ZeMama: Tropenjaren

De eerste jaren met kinderen worden de tropenjaren genoemd. ‘Bijzondere, slopende jaren’, vindt meneer van Dale. Maar zijn ze nu echt zoveel zwaarder dan mijn studentenjaren? Toen had ik het namelijk vaak ook echt niet makkelijk. Ik zocht het voor je uit en vergeleek mijn studenteperiode met de tropenjaren als jonge moeder. 

Rolladejurk

In mijn studentenjaren dronk ik het liefst Bailey’s. En Tequila. En zoete, witte wijn. Eigenlijk alles waar alcohol in zat. Als er niets voorhanden leek te zijn, was ik zelfs in staat goedkope, pure wodka te drinken. Alles heeft natuurlijk zijn prijs, dus als ik echt goed in een feestperiode zat, droeg ik gerust vijf kilo extra mee naar de kroeg. 

 

Dit verschilt niet zoveel van mijn situatie nu. Ik drink allang niet meer, maar na mijn kraamtijd vond ik toch echt dat de zwangerschapsbroeken ook mijn kast uit moesten. Niet meer zo’n broek aantrekken uit pure gemakzucht omdat het te veel moeite is de overgebleven zwangerschapsresten weg te trainen. Daarom vroeg  ik het laatst. Aan de man die ik zo liefheb.

“Lijk ik een rollade in deze jurk?”

 

Laat me slapen

Ik had er de afgelopen periode een maandsalaris voor over om een nacht ongestoord te kunnen slapen. In mijn studententijd gaf ik een maandsalaris uit in één nacht. Of nou ja, dat is misschien overdreven. Maar ik denk dat er kroegen zijn in Nijmegen die failliet waren gegaan als ik er niet gewoond had. Tijdens mijn tropentijd als moeder ben ik slaap enorm gaan waarderen. Er zijn avonden dat ik mijn hoofd tevreden op mijn kussen leg, mijn ogen sluit en weer gewekt wordt door een lieflijk stemmetje uit de kinderkamer. 
 

Als student ben ik tijdens een hoorcollege wel eens naar het toilet gesneakt om mijn ogen even dicht te doen. Maar als ik ’s middags thuis kwam, kon ik zonder problemen de bedstede weer in om mijn verloren slaap in te halen. Een tip voor alle jonge moeders: slaap. Zoveel mogelijk. Slaap wanneer het kan. Verdoe je tijd niet op Facebook of met iets stompzinnigs als de was of stofzuigen. Slaap. Voordat je doordraait. 
 

 

Mijn lief

Ik leerde hem kennen tijdens mijn studententijd. De vader van mijn kinderen. We sms’ten met elkaar. We wisten niet beter, WhatsApp bestond nog niet. Af en toe belden we. De chemie spatte van onze berichtjes af. Over hoe leuk, lief en lekker we elkaar vonden. 
 

Laatst stuurde mijn man me een bijzonder spannende sms:

‘Tijl heeft vanochtend al druppels gehad. Bo nog niet.’

Ik zat in mijn joggingpak op de bank. Ongewassen piekhaar. Make-uploos en spierwit van vermoeidheid. Onze jongste afstammeling op mijn schoot. Lurkend aan een fles. 
 

Ik keek naar het sms’je en glimlachte tevreden. Ik was nog nooit zo gelukkig geweest. Een leven met jonge kinderen zwaar? Kom op zeg. Mijn studententijd. Die was slopend. 

Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!