Ons Soort Loeders: Zwemles

Zes verschrikte ogen kijken me aan. Opper-Vagina neemt het woord. “Besef je wel wie daar komen lieverd? Zie jij jouw lieve mannetje tussen de Overvecht-kindjes? Die maken gehakt van hem.”
 

Ik heb net verteld dat Jochem bij de Kwakel op de wachtlijst staat voor zwemles. Fout dus. “Doe anders privéles” oppert Marcia, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar zodra zij weg is, sist Yolan: “Alies, ik kan niet in jullie portemonneetje kijken, maar dat is wel voor de Happy Few hoor, die David Loyds waar haar kinderen privéles krijgen. En niet lullig bedoeld, maar weet je hoe lang Yoncé daar over haar A gedaan heeft?” Olivia grinnikt. 

 

Grof geweld

“Vraag anders of er nog plek is bij dat kleine zwembad hier vlakbij, daar vallen nog weleens kindjes af.” Dat klinkt niet als een pluspunt. Maar ze geven er snelzwemcursussen. Als ze niet binnen 5 maanden hun diploma halen, betaalt de school de extra benodigde lessen zelf. Vins ziet dat wel zitten, hoeven wij ook niet jarenlang te halen en te brengen. Nou, laat dat WIJ maar weg. Er is alleen plek op de vrijdagmiddag. Dan ben ik vrij dus ben ik de lul.

Hoeveel jaren zal ik hier nog zitten, vraag ik me af als ik op mijn pluizige sokken met een afgekloven tijdschrift in het benauwde wachthok zit. Lang waarschijnlijk, want Jochem ontwikkelt al snel een enorme weerzin tegen zwemles. Iedere vrijdag, zodra hij hoort dat we naar zwemles gaan, schreeuwt hij de longen uit zijn lijf. Iedere week moet ik dat naschokkende lijfje met grof geweld onder het plastic sliertengordijn door duwen, hup, dat zwembad in. Ouders mogen er niet bij blijven. Ik ben al een keer weggestuurd door een harige badmeester.

 

Wilde fantasieën

Het zich herhalende drama blijft niet onopgemerkt. Al snel vormt zich in de wachtkamer een vaste steungroep. De een haalt koffie voor me en klopt me vriendelijk op mijn schouder. De ander zegt bemoedigend: “Dat heeft die van mij ook gehad. Houd vol, het komt echt goed.” Weer een ander leidt me af met haar wilde fantasieën over de badmeester. Deze mensen voelen dan even als mijn beste vrienden.

Op het schoolplein krijg ik minder support. Olivia begint meteen over een of ander psychologisch probleem dat Jochem misschien heeft. Yolan zie ik net iets te opvallend genieten van mijn verhaal. Marcia vertel ik het niet eens. Die ik-heb-dit-soort-dingen-nou-nooit-glimlach, kan ik er even niet bij hebben. Ik houd maar vol met die zwemles, als opvoeder moet je toch consequent zijn.

 

Onder water duwen

Aan deze martelgang komt pas een eind als Vins hem een keer brengt. Zodra hij ons brullende jongetje met zwaar gemoed heeft achtergelaten in het zwembad, wil hij met iemand van de zwemschool er over praten. Als hij het kantoortje nadert, hoort hij een moeder tekeer gaan: “Jullie zetten die kinderen volgens mij hartstikke onder druk. Ik hoorde dat kinderen soms onder water worden geduwd als ze bang zijn!”

“Nououou, geduwd, onder water geholpen, om over hun angst heen te komen.” “Geduwd dus. Jullie forceren ze om het diploma te halen binnen die vijf maanden, daarom zetten jullie ze zeker onder druk. Maar dat werkt toch niet bij die kleintjes. Ze moeten er ook een beetje lol in houden!” Vins heeft al genoeg gehoord. Jochem moet hier weg.

 

Borduren

Hij kan gelukkig snel terecht bij het zwembad in Overvecht. Plan A dus. Vanaf dag één is het leuk. Jochem krijgt weer plezier in zwemmen. Hij doet er een vrolijk vriendje op. Ik zit iedere week gezellig naast zijn moeder aan de kant te borduren (er is geen WiFi, dan krijg je dat). Ali’s moeder vindt dat prachtig. Als onze jongens glansrijk hun diploma’s hebben gehaald, krijgen we een grote pan couscous van haar.

Deze overstap hadden we natuurlijk veel eerder moeten maken. Het is pijnlijk maar waar: Vins is een betere moeder dan ik. 

Lees ook de vorige verhalen van Alies!



Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.

Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders. Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.