken, maar hij is de grote broer van mijn vriendin, in sommige situaties kan ik niet zomaar springen. Ik heb me de hele dag afgevraagd hoe hij mij zag, ik kon niks van hem aflezen. En dat is nieuw voor de liefdesdokter, zoals hij me noemt. Daar waar ik mannen goed kan inschatten, daar waar ik situaties bijna kan voorspellen, was hij niet te pijlen. Heel fascinerend.

Na acht uren gebabbel, bracht ik hem terug naar het station. Zijn trein zou vertrekken vanaf perron 15a, helemaal achterin, de allerlaatste trap. Terwijl we door de hal liepen vertelde hij mij hoe hij had genoten van deze dag en dat het hem leuk leek om het nog eens over te doen. Hmmm? ja dacht ik, gepaste afstand. Ik mompelde iets terug van: ja, dat lijkt me ook gezellig. De trap van het perron naderde. Daar bij die trap zou het moment zijn, de afsluiting van deze hele dag. Hoe zou dat zijn? Naarmate dat moment naderde wilde ik steeds verder terug in de tijd. Ik durfde het moment niet aan. Het voelde als het moment in de achtbaan, wanneer je bijna boven bent en je niet meer terug kunt, het moment is onvermijdelijk. Het moment gaat komen, of je nu wilt of niet. Zijn trein zou over zes minuten vertrekken, er was geen weg terug.
 
Hij sloeg zijn arm om me heen, zijn gezicht kwam dichterbij en reikte naar mijn wang, ik rook zijn geur, ik voelde de stevigheid van zijn lichaam. Ik legde me neer bij de drie zoenen die ik zou krijgen en in mijn gedachten zag ik hem nog uizwaaien voordat hij boven aan de trap verdween. Deze keer zou ik er genoegen mee nemen. Hij keek me aan en zei niks. Hij had me nu al los moeten hebben gelaten na de derde kus. Daar stond ik, genageld aan de vloer. Ik hoorde niks meer, even leek het station te zijn verdwenen, ik zag alleen nog zijn ogen. Toen kuste hij me, ik sloot mijn ogen en liet me vallen in de diepte van de kus. Ik voelde hoe zijn hand een lijn over mijn rug naar mijn nek streek, onder mijn haar, waar hij me vasthield terwijl hij me dichter tegen zich aan trok.

Lees ook de vorige columns van Mendy!



Mendy schrijft over relaties, psyche en spiritualiteit. Ze woont in Amsterdam samen met haar honde-kind, Daisy Dallas. In haar eigen 'liefdessituatie' experimenteert ze naar hartenlust.Mendy schrijft iedere week een column over haar eigen ervaringen met betrekking tot haar  methodiek.

Ze houdt zich voornamelijk bezig met bewustwording in/en de liefde en het filosoferen hierover. Zij geeft workshops, lezingen en schrijft een boek over haar eigen ontwikkelde methodiek.

Mendy's dag is gevuld met; filosoferen, schrijven, lezen, Daisy Dallas, reizen, ervaren, groeien en liefde... hierover kun je lezen, op MendyvanderLinden.nl en SuperVrouwelijk.nl.