?Het ouijabord wees mij aan?: lezeressen doen hun geestverhaal

Er is meer tussen hemel en aarde. Toch? Tja, wij kunnen er geen antwoord op geven, maar de volgende leZeressen weten wel beter. Van stemmen tot stilstaande klokken: zeven ervaringen met geesten.

Simone (22): “Twee jaar geleden was ik op kampeervakantie met vrienden. Op een avond dat we niets gepland hadden, stelde een van ons, Bram, voor om geesten op te roepen. Ik had het er niet zo op en zei dat ik niet mee zou doen, maar wenste de rest veel plezier. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, trok Bram een ouijabord uit zijn rugzak. Hij en de rest wachtten tot het donker was en gingen met z’n allen in één tent zitten. Ik vertrok met een boek naar mijn eigen tent. Een halfuur later stormde Bram binnen. 'Simone? We hebben net gevraagd met wie van ons de geest wilde communiceren en de letters vormden jouw naam.' Ik heb Bram vriendelijk doch dringend mijn tent uitgeknikkerd, maar die nacht deed ik geen oog meer dicht.”

Jessica (21): “Samen met mijn vriend paste ik op zijn nichtje. Ik weet dat mijn vriend weleens dingen ‘ziet’, maar tot dan toe had ik dat een beetje weggelachen. Toch kreeg ik die avond behoorlijk de rillingen. We zaten samen tv te kijken, tot ik mijn vriend een beetje zenuwachtig naar de huiskamerdeur dag staren. ‘Wat zit jij nou te kijken?’, lachte ik. ‘Kijk maar even niet,’ antwoordde mijn vriend een beetje bibberig, ‘er staat daar iemand en hij wijst naar je.’”

Karina (25): “Een paar maanden terug werd ik ’s nachts wakker van een aai over mijn hoofd. Ik dacht dat het mijn vriend was, tot ik besefte dat hij helemaal niet thuis was, omdat hij nachtdienst had. Plotseling zag ik mijn oma naast me zitten. Ze keek lief naar me, zei dat ze me gedag kwam zeggen, dat ik niet verdrietig moest zijn en dat ze van me hield. Zo snel als ze was gekomen, zo snel was ze ook weer weg. Tranen biggelden over mijn wangen. ’s Morgens vroeg belde mijn moeder: mijn oma was overleden. Sommige mensen denken dat dat wat ik heb gezien, heb gedroomd, maar ook al zou dat zo zijn, dan ben ik heel blij dat ik toch afscheid van mijn oma heb kunnen nemen.”

Elske (28): “Panisch ben ik voor ratten en muizen. Nu heb ik de pech dat ik in stad met grachten en oude huizen leef en in de straat waar ik woon, zie ik die krengen regelmatig lopen. Op een avond stond ik buiten een sigaretje te roken en muziek te luisteren, tot opeens de muziek stopte en ik iemand in mijn oor hoorde zeggen: ‘Pas op, een rat!’ Nog geen paar seconden later kwam er een dikke, bruine rat vanachter de vuilnisbak waar ik vlakbij stond getrippeld. De stem heb ik al eerder gehoord, trouwens. Zo heeft-ie ook al eens op het nippertje kunnen voorkomen dat ik werd aangereden door een auto.”

Bregje (23): “Ik ben altijd al een beetje gevoelig geweest voor sferen. Een tijdlang heb ik er niets mee gedaan, maar ik weet dat als ik mij ervoor openstel, ik weleens informatie van boven krijg. Laatst was ik in een huis van iemand die een dierbare had verloren. Zodra ik er binnen kwam, kreeg ik de rillingen. Ik probeerde het van me af te zetten, maar ik raakte het drukkende gevoel maar niet kwijt. Toen ik ’s avonds naar huis ging, voelde ik het nog steeds. Ik lag net in bed toen de energie zo sterk werd dat ik er niet meer omheen kon en ik een stem hoorde. Het was een man, die vertelde dat hij opeens was overleden en dat zelf niet zo erg vond, maar er wel verdrietig om was dat hij anderen plots had achtergelaten. Hij vertelde me hoe zijn vrienden hem vroeger noemden, en hoe groot het verdriet van zijn ouders was – die hadden hem gevonden. Ook moest ik tegen de persoon bij wie ik vanmiddag was, zeggen dat hij niet boos op hem was. Ik had dat graag gedaan, maar die persoon stond er nog niet voor open – het was te pijnlijk. Meteen na het voorval was het drukkende gevoel weg, trouwens.”

Marla (30): “Een paar jaar geleden lag een familielid op sterven. Op een nacht werd ik wakker en keek ik hoe laat het was: 02.00 uur, gaf de wekker aan. Toen ik op mijn telefoon keek, was het echter 04.00. Mijn wekker stond dus stil. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat het familielid was overleden. Het tijdstip? 02.00 ’s nachts. Meteen kreeg ik het helemaal koud. ‘Dat is gek,’ zei ik, ‘mijn wekker stond op die tijd stil.’ Mijn ouders, nichtje en tante verstijfden: ‘Onze klokken ook.’”

Jill (25): “Toen een vriendin van mij vroeg of ik met haar een weekendje op het huis van haar tante wilde passen, vond ik dat een supergoed plan. Ik was wel toe aan een minivakantie. ‘Het spookt er wel een beetje’, had ze erbij gezegd, maar ik geloofde daar natuurlijk niets van. Dat heb ik geweten. ’s Nachts werd ik wakker van krakende planken door voetstappen, deuren die plotseling dichtsloegen, geroezemoes om mijn hoofd en gordijnen die uit zichzelf open en dicht gingen. Ik wist niet hoe snel ik de volgende ochtend mijn biezen moest pakken. Mijn vriendin moest er niets van hebben, maar no way dat ik nog een keer op haar aanbod inga.”

Heb jij weleens ervaringen met geesten gehad?