RedactriZe in de dop: Marleen blijft!

 
Van Ze-groupie tot de eeuwige stagiaire, van het ene uiterste schoot ik moeiteloos in het andere toen ik mijn eerste artikel schreef. Ooit was het mijn droom om stage te lopen op de allerleukste redactie van Nederland. En toen eenmaal stage nummero drie (!) bij Ze.nl een feit was, had ik een nieuwe droom: redactriZe worden. Met de hoofdletter Z welteverstaan.
 

Drie stages? Ja, wat kan ik zeggen. Ik kon het mentaal niet aan om de redactie te verlaten dus besloot ik vorig jaar zomer vrolijk door te gaan. Want waar kun je nou beter ijsjes eten dan in het gezelschap van de Ze-redactrices? Precies. Maar na de zomer was het nog steeds niet gedaan met mijn liefde voor het schrijven, dus toen bedacht ik het geniale plan om af te studeren en mijn scriptie te voltooien in Ze-stijl. En Karin? Ja, die kon niet anders dan ja knikken, gelukkig.
 
En nu ben ik groot. Want wat ik later wilde worden als ik groot was, was redactrice. Oké, na prinses en paardenverzorgster dan. Ik was er al snel uit. Toen ik mijn eerste hoorcollege had gehad en met vierkante ogen de wondere wereld van het web ontdekte - en vooral wat erachter schuilging - wist ik dat ik erbij wilde horen. Bij de coole mensen die dat kunnen.
 

Cool, dat ben ik misschien niet altijd, maar in mijn stagetijd heb ik wel een rits artikelen geschreven die ik persoonlijk heel ‘cool’ vind. Mijn paradepaardje is toch wel mijn interview met Emma die drie sugardaddy’s heeft. Of mijn interview met Nina, waarvan haar moeder haar opzettelijk ziek maakte. Tussen het aanleren van deze interviewskills door, leerde ik ook nog artikelen schrijven. Echt een lievelingsartikel van me is Het Grote Poepdossier. Man, wat hebben we hierom gelachen.

Er ging trouwens een wereld voor me open als het aankomt op persevenementen, iets wat ook in het takenpakket van een redactrice hoort. Dacht ik alles gezien – en gekregen! – te hebben bij een Kruidvat-evenement, mocht ik zomaar ineens naar Disneyland Parijs! Voor een heel weekend lang kwam die prinsessendroom van me toch nog uit. En daarna sleurde Karin me ook nog eens mee naar de première van Boerenliefde waar ik mijn ontgroening had als echte reporter. Fan-tas-tisch. En ja, Gerard is écht zo hysterisch in het wild.

 

Mijn favoriete Ze-momentjes… hmm... Ik lieg niet als ik zeg dat elke dag een feestje is. Maar de hoogtepunten zijn toch wel het Toppers-concert, onze dildo-workshop, dat we twee keer stegen in de bezoekersaantallen en alle trends waar we aan meededen zoals baguetting en pretty girls, ugly faces.
 
Nog lang niet van me af
En opnieuw, ze zijn nog lang niet van me af hier. Ik heb rete-geluk, maar ook keihard gewerkt om mijn vaste plekkie aan mijn bureau te bemachtigen. Ik wil nog jaren dildo’s maken, hilarische artikelen schrijven en interessante leZeressen interviewen. Het is mijn roeping, mijn plicht, maar vooral het allerleukste wat ik kan bedenken om mijn dagen mee te vullen. Ik hoop dat jullie net zo zullen genieten als ik en ik hoop jullie nog meer te inspireren en te verwonderen met mijn schrijfkunsten in mijn Ze-toekomst. Moraal van het verhaal: afscheid nemen bestaat écht niet.
 
Wil je alles kunnen lezen wat ik tot nu toe heb geschreven? Je vindt al mijn artikelen hier.