Roxanne: 'Ik heb nooit een vaderfiguur gehad'
Roxanne (21): ?Mijn vader heeft altijd geweten waar we woonden toen mijn moeder hem verliet en met mij, mijn broer en zus verhuisde. Een vriendin van mij heeft vlakbij hem gewoond en ik kwam daar geregeld over de vloer. Soms kwam ik hem dan tegen. Hij zei nooit wat, staarde me aan en liep dan weg, alsof ik een wildvreemde was. Nee, mijn vader is niet de man die mij verhaaltjes voorlas voor het slapen gaan of me kwam troosten als ik nachtmerries had. Hij is nooit een vaderfiguur geweest. Ik weet eigenlijk ook niet wat dat inhoudt. Heel lang heb ik het gevoel gehad dat mijn vader verwisseld was. De ene dag zat ik te eten met mijn biologische vader, om de volgende dag tegenover mijn stiefvader te zitten tijdens het avondmaal. Ik was pas negen jaar oud, maar zeker niet onnozel. Ik had het al jaren door, mijn ouders maakten dagelijks ruzie.?
Vroeger
?Ik kan me niet herinneren mijn vader ooit helemaal nuchter te hebben gezien. Een vervelende alcoholist was het niet, maar ook niet de papa die je je als klein meisje voorstelt. Hij zat vaak bezopen in zijn stoel of lag dronken in de bosjes omdat hij niet meer kon lopen. Als ik ziek was moest ik me niet aanstellen en op school had ik nooit goed genoeg mijn best gedaan. Het waren vooral de kleine dingen. Als ik verdrietig was, was het altijd mama die mij troostte. Aan Vaderdag deden we wel, ik maakte dan tekeningen en knutselwerkjes zoals ieder klein meisje wel doet, maar het was altijd mama die het ophing of er wat over zei.?
Roxanne beseft dat haar gezin van buiten best perfect leek. ?Daarom is mijn moeder volgens velen de boosdoener. Uiteindelijk is zij er vandoor gegaan met een ander. De dag dat mijn moeder is vertrokken met ons, was ook de dag dat we bij mijn stiefvader zijn gaan wonen. Dit kan voor veel mensen natuurlijk niet. Maar diezelfde dag is mijn vader bij zijn ex ingetrokken, hij ging hier blijkbaar al een tijdje mee vreemd.?
De dag van vertrek
Toen Roxanne 9 jaar was, besloot haar moeder haar vader te verlaten. ?De advocaten hadden ons aangeraden om niks tegen mijn vader te zeggen. Dit waren de moeilijkste maanden van mijn leven. Op huizenjacht, meubeljacht en alles wat er bij een normale verhuizing komt kijken ? maar dan in het geheim. Alle gekochte spullen gingen naar het huis van mijn stiefvader. Ik was natuurlijk in de zevende hemel met mijn nieuwe kamertje, dat ik mocht inrichten zoals ik wilde, maar ik mocht er niemand over vertellen. Leg dan maar eens uit waarom je een dag niet op school bent.?
?De verhuizing vond plaats in de zomervakantie. De dag ervoor hadden we alles geverfd, maar alles moest snel, omdat mama om 17:00 weer in de keuken werd verwacht. Toen mijn vaders wekker om 7:00 ging hoorde ik zijn voetstappen in de gang, maar ze stopten bij mijn kamer. Hij keek even binnen en zei: ?Goedemorgen, maak er een leuke dag van hè! Tot vanavond!? Dat waren de laatste woorden die ik ooit persoonlijk van hem gehad heb.?
Voor Roxanne was het heel vreemd om haar thuis achter te laten. ?Ik heb al mijn spullen gepakt en in dozen gedaan. Toen ik naar beneden riep dat ik klaar was, stond mijn nieuwe vader klaar. ?Ben je er klaar voor?? Ik knikte, pakte mijn jas, stapte naar buiten en ging in de auto zitten. Dat was de laatste keer dat ik uit dat huis vertrok. Na negen jaar zou ik er nooit meer terugkomen.?
Geen contact
?Inmiddels heb ik mijn vader nooit meer gesproken. Ik krijg heel af en toe een verjaardagskaart, maar daar staat niet meer dan zijn naam in. We wonen nog steeds in dezelfde stad, zelfs op tien minuten afstand van elkaar. Mijn moeder heeft contact met mijn vader nooit tegengehouden, ze vindt het zelfs ergens nog wel belangrijk. Maar toen de scheiding officieel geregeld moest worden riep mijn vader als eerst: ?Ik wil één ding duidelijk, ik heb besloten dat ik geen omgangsregeling wil. Ze mogen me best zien, maar ik wil daar geen regelingen voor treffen.? Wil je dan voor je kinderen vechten of niet??
Roxanne denkt dat ze wel beïnvloed is door het ontbreken van een vaderfiguur. ?Ik merk dat vooral als ik anderen over hun vaders hoor praten. Ook zeggen mensen dat ze aan mijn manier van doen merken dat ik dat nooit echt heb gehad. Ik schijn altijd te denken dat ik alles zelf op moet lossen. Op het moment dat vriendjes de man wilden uithangen, bijvoorbeeld als ze mij willen helpen met een klus in huis of zo, raak ik geïrriteerd.?
?Ik denk er weleens over na hoe ik ga reageren als mijn vader overlijdt. Bedankt voor de info, gecondoleerd en sterkte, tot ziens? Moet ik langsgaan op zijn begrafenis? Ben ik dat verplicht? Ik denk dat ik dat pas weet als het zo ver is. Ik weet niet of ik zelf kinderen wil, ik ben geen moedertype. Mijn eigen moeder is ervan overtuigd dat ik nooit kinderen zal krijgen, gewoon omdat dat niet in mijn levensstijl past. Misschien komt dat wel door mijn jeugd, maar buiten mijn vader heb ik een prima jeugd gehad, dus ik denk dat het ook deels mijn persoonlijkheid is. ?
?Ik vind het nooit moeilijk om erover te praten. Natuurlijk heb ik soms mijn mindere momenten, maar meestal is dat snel weer over. Mensen in mijn omgeving durven er niet zo snel naar te vragen omdat ze bang zijn dat het mij raakt, maar ik ben hierin heel nuchter. Ik vind het eerder zonde voor mama dat ze met zo?n man heeft moeten leven.?
Lees ook onze vorige real life-verhalen.
