ZeMama: En? Slaapt hij al door?

“Slaapt hij al door?”, vroeg laatst iemand goedbedoeld. Natuurlijk slaapt Bo door. Hij is al ruim zes weken. Elke baby slaapt een gat in de nacht. Tot hij honger krijgt. 
 

Toen ik nog geen moeder was, begreep ik niet waarom jonge ouders geïrriteerd raakten door dit soort vragen. Het is fijn als je een baby hebt die ’s nachts lekker slaapt. Dan heb je zelf ook je rust en kun je overdag een nog leukere ouder zijn. Toevallig hadden wij geluk met onze oudste zoon. Na zes weken had hij geen nachtvoeding meer nodig. Het voordeel was dat we lekker konden slapen. Het nadeel was dat we een vertekend beeld kregen van baby’s. Een baby leg je in bed en vervolgens gaat hij in alle rust slapen. Zo waanden wij. 

 

Slapen is het nieuwe seksen

Over slaapgebrek wordt vaak wat lacherig gedaan. Inmiddels weet ik dat er niets zo erg is dan het ontbreken van goede nachtrust in je leven. Slaaptekort maakt labiel. Je kunt ervan gaan hallucineren. “Ik voelde echt de lichamelijke pijn”, vertelde een jonge moeder laatst. Een nacht goed slapen is het nieuwe seksen. Iedereen knapt er van op. 
 

 

Goedbedoelde adviezen

Misschien is de vraag op zich 'En? Slaapt hij al door?' niet eens storend. Het is waarschijnlijk zo dat wij als ouder meteen het gevoel hebben dat we ons moeten verdedigen en onszelf al schrap zetten voor het goedbedoelde advies dat er komt als je zegt dat je baby van drie dagen nog steeds niet doorslaapt.

 

Baby’s hebben een maagje zo groot als een knikker, nogal wiedes dat ze ’s nachts weer honger hebben. Gebroken nachten zijn vermoeiend en ’s nachts voeden en troosten voelt zwaarder dan overdag. Vooral als je het gevoel hebt dat de wereld om jou heen wél doorslaapt. Het zou fijn zijn dat te erkennen en te accepteren.  

 

Nachtvoeding 

Maar het bleek niet zozeer de nachtvoeding. Bo heeft, net als zijn broer met zes weken, ’s nachts geen honger meer. Dat wordt waarschijnlijk anders als ze zestien zijn, want vanaf die leeftijd hebben ze het weer hard nodig: een vette kapsalon en een energydrankje na het stappen of een hamburger uit de muur. 

 

Maar Bo was verkouden. En onze baby maakt bij voorkeur veel lawaai bij alles wat hij doet. Hij proestte, kuchte en piepte. Bij elk geluidje van mijn kind zat ik rechtop. Overlegde met mijn  man. Over hoe ernstig het was. Of hij niet kon stikken. Of we niet toch een voeding moesten geven en of we hem misschien uit zijn bedje moesten halen. Zo lagen we allebei wakker, terwijl Bo door zijn eigen herrie heen sliep. Nachtenlang. En we wilden slapen. We hadden er allebei een maandsalaris voor over om een nacht ongestoord te kunnen pitten. Ik wilde mijn schoenenverzameling aan een goed doel doneren voor een halve nacht slaap. 
 

Vijf uur slapen

Vanochtend gaf ik Bo de fles op een doodnormale tijd. Het was zeven uur. We hadden allemaal de hele nacht geslapen. De wereld leek anders. De schimmige mist rondom mijn hoofd was verdwenen en mijn benen voelden minder zwaar. 

 

Toen ik in de spiegel keek, zag ik de hangmatten nog wel onder mijn ogen hangen. Mijn haar piekte om mijn hoofd en mijn huid was spierwit. Maar ik had geslapen. Minimaal vijf uur. 

 

En ik had er niet eens mijn schoenenverzameling voor af hoeven geven. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!