ZePapa: Papadag

Terwijl de fruitschaal dichterbij komt zie ik aan de uiterste zijde een klein gelig stukje er bovenuit steken wat absoluut geen banaan is. Hoe dichter ik bij de schaal kom, hoe groter het duivels lachje dat zich op mijn mond begint te tekenen. Is het wat ik denk dat het is? Is het wat ik stiekem hoop dat het is? Ik nader de schaal en pak het stuk. ?Ja!? denk ik hardop. Het is wat ik stiekem hoopte dat het was! Een citroen. Ik draai me om en zie de videocamera op de keukentafel liggen. Alsof het zo zou moeten zijn...

De in vier stukken gesneden citroen leg ik op een bordje en ik loop de kamer in. Ze zit in de kinderstoel voor de televisie. Met haar duimpje in haar mond en haar favoriete knuffel in haar rechterhand kijkt ze in trance naar Het Zandkasteel. Wat is het toch een schatje, hoor ik mezelf denken. Op dat moment verschijnt er een blauw wezentje boven mijn linkerschouder. ?Dit kan je niet maken! Moet je kijken hoe ze er bijzit, wat een poppetje. Zo lief!? zegt hij tegen me. Opeens hoor ik rechts van me nog een stem. ?Jawel joh. Doen! Dit is je kans! Mama zal dit nooit toelaten maar die is er nu niet. Dit is toch prachtige televisie!? zegt een rood mannetje met een drietand in z?n handen. Er volgt een heftige discussie. Waar ik vroeger moeiteloos deze situatie had uitgebuit bespeur ik nu enorme twijfel! Wat gebeurt er toch met me?!

Afspraken
De dagen die ik als vader alleen met mijn dochter kan doorbrengen zijn schaars. Maar daarom wel extra leuk en bijzonder. Er worden de avond ervoor duidelijke afspraken gemaakt met mijn vriendin over de volgende dag. De kleertjes worden vast klaargelegd, want als ík de vrije hand krijg..! Dan loopt ze rond met kleurencombinaties waar Viktor & Rolf gezamenlijk acuut een hartverzakking van krijgen. Met de kleine dame spreek ik een uitslaaptijd af. Maar als een echte diva gaat ze daar vrij nonchalant mee om. Echter waar diva?s vooral te laat komen houdt zij er een vrij vroeg schema op na. Maar dat mag de pret niet drukken. En eerlijk is eerlijk. De prachtige smile op haar gezicht doet wonderen! Zelfs om half 7 in de ochtend.

Tegen een uur of zes komt mama weer thuis. Ze wordt begroet met een enorme lach van haar dochter. ?Hoe is het gegaan?? vraagt ze. ?Uitstekend?, antwoord ik en geef een dikke knipoog aan Sanne. Mama loopt naar de keuken en gooit het bonnetje van de boodschappen in de prullenbak. ?Heeft ze goed gegeten en geslapen?" vraagt ze als ze terugloopt. ?Ze heeft heerlijk gegeten!? geef ik aan. ?Mooi zo?, zegt ze opgetogen. ?Maar waarom liggen er eigenlijk vier stukken citroen in de prullenbak..??

Lees hier Davids vorige ZePapa-columns!