Ons Soort Loeders: Gênante dozen
We zijn de kroeg nog niet in of Olivia maakt giechelend een foto voor Facebook: 'De moeders een avondje uit!!!' zet ze erbij. Schamend zou Tep zeggen. Ik smeek Olijf mij als-je-blieft niet te taggen.
De tent waar we hebben afgesproken is zorgvuldig geselecteerd: Boulevard is het geworden, in de Reigersstraat. Olivia komt laat, haar Reinout wilde de kinderen niet naar bed brengen.
“Aan Patrick heb ik ook niets", zucht Marcia. "Als hij dan eindelijk eens in Nederland is, moet hij keihard werken.” (ja, wie anders haalt het geld binnen voor het Efteling-abonnement, het tweede huis en de dans- en zanglessen?) Yolan zegt niets over Rommert. Dat is pas echt een klootzak, maar dat weten de anderen nog niet.
Bakken en braden
Dit hele uitje was notabene een idee van mijn zus Tep. Toen ze hoorde dat we een cupcakes-workshop wilden gaan doen, zei ze: “Wat is dat voor sufs. Vraag die koeien van school eens mee naar de kroeg. Dan ontdek je vast andere kanten van ze.” Ik had het schoorvoetend voorgesteld, in combinatie met de leugen dat er een wachtlijst was voor het beoogde Bakken & Braden uitje. Ze stemden zowaar in.
Na het rondje over de mannen volgt de ‘evaluatie’ van het afgelopen schooljaar.
Over de matige kwaliteit van het behandelplan voor Floris’ dyslexie, het te kleine spaarpotje voor de Sint-viering (pfff het is nog zomer) en het feit dat Marcia weer niet is meegevraagd als kamp-ouder en andere betekenisloze vrouwen wel. Yolan vertelt dat ze zich verdiept in thuisonderwijs. Want haar tweede moet telkens huilen als ze naar school gaat.
Tussendoor geef ik dwingende aanwijzingen, want niemand haalt uit zichzelf drinken.
ZZekslevu
Dan zijn de andere ouders aan de beurt. De kwijlbakkerij van vader Baardaap, de ‘die is vast al in de overgang’ moeder van Laura en, een primeur van Olivia: de vader van Lucie (FILF), heeft wat met kleuterjuf Meike gehad.
Ik wil net en passant informeren hoe het eigenlijk met de dames zelf gaat als Yolan, die flink heeft zitten hijsen, het woord neemt.
“Nu we het toch over zzeks hebben”, zegt ze met een omfloerste stem, “een vriendin van mij wil een paar uur een grote zwarte vrouw inhuren, voor de verjaardag van haar man.”
“Eh”, zegt Olivia, even van haar slanke stuk gebracht, “is het zo vies bij haar thuis?” “Neehee, hallo, waar kom jij vandaan, voor een nachtzje natuurlijk…” Yolan hinnikt als een oude merrie. “Wie is trouwuzz aan ze beurt? Ik luz nog wel een wijntje. En het iz duz zijn fantazzie, om een keer met z’nnn drieeun … ja jee, ze wil gewoon haar zzekslevu op leuheuken? Of op neuheuken hahaha.”
Ze is duidelijk niet veel gewend, qua alcoholpromillage.
Olivia staart wat voor zich uit en Marcia kijkt heel nadrukkelijk een andere kant op. “Of zienn jullie niet dat hij gewoon inzz is voor wat avontuhuur?” Yolan begint nu een beetje te schreeuwen.
“Psssst”, zegt Olivia, “ze horen je! Wat moeten ze wel niet denken?”
“NOU PROBEREN JULLIE DAN NIKZZZ MEER SAAIE DOZU HAHAHA DAN MOET JE DAT US LEEZSE VAN DIE VIJFTIG KLEURE GRIJSZ HAHAHA.”
Kleine sloerie
Ja, nu beginnen er inderdaad wel wat mensen onze kant op te kijken.
“Maak anders een filmpje!” sis ik in Olivia’s oor “Dit mag wel of Facebook”.
Yolan roept richting de bar: “Geev mij rr nogmureen!”
“Ik schaam me werkelijk kapot” sist Olivia.
“Je mmmmoetog een beetje je best voormukaar blijve doen?” mompelt Yolan wat voor zich uit.
Daar komt de grote zwarte aap uit de mouw. Het ging natuurlijk over haar en Rommert. Ja, als je dit soort verwachtingen van je man moet managen, dan kun je wel wat drank gebruiken. Marcia en Olivia pakken snel hun biezen. Ik blijf bij Yolan. Niet zozeer voor haar maar vooral voor Vins en Tep, die straks natuurlijk alles willen horen. Maar er komt weinig meer uit. Ze valt bijna van haar kruk en begint het hele verhaal ook nog eens tegen een wildvreemde student die er niets van begrijpt. Dan is het genoeg geweest. “Kom mee kleine sloerie”, zeg ik, “ik breng je naar huis.”
“Hoe was het?” vraagt Vins. “Ik zag jullie al op Facebook. Gênant hoor!” En dan weet hij weet nog niet half…
Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.
Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders. Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.