Het enige wat ik weet is dat ik de afgelopen tijd écht 'te hard' ben gegaan. De zes thuiswerkweken gingen prima en ik kwam lichamelijk tot een balans, geestelijk niet.
Ik denk dat de samenhangende factoren van stress, controleverlies, drank, drugs, geen ritme en geen regelmaat mij de das om hebben gedaan. Afgelopen dinsdag had ik een heftig gesprek met mijn buurman dat ik eigenlijk mijn échte probleem moet aanpakken: boulimia. We hadden een open en eerlijk gesprek en hij sprak zijn bezorgdheid uit. Hij wist wel dat mijn bloedwaardes laag waren maar niet zó laag en ook niet dat ik mijn medicatie niet altijd trouw innam.
Bloedwaardes
De volgende dag zou ik het bespreken met de huisarts. Ik besefte dat dit niet langer door kon gaan. Ik moest veranderen, ik ben bijna dertig, ik moet dingen loslaten. Zoals dat ik dik ben; ik ben al veel kilo’s kwijt. Als ik afval moet ik het op een gezond manier doen. Woensdagochtend ging ik bloed prikken, de week ervoor was alles (triest) laag en naar mijn idee had ik 'beter' gegeten dus zouden de waardes omhoog moeten zijn. De volgende dag had ik in de middag een uitstrijkje voor baarmoederhalskankeronderzoek. Het deed enorm pijn en ik had wat bloedverlies. Ik lag tot een uurtje of 18:30 in mijn bed. Ik zou die avond een escort hebben en donderdag en vrijdag zou ik beginnen te werken in een nieuwe club: een drank- en drugsvrije zone.
Wakker worden in de ambulance
Ik besloot naar de supermarkt te gaan om eten te kopen. Eenmaal in de supermarkt stond ik bij het soepschap. Ik voelde me duizelig, misselijk en ik zag alles dubbel. Dit had ik wel vaker (kaliumgebrek) en ik nam een Dextro vanuit mijn jaszak. Vanaf toen weet ik niets meer.
Later werd ik in een ander gangpad wakker met ambulancepersoneel om mij heen en moest ik mee naar ziekenhuis. Daar op de spoed hing ik aan diverse slangen en een infuus. Ik kreeg te horen dat mijn bloeddruk ernstig laag was, net als mijn bloedwaardes, en dat ik een epileptische aanval had gehad. Ik ben voorover gevallen en mijn gezicht was bij mijn oog kapot, net als mijn bril. Tot gisteren ben ik bij mijn ouders geweest. Ik ben volgepropt met goede voeding; ik was compleet ondervoed. En nu moet ik het zelf doen. Mijn plannen voor komende tijd? Een maatschappelijk werker inschakelen, hulp voor m’n eetstoornis zoeken, veel afspraken in het ziekenhuis rondom epilepsie en voorlopig niet werken.
Afgevlakt
Ik merk dat ik enorm achteruit ben gegaan. Ik ben afgevlakt, niets komt nog binnen of heel laat, ik reageer heel laat en ik heb echt idee dat ik anders ben en braincells mis. Van simpele dingen raak ik al moe, ik hang alleen maar een beetje en slaap veel. Door de val is waarschijnlijk ook mijn borstbeen gebroken of zwaar gekneusd, dat hoor ik donderdag pas als ik weer een geprek met de arts heb. Verder eet en slaap ik en hang ik beetje op de bank, ‘regel’ ik de dingen en check ik ze dubbel omdat ik de stomste dingen vergeet. Ik heb bijvoorbeeld pijn maar vergeet mijn paracetamol, zoiets. Of ik wil de dokter bellen maar weet het nummer niet...
Boulimia
Voor velen is het werken als escortgirl een taboe, voor mij was dat dus jarenlang mijn eetstoornis. Opeens is je geheim uit en 'bemoeit' iedereen zich ermee en besef je dat je eigenlijk zieker bent dan je ooit verwachtte…
Nanda(1985) is single zonder dat ze wanhopig op zoek is naar de ware Jacob. Ze heeft graag mensen om zich heen, maar kan ook heel goed alleen zijn. En dat moet ook wel, want in haar beroep is privacy wel gewenst. Ondanks haar vier diploma’s heeft Nanda gekozen voor een baan als escortgirl. Maar ze is ook zo veel meer dan dat.
Ze heeft niet alleen een kast die uitpuilt van de sextoys, maar beheert ook haar eigen webshop en website NandaLove. Op Ze.nl deelt ze haar avonturen als escortdame.
Typisch Nanda: eigenwijs, gaat voor wat ze wil en lust wel pap van stamppot.
