Hoe schoon is jouw huis?
Een van de dingen die ik eindeloos voor me uit kan blijven schuiven - buiten m?n saldo checken, maar dat is een angstontwijking - is poetsen. Ik ben er niet goed in.
Of nou ja, niet goed in, het is meer dat ik er dus nogal tegenaan kan hikken. Alsof je zelf je benen wilt harsen: harsstrip erop, ik tel tot drie en dan geef ik een ruk. Eén, twee, bij drie ga ik het écht doen. Eén, twee, ja, JA, ik ga het doen. Waar was ik? Twee, maar nu echt, enzovoort.
Goed voornemen
Nu wil ik mezelf niet als een slons neerzetten, het is bepaald niet zo dat de buren klagen over stankoverlast en ongedierte, maar het is geen dagelijks terugkerende bezigheid, dat gepoets. Al neem ik me dat wel steeds dapper voor. Gewoon, elke dag een vertrek, of twee. 'Wat is het probleem?' zou je denken.
Goed voornemen
Nu wil ik mezelf niet als een slons neerzetten, het is bepaald niet zo dat de buren klagen over stankoverlast en ongedierte, maar het is geen dagelijks terugkerende bezigheid, dat gepoets. Al neem ik me dat wel steeds dapper voor. Gewoon, elke dag een vertrek, of twee. 'Wat is het probleem?' zou je denken.
Want als het eenmaal gebeurd is, ben ik ook nog eens heel erg blij. Trots kijk ik dan naar mijn kraakheldere ruimtes, terwijl ik mezelf in gedachten schouderklopjes geef. Alleen de weg ernaartoe is, zoals gezegd, een beetje lang. Plus: lastige bijkomende factor is ook dat, op het moment waarop ik werkelijk tot daadkracht overga, mijn hersenen een soort van ADD-patroon beginnen te vertonen.
Dat gaat ongeveer zo:
- Het is 10 uur ?s morgens, de dag is jong en ligt nog compleet voor me. Ik besluit te gaan poetsen, want dan heb ik het maar gehad.
- Ik swiffer/stofzuig/spons totdat ik, pak ?m beet, bij het aanrecht kom.
- Ik zie dat het kommetje van de uien leeg is. Dat kan ik beter meteen aanvullen, anders kom ik later voor verrassingen te staan.
- Ik ga naar de groenteman. Ik koop uien, en als ik er toch ben, flink wat andere gezonde dingen.
- Bloemen zouden ook leuk staan als alles gepoetst is.
- Ik ben al op weg, waarom niet gelijk langs de drogist, want ik herinner me dat de shampoo bijna op is.
- Ik kom terug thuis met alles, plus ook nog geurkaarsen en andere dingen die ik niet nodig heb.
- Ik ben reuze geïnspireerd geraakt door al dat nieuws, dus ik ga de badkamer herinrichten met de geurkaarsen en de andere dingen die ik niet nodig heb.
- Halverwege schiet me al het exotische fruit en groenten dat ik ingeslagen heb te binnen.
- Ik snap niks van kousenband, durian en granaatappels. Zou Smulweb uitkomst bieden?
- Ik bedenk me dat ik ook nog moet werken, dus ik check meteen mail en het Twitternieuws. Wellicht kan ik daar wat mee.
- Misschien heb ik ook nog berichten op Facebook.
- Het is opeens zes uur ?s avonds. De rest van de familie komt binnen en struikelt over de stofzuiger, emmers en verpakkingen van de dingen die ik niet nodig heb maar wel leuk staan op de badkamer.
Ik ben volslagen uitgeput, morgen weer een dag.
Eigenlijk is het voor mij productiever om gewoon niet aan schoonmaken te beginnen, maar dat zou buitengewoon goor zijn. Morgen poets ik verder. Echt.
Lees ook de vorige columns van Daniëlle!
Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeverslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af.
In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied wat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt.
Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.
