Ons Soort Loeders: Minnaar

 
Verrek, die man onder het dekbed, mijn hulp had het dus bij het rechte eind. “Maar beloof me dat je het niet doorvertelt. Ik vertel het alleen maar aan jou, jij bent immers wat meer gewend vanuit jouw milieu.”
 
Rillingen
Zo, die zit. Denkt ze soms dat mijn familieleden allemaal als bavianen tekeer gaan buiten hun huwelijk? Omdat ze niet gestudeerd hebben? Ik laat dit voor nu maar even gaan, want ik zit intussen wel op het puntje van mijn stoel.
“Je weet toch dat ik ben begonnen met een blogcursus? Nou, ik lees je wel even voor, want beter kan ik het niet uitdrukken:
Als ik je nader, draai jij je om. Je neemt me van top tot teen op. Ik ervaar dat normaal gesproken als een inbreuk op mijn integriteit, maar jij doet dat zo fijn, alsof je me aait met je ogen. Mijn hele lichaam tintelt. Alles zingt in mij, ik ben LENTE. In de spiegel zie ik een andere ik. Het is goed zoals ik ben. Ik zie een vrouw. Een gelukkige vrouw. Iets in mij is aangeraakt”.
Ik krijg er de rillingen van en weet niet of dat komt door die vreselijke teksten of door de boodschap zelf.

 
Fijne droom
“Wauw, Olijf, eh, ik val van mijn stoel, je hebt het goed te pakken zeg. Hoe lang zie je hem al?”
Ze knikt tevreden. “Ik wist dat jij me niet zou veroordelen. Ik lees even verder, ik doe dit allemaal niet in één nacht ijs hoor.” “Over een nacht ijs”, zeg ik.
“De complimenten blijven komen. Jij verstaat de kunst mij echt te zien en te horen. Waardoor IK BESTA. De moeite waard ben. Opeens. Nu brandt mijn lijf, het klopt, het boort. Na al die jaren, besef ik dat mijn lichaam, mijn heiligdom, dor brandhout was geworden.”
Nu moet ze echt ophouden, ik voel een hysterische lachbui opborrelen. “Zeg Olijf, even praktisch: gaan jullie ook van bil?”
“Nou, hihihi, eigenlijk wel, maar dat was natuurlijk he-le-maal niet de bedoeling. Het … tja, hoe moet ik zeggen, het overviel me gewoon.”
Ja ja. Alsof je ineens vanuit het niets iets in je voelt bewegen en geen idee hebt waar dat vandaan komt.
“Luister Olijf, ik zie dat je blij bent maar Reinout is zo’n aardige vent, hij wordt toch… ja, een soort van belazerd nu.” Ze schrikt op, alsof ik haar wek uit een fijne droom.
“Ja hallo! Ik ben harstikke gelukkig! Ik schreeuw niet meer tegen de kinderen, ik loop niet meer op mijn tenen, er is veel minder spanning thuis. Reinout profiteert er ook van hoor. Het is win-win!” Ze weet het goed te brengen.

 
Lekkere kont
“Lieverd, je zet gewoon nogal wat op het spel. En straks gaat die minnaar weer verder en dan zit jij met ...” “Waar slaat dat op”, snauwt ze. “Voor hem is dit ook een hele unieke ervaring hoor. Het valt me van je tegen dat je zo moralistisch doet. Het kan jou trouwens ook overkomen, besef je dat? Voel jij dan nog zoveel passie thuis? Jij vond die schilder laatst toch ook zo leuk?”
Schilder? Waar heeft ze het nu opeens weer over. Oh gut, die vent die de kozijnen van het schoolgebouw onder handen nam. “Doe normaal, ik zei alleen dat hij een lekkere kont had. Dat wil toch niet zeggen dat ik er meteen mee in bed duik?”
“Misschien alleen omdat je de kans niet krijgt.” Het wordt hier steeds gezelliger.
“Nee, inderdaad Olivia, ik kan moeilijk die man midden op het schoolplein van zijn wiebelende ladder afrukken… Eh aftrekken eh… Nou ja, waar slaat dit nou op Olijf?”
 
Dit is in korte tijd nou al de tweede vrouw die in mijn seksleven begint te peuren. Waar bemoeien ze zich mee? Houd mij er buiten. Voor het eerst sinds jaren verlang ik terug naar de tijd dat we het alleen over zwemles, nachtluiers en leesniveaus hadden.