Marina: 'Ik ben een importbruid'
Marina is geboren in Oost-Europa en groeide op in armoede. Ze wilde graag meer uit het leven halen, maar er was geen geld. Marina besloot daarom het geluk te zoeken in het buitenland: “Ik trouwde met een rijke Nederlandse man”.
Marina (37): "Ik kom uit een klein dorpje en groeide op bij mijn moeder en mijn grootouders. Bij mijn grootouders was ik graag. We hadden misschien weinig te eten maar er was wel een overvloed aan liefde aanwezig. Mijn moeder was er bijna nooit. Ik herinner me dat ik altijd honger had. Ik had soms zelfs zo’n honger dat ik papier at. Af en toe zwierf en bedelde ik op straat, het was koud, maar ik moest en zou eten vinden."
Ontsnappen uit dit leven
"School was een grote uitvlucht. Ik heb altijd geweten dat studeren mijn ontsnapping zou zijn uit armoede. Mijn grootouders stimuleerden me en waren er trots op als ik goede resultaten behaalde. Toen mijn grootouders kort na elkaar stierven, stortte mijn wereld in. Noodgedwongen ben ik bij een goede vriendin gaan wonen, mijn moeder wilde me niet meer in huis hebben. Nadat ik mijn middelbare schooldiploma had gehaald, wilde ik dolgraag studeren. Dit was alleen niet mogelijk. Ik wist dat een goede vriendin op een internationale datingsites stond en ook stond ze ingeschreven bij een datingbemiddelingsbureau. Soms had ze een afspraakje met een man en een tolk erbij. Ik besloot dit ook te doen, misschien zou het mij wat opleveren. Een mooi huwelijk, een mooi huis en geen armoede meer."
Liefde vinden
"Ik had al eens een relatie gehad, maar die had geen toekomstperspectief. Ik was benieuwd of het bemiddelingsbureau iets voor mij kon doen. Ik liet bij een fotograaf foto’s maken en die werden op de website geplaatst. Ik had af en toe afspraakjes met buitenlandse mannen, alleen vaak waren ze veel te oud en vond ik ze erg dominant. Ze waren meer op zoek naar een slavin, dan een vrouw met eigen mening. Ik ben niet bazig, maar ik wilde gewoon een man die van mij hield en mij niet alleen als een mooi object beschouwde. Ik verwachtte eigenlijk weinig van het bemiddelingsbureau en had daarnaast gewoon een baan waar ik heel hard werkte, met in mijn privéleven af en toe een afspraakje. Toch kreeg ik leuk contact met een leuke Nederlandse man."
Hij kwam op bezoek
"Hij besloot me na zes maanden intensief e-mailcontact op te komen zoeken. Ik was erg opgetogen en hoopte dat hij mij net zo leuk vond als ik hem. Bij de allereerste ontmoeting was er iemand van het bemiddelingsbureau aanwezig. Ik zou hem ontmoeten in een deftig hotel. Mijn leven veranderde voorgoed toen ik hem zag, het was heel bijzonder. We waren allebei zo verlegen dat we amper een woord met elkaar wisselde, maar we keken elkaar goed aan en dat was op dat moment genoeg. Tijdens zijn verblijf spraken we bijna iedere dag af. We leerden elkaar steeds beter kennen en ik vertelde hem hoe ik mijn toekomst voor me zag en dat ik ambitieus was, graag wilde studeren, een mooie baan wilde hebben en ook een gezin. Aan het einde van zijn verblijf liet hij mij weten gevoelens voor me te hebben. Hij wilde dat ik zo snel mogelijk naar Nederland kwam en met hem zou trouwen. En dat deden we dan ook snel."
Alles achterlaten
"Ik werd niet snel verliefd op hem, liefde moet bij mij altijd groeien. Ik waardeerde hem heel erg, maar was voorzichtig. Mijn moeder was er bijna nooit voor me en mijn vader heb ik nooit gekend, het was veilig om mijn gevoelens op afstand te houden. Ondanks dat we Engels met elkaar spraken, was er een grote taalbarrière en waren er veel cultuurverschillen aanwezig. Ik moest alle Nederlandse gewoontes van A tot Z leren en hij moest die van mij leren te begrijpen. Ook voelde ik me soms eenzaam en ontwricht. Als hij werkte was ik alleen thuis. Ook had ik geen vrienden in Nederland. Gelukkig werd ik wel gestimuleerd om Nederlands te leren en was ik blij dat ik het huis uit kon."
Geen typische importbruid
"Studeren was een grote droom. Nadat ik voldoende Nederlands sprak, kon ik dan eindelijk echt gaan studeren. Eindelijk was het me dan gelukt! Konden mijn grootouders me maar zien, dacht ik soms. Via mijn studie leerde ik ook vrienden kennen en kreeg ik een eigen (sociaal) leven. Uiteindelijk studeerde ik af met gemiddeld een 9. Ik was zo trots op mezelf."
Strubbelingen
"Er waren veel strubbelingen in mijn huwelijk. Mijn man vond het lastig dat ik zo zelfstandig was geworden, hij was jaloers en bang dat ik vreemd zou gaan. Soms was het zo erg, dat ik op het punt stond om te gaan scheiden. Hij wist waar hij aan begon toen hij met me trouwde, hij wist dat ik wilde studeren en dat ik wat van mijn leven wilde maken voordat ik aan kinderen zou beginnen. Ik denk dat hij het wel makkelijker had gevonden als ik een huismus was geweest en geen tegengas zou geven. Ik zie mezelf dan ook niet als een ‘typische’ importbruid. Ik ben zo ontzettend blij met de kansen die ik hier gekregen heb. Dit was me in mijn thuisland nooit gelukt."
Dit artikel verscheen in 2015 op Ze.nl.
