Dagboek van een transvrouw: Wij vrouwen weten wel beter

Ik ben het gewoon maar eens rond gaan vragen want hoe ik er ook over nadacht, ik kwam er gewoon niet op. Als man zijn het er zoveel. Helden. Personen om je mee te identificeren. Positieve rolmodellen die iets toevoegen aan de wereld.

Echt, het zijn allemaal mannen. Stuk voor stuk. En de vrouwen aan wie ik vroeg wie nou hun rolmodellen zijn, konden me ook niet verder helpen. Ja, moeders, of andere vrouwen in de directe omgeving. Maar personen die maatschappelijk iets betekenen zijn er maar heel weinig. Als man ervoer ik de vanzelfsprekendheid van de mannelijke dominantie. Wetenschappers, wereldleiders, politici, directeuren van bedrijven. Bijna allemaal mannen. En nu ik vrouw ben, kan ik met een afstandje kijken naar wat die mannen allemaal uitspoken. Zij hebben de macht. Zij verpesten het milieu, zij voeren oorlog en zij bepalen wat goed is en wat kwaad. En als er al vrouwen zijn op topposities regeren ze op mannelijke wijze. Rationeel, nooit onzeker en onaantastbaar.

 

 

Een wereld die wordt bepaald door mannen

Met mijn zoon keek ik laatst naar een aflevering van De Leeuwenkuil. Een kinderserie die zich afspeelt in een dierentuin. “Mama?”, vraagt de dochter aan de moeder, “waarom willen mijn broertje en papa altijd zo in het middelpunt van de belangstelling staan?”

“Ach”, zegt de moeder liefdevol, “zo zijn mannen nu eenmaal. Die hebben veel aandacht nodig. Dat geeft ze het gevoel dat ze belangrijk zijn. Maar wij weten wel beter, hé?” En liefdevol slaat ze een arm om de schouder van haar dochter.
 

Diezelfde vraag heb ik aan vrouwen om me heen gesteld: hoe is het nou om te leven in een wereld die wordt bepaald door mannen? Want ik snap het niet. Ik snap niet waarom vrouwen niet meer ruimte opeisen. Waarom ze toestaan dat mannen er een potje van maken. Ik merkte al snel dat het voor vrouwen geen issue is, dat ze er niet bij stilstaan. En als ik doorvroeg kreeg ik antwoorden te horen die veelzeggend waren:  “Ach, laat die mannen maar spelen, dat willen ze graag.” En weer: “Waarom zouden we meer ruimte opeisen, wij weten wel beter.” 

Vrouwen zijn sterk en vrouwen hebben veerkracht. Vrouwen baren kinderen. En vrouwen laten de mannen hun gang gaan omdat ze van binnen weten dat ze zelf toch sterker zijn. Zou het echt zo zijn? 

 

 

Behoefte aan een rolmodel
Terug naar de helden want ik zoek er een. Als nieuwbakken vrouw heb ik dringend behoefte aan een rolmodel. Een heldin van wie ik kan zeggen: “Ja, zo zou ik ook best willen zijn.”
 

Ik werd op mijn wenken bediend. Vorige week zag ik Victoria Koblenko in 24 Uur Met… En oh wat was ze wulps en vurig en emotioneel. En daarbij ook nog eens intelligent. Wat een combinatie. Prachtig. Ze  liet het beiden zien en legde Theo Maassen bijna letterlijk over de knie. Arme Theo, dacht ik nog. Hij wist zich duidelijk geen raad met de situatie. 

Een paar dagen later zag ik haar weer. Bij het nieuwe interviewprogramma Eén op Eén. Om te komen praten over de situatie in de Oekraïne. “Ik heb u gezien in het programma met Theo Maassen”, begon Sven Kokkelmans: “Is het nu wel verstandig om uzelf zo te laten zien, als een…. Nou ja, u wilt toch serieus genomen worden?” 

En Victoria zei het enige juiste: “Of, u neemt me niet serieus en dan heeft u vanavond de verkeerde persoon uitgenodigd. Of, u neemt me wel serieus en dan praten we nu weer verder over Oekraïne.” Wow, wat een reactie. Want hoe Sven het ook probeerde, Victoria liet haar vrouwelijkheid niet afpakken. En dat is volkomen terecht. Zij is voorlopig mijn heldin.

 

Ik wil graag meer van zulke vrouwen zien want ik heb nog zoveel te leren. Vrouwen om trots op te zijn. Vrouwen als voorbeeld. Vrouwen die hun vrouwelijkheid laten zien met kracht en overtuiging. Want waarom zo bescheiden zijn als we zoveel te bieden hebben.