Ons Soort Loeders: Freelancen

Ik schaf wat belastinggidsen aan, pimp mijn werkkamer en probeer een paar uitgevers in te plannen voor een lunch in restaurant de Rechtbank. Daarna raak ik even afgeleid door achterstallige betalingen,vergeten tandartscontroles en beschimmelde dekbedhoezen, maar dan kan ik aan de slag. Dacht ik.

 
Janken
Ik zit nog geen uur aan mijn bureau of Olivia belt. Er had zich plotseling een cliënt bij haar gemeld, heel schrijnend geval, die moet ze eigenlijk meteen zien, en nou dacht ze, nu ik toch thuis zit  … en daar komt ze, met haar verse baby, flesje, speentje en luiers. Als ik maar naar mijn laptop kijk, begint dat mokkel te janken. Waarom moest ze eigenlijk zo nodig een derde? 
Diezelfde nacht word ik wakker van een huilende Tessel. Koorts. En oorontsteking, zo blijkt de volgende dag bij de dokter. Een week lang ben ik aan huis en klein-zielig- wezen gekluisterd. Vins kan rustig naar zijn werk. Iedereen roept blij: wat handig dat jij bent gaan freelancen!
Jochem krijgt ook door dat ik niet meer iedere ochtend gestrest naar kantoor sjees, dus doet hij een dringend appèl op mij: “Jij bent nooit op school en andere mamma’s wel!” Ik meld schoorvoetend bij de juf dat ik de komende tijd best wel eens wat kan doen in de klas.
 
Poep & Pies lied
Dat wordt genoteerd. Tessel is nog amper beter en naar de crèche of ik mag Jochem’s klas begeleiden bij het paaseieren zoeken. Als ik me (met mijn ogen spreekwoordelijk dicht) op straat stort om 30 matig opgevoede kleuters veilig te laten oversteken bij de Nachtegaalstraat, zie ik dat er een uitgever belt. Wie weet, een opdracht? In een reflex neem ik op. Dan glipt er een jongetje uit de lijn, zo de straat op. Een auto stopt met gierende remmen. Hij toetert geschrokken. De anderen maken gebruik van het moment en heffen luidkeels een Poep & Pies lied aan. Bart rukt de capuchon  van Floris’ jas. Floris huilt. Sophie trekt aan de vlecht van Luna. Luna huilt. De andere vrijwilliger, de vader van Daan, gaat direct aan de slag, met een pakket niet te missen vaardigheden op het gebied van crisismanagement. Als de rust in wedergekeerd, zie ik dat mijn potentiele klant heeft opgehangen. Geef hem eens ongelijk. 

 
Sabbatical
Stijf van de adrenaline kom ik tien minuten later met het hele grut in de speeltuin aan. De paashaas zit nog in de file dus de kinderen mogen even ‘vrij spelen.’ God zegene de greep en laat die juf nu maar even zelf opletten. Zìj heeft er voor doorgeleerd. Ik plof neer in het gras. Daans vader oogt ontspannen en komt naast me zitten. Die gast doet zo veel op school dat Vins hem niet vertrouwt: “Een man doet dat toch niet zo-maar?” zei hij vals, toen ik hem als lichtend voorbeeld probeerde te stellen.
 
“Relaxt hè, zo’n dagje”, zegt Daan’s vader, “ik krijg gewoon zin in een sabbatical. Lekker beetje klooien met de kinderen, wat klussen, dat zie ik he-le-maal zitten.” Deze man is niet alleen een gare kindervriend maar heeft ook nog eens interesse in zijn medemens en vraagt: “Maar wat doe jij eigenlijk?”
‘Ik werk freelance als redacteur. En ik neem binnenkort een tijdje vrij. Op een kantoor.”

Lees ook de vorige verhalen van Alies!



Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.

Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders. Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.