Somebody Els: De Yoga-deceptie

In mijn zoektocht naar rust, eenvoud en balans, kwam ik laatst tegen: yoga. Een eeuwenoude Hindoeïstische filosofie. Een systeem van oefeningen om lichaam, geest en gevoel uiteindelijk te beheersen. Het leek me de moeite waard het eens te proberen. 

 

Je kunt het doen in de sportschool op de vrijdagmiddag, of je bezoekt een yogaschool. Yoga is een ‘way of life’, onderdeel van een groter geheel, vaak een voorbereiding om te mediteren. Ik heb een aantal lessen yoga gevolgd, en ik kan je vertellen: dit is niéts voor mij. 

 

Heb je weleens gezien in wat voor onmogelijke posities je jezelf moet wringen tijdens zo’n les? Zelfs ‘de zonnegroet’, wat de meest toegankelijke serie oefeningen zou moeten zijn, is voor mij abracadabra. (Wat wil je, met oefeningen als ‘hagedisstoel’, ‘omhoogkijkende hond’ en ‘achtledige groet’…) Maar goed, die onmogelijke posities kun je aan werken, mits je daar het geduld voor hebt. 

 

Marketing

Waar ik meer moeite mee heb is die hele hype rondom yoga. En zodra iets een hype wordt, word ik dwars. Helemaal als ik volledig pas in de doelgroep. Dat obstinate is een reactie waar ik geen controle over heb. Is iets hip? Dan doe ik niet meer mee. Marketingtechnisch gezien is yoga ook een goed concept. Er zijn hele websites ingericht over yoga die de jonge, moderne vrouw aanspreken. En dat blijkt ook als ik om me heen kijk in de sportschool. Mooie dames in de meest hippe yogakleding, die hun best doen zo lenig mogelijk te zijn. Leuk, maar nee. Dat zoek ik dus niet.

 

Chinese bejaarden

Na de yoga-deceptie besloot ik het er niet bij te laten zitten. Er moet toch iets zijn dat bij me past… Google bracht me bij: Tai-Chi. In eerste instantie dacht ik aan Chinese bejaarden in het park die een gezamenlijk dansje uitvoeren, maar toen ik er meer over las kwam ik erachter dat het álles is, behalve een dansje. 
 

 

Tai-Chi is van oudsher een vechtsport. Je gebruikt als het ware de energie van de tegenstander om jezelf te verdedigen en de tegenstander te ontmantelen. Vanuit totale ontspanning, kalmte en beheersing. Ik besloot me in te schrijven, en inmiddels heb ik vier lessen Tai-Chi achter de rug. 

 

Dresscode: geen

We zijn met zijn vijven, leeftijden variërend van begin dertig tot begin vijftig. Dresscode: is er niet. Je trekt aan waar je zin in hebt. De beginnerscursus van Tai-Chi heeft maar één doel: ontspanning vinden in de inspanning van de bewegingen. De bewegingen zijn (nu nog) simpel, maar doeltreffend. In de ruimte heerst een soort sereniteit, en het lijkt alsof de last van de afgelopen week van me afvalt zodra ik binnen stap. Na elke les loop ik ontspannen en lachend naar buiten.

 

Eat that, trendy yoga. Ik doe liever een dansje met bejaarden in het park.