We hebben ongelofelijk haast

Terwijl ik de hond zo ongeveer in m’n vriend z’n handen gooi en ‘tot vanavond!’ roep, race ik op de fiets naar het station. Met een rood hoofd ren ik de trap op (opzij, opzij, opzij..) en ram mezelf de trein in. Ik heb haast.
 

Of chronisch tijdgebrek. Het is maar net hoe je het bekijkt. In mijn geval lijkt het de laatste tijd om allebei te draaien. Ik heb een fulltime baan, een vriend, een hond, vrienden en nog 60 andere activiteiten die ik dólgraag elke week wil uitvoeren. Het kan niet. Het lukt niet. En blijkbaar is 24 uur per dag wakker blijven geen optie (ik probeerde het en viel om negen uur ’s avonds in slaap). 
 

 

To-do list
Maar ja, ik heb een to-do lijstje. Afspraken. En ik wil m’n teennagels lakken (shit, dat moet ook nog op m’n lijstje). Dus ik neem me voor om na werk even een boodschappenlijst (wéér een lijstje) in de trein te maken en daarna direct naar kickboksen te fietsen. O, en ik moet het appartement schoonmaken (whoehoe). Eenmaal weer in de trein terug naar huis pak ik in plaats van het kladblok m’n telefoon. Fout één. Vervolgens zit ik een halfuur Instagram-updates te kijken. Fout twee. En op het station realiseer ik me dat de kickbokstraining al begonnen is en besluit ik op de bank een boek te lezen. Fatale fout drie. Van schoonmaken komt het niet. Uiteindelijk baal ik aan het einde van de avond enorm van mezelf, want ik kan geen één ding afstrepen. Van dat verdomde lijstje. 
 

Vrouwending
Schijnt overigens echt een ‘vrouwendingetje’ te zijn. Die lijstjes. En die intense chagrijnigheid wanneer je weer je to-do’s niet hebt gedaan. Hebben mannen nóóit last van. Doen ook niet aan lijstjes. Of het schuldgevoel. Terwijl mijn vriend denkt: ‘morgen’, sta ik m’n rok te strijken, couscous te koken, een artikel neer te pennen en probeer ik de hond te kammen. Hij denkt ondertussen dat ik gek ben met de onvermoeibare lijst taken die ik zelfs tijdens het slapen bedenk. Ik weet dat ik het ben. Want wáárom moet ik al die dingen doen? Moet ik echt na werk nog boodschappen doen én schoonmaken, voordat ik van mezelf op de bank mag ploffen? 
 

 

Ontevreden y-generatie
Het antwoord is natuurlijk ‘nee’, maar in m’n hoofd hoor ik een zeurende ‘ja’. Want ik ben een vrouw, ik houd van lijstjes en behoor tot de ontevreden y-generatie die altijd alles wil. Maar, toen trok m’n vriend me op de bank om Suits te kijken en dwong ik mezelf om een paar dagen niet naar hét lijstje te kijken.

 

Het was fantastisch.

 

Maar morgen om 7 uur zal m’n wekker weer gaan. Ik zal als een idioot m’n tanden poetsen en ontdekken dat er weer eens een vlek in de kleren zit die ik aan wil. De hond wil waarschijnlijk niet poepen en ik ben vast vergeten dat al m’n spullen in de verkeerde tas zitten. M’n vriend zal een kop thee maken die ik niet drink. En ik zal weer met een knalrood hoofd en buiten adem naar het perron rijden.

 

Ik heb haast. En chronisch tijdgebrek.