ZeDurft: Parachutespringen met KPN 4G!

Laatst zei ik nog tegen Marleen op de redactie: ?Weet je wat we een keer moeten doen? Parachutespringen!? Tot ik ineens een mail in m?n inbox kreeg: een uitnodiging voor een parachutesprong. *Slik*. Tja, nu moést ik natuurlijk wel?
 

?Zeg Karin, ben jij een beetje een durfal?? zag ik ineens in mijn mailbox verschijnen. 'Dan heb ik namelijk een supergave uitnodiging voor je!? Nieuwsgierig en bluffend mailde ik terug: ?Als het om hoogtes gaat ben ik niet zo snel bang hoor!?

 

BAM: ?Ga je mee parachutespringen samen met KPN om hun 4G-netwerk te testen?? Oh kak? Aangezien ik met mijn grote mond had gezegd dat ik niet zo bang ben voor hoogtes, kón ik natuurlijk geen nee zeggen. En dus stond daar ineens in dikke letters in mijn agenda: '26 juli parachutespringen'. HELP?!

 

Mijn reactie na het lezen van dé uitnodiging...
 

Huh? 4G?
Maarruh... 4G testen? Wat is 4G? 4G is het nieuwe, supersnelle mobiele internetnetwerk van KPN. Iedereen die een smartphone heeft en deze gebruikt om te tweeten, mailen, Instagrammen, Facebooken en wat al niet meer, maakt normaal gesproken gebruik van 3G mobiel internet. Maar KPN heeft nu een 4G-netwerk dat zich snel door heel Nederland verspreidt. Het 4G-netwerk is kwalitatief beter omdat je:

Het 4G-netwerk wordt momenteel razendsnel door heel Nederland verspreid en beschikbaar gemaakt. Momenteel heeft het al een dekking van 50% in Nederland en rond maart 2014 zal heel Nederland 4G-dekking hebben. Maar de hamvraag is natuurlijk: werkt het 4G-netwerk inderdaad echt zo goed als beweerd wordt? En werkt het ook op drie kilometer hoogte? Ik ging het testen?

 

"Je bent gek"

Inmiddels had ik mijn parachutesprong in wording natuurlijk al verspreid op Twitter en Facebook en veel mensen verklaarden me voor gek: ?Vrijwillig uit een vliegtuig springen? Je bent gek!', ?Jij liever dan ik? en ?Vaarwel Karin!? waren veelgehoorde reacties. Dat geeft een mens moed? NOT! Maar eigenlijk was ik er intussen vrij relaxed onder. Ik had er vooral gewoon heel veel zin in.
 

En toen ging mijn hartje toch wat sneller kloppen...
 

D-Day

Zo ook op de dag zelf. Ik stond op met wat kriebeltjes in mijn buik, maar toen Claartje van Vrouwen.nl (zij sprong ook) en ik in de auto zaten op weg naar Texel ? waar we zouden gaan springen ? waren we eigenlijk vooral heel relaxed. Even leek het er op dat de sprong niet door zou gaan vanwege flinke plensbuien, maar zodra we bij het vliegcentrum aankwamen begon het zonnetje zowaar te schijnen. Let?s rock this shit! Oké, toegegeven: bij de lunch voorafgaand aan de sprong, kreeg ik niet veel naar binnen, terwijl mensen me normaal altijd een beetje raar aankijken als ze zien hoeveel eten er bij zo'n klein meisje naar binnen gaat. Maar zodra we onszelf in de overalls gehesen hadden, de instructies hadden doorgenomen en richting het vliegtuig gingen, vielen de zenuwen me alles mee. Ik maakte kennis met mijn instructeur (die in het hoogseizoen zo'n tien keer per dag springt), we stapten met z?n allen in het vliegtuig en gingen!

 

De sprong

Toen we in het vliegtuig zaten bevestigde mijn instructeur me aan zichzelf vast en legde hij uit hoe we het gingen doen. Vervolgens zaten we ineens op drie kilometer hoogte: dit was hét moment! Ondanks dat ik niet zo erg bezig was met het feit of mijn 4G het wel deed - ja, sorry, ik had toch even andere dingen aan mijn hoofd - hoorde ik om mij heen dat het netwerk het nog steeds deed, chapeau! 

 

En toen ging daar ineens de vliegtuigdeur open? Ik was als derde en zag eerst hoe onder anderen bikkel Claartje voor mij het vliegtuig uit sprong, oh my god! Vervolgens waren mijn begeleider en ik aan de beurt... Ik deed mijn camera op mijn KPN-toestel aan, we schoven richting deur (we zaten namelijk op de grond), ik hing met mijn benen úit het vliegtuig (ik herhaal: ik bungelde úit het vliegtuig), keek nog even gezellig de camera in, en?. we jumpten, AAAAAAH! 
 

Zoals je ziet ben ik de enige die très relaxed in het vliegtuigje zit.
 

Die vrije val was onbetaalbaar! Zo bizar om die wind onder je door te voelen, om het eiland onder je te zien en om gewoon met 200 kilometer per uur naar beneden te vallen! Ik heb vooral van elke seconde vrije val genoten en goed om me heen gekeken om het op me in te laten werken. Vervolgens ging de parachute na een halve minuut uit en viel er een soort rust over me heen. Ik zag heel Texel onder me: vooral veel groen, schapen, water, maar ik zag ook Vlieland en Noord-Holland. Het leuke was dat ik ook even zelf de parachute mocht besturen. Heel makkelijk eigenlijk! Echter, bij het volgende puntje ging het lichtelijk fout: mijn begeleider vroeg of ik ?rondjes wilde draaien met de parachute?. En ik dacht dat ik dat wilde. Dus gingen we vijf rondjes naar links, vijf rondjes naar rechts en? voelde ik een intense misselijkheid opkomen? Aiii. Ik was even vergeten dat ik vroeger ook altijd wagenziek werd op vakantie. Oké, nog een paar minuutjes volhouden Karin, niet je begeleider onderkotsen, dit is niét het moment om over te geven, dacht ik bij mezelf. Na een prima landing stond het zweet dan ook op m?n voorhoofd. Waar iedereen enthousiast naar me toekwam: ?We did it! Hoe vond je het?! Was gaaf hè?!?, dacht ik alleen maar: wáár en wánneer is het moment om mijn maag te legen? En ja, een paar minuutjes later kwam de lunch eruit. Smakelijk.
 

Heroes!

Spijt?

Maar of ik er spijt van had? NEE! Had ik het willen missen? NEE! Was het - op het kotsincident na - een once-in-a-lifetime, haal-?m-van-die-bucketlist-experience? JA! Doordat het allemaal zo snel ging in het vliegtuig en je niet zelf de beslissing hoeft te maken of je wel of niet springt - zoals bij bungeejumpen, wat ik ook weleens gedaan heb - was het eigenlijk minder eng dan ik verwacht had. Het viel me echt mee. Maar de ervaring van springen is zó ontzettend gaaf! Je kunt je niet voorstellen hoe het voelt om met 200 kilometer per uur naar beneden te vallen. En dus moet je het gewoon een keer doen. Echt. En haal ?m daarna met een dikke streep van je bucketlist, dat voelt goed.

En het 4G-netwerk? Helaas viel mijn camera uit zodra ik uit het vliegtuig sprong, dus het bewijsfilmpje kan ik je niet tonen. Maar uiteraard heb ik voor en na de sprong even flink getweet en gefacebookt, en ja, ik ben om: 4G is ontzettend snel en fijn. Een van mijn medespringers had er zelfs nog een tweet uit kunnen sturen op drie kilometer hoogte. Dus ik kan maar één ding zeggen: 4G-missie geslaagd.