Rianne: 'Ze dachten dat ik een burn-out had, maar het bleek een whiplash te zijn'

Na een ongeluk had Rianne last van hoofdpijn, vermoeidheid en verminderd zicht. De huisarts noemde het een burn-out en ze kwam twee maanden thuis te zitten. Maar de klachten bleven en uiteindelijk bleek het een whiplash te zijn.

 

Rianne: "Op 21 juli 2013 veranderde mijn leven drastisch door een auto-ongeluk. Het was een warme zomerdag en mijn vriend en ik waren aan het kibbelen over de inrichting van de studiekamer. Uiteindelijk besloten we naar IKEA te rijden om nog een boekenkast te kopen. Het ongeluk gebeurde op de provinciale weg en ik zag het gewoon gebeuren. Een tegemoetkomende auto wilde afslaan over onze weghelft, maar hij remde niet. Mijn vriend probeerde nog uit te wijken, maar toch raakten de twee auto’s elkaar. Door de uitwijkmanoeuvre van mijn vriend raakten wij van de weg en belandden we zo’n drie meter lager in de greppel."
 

Bron
 

Spierpijn

"Mijn vriend had gelukkig niets en de andere bestuurder had slechts een brandwond op haar arm door de airbag. Maar ik moest mee met de ambulance naar het ziekenhuis. Tot op de dag van vandaag heb ik er spijt van dat ik niet heb gevraagd of de sirene aan mocht. Ik zou willen dat we meer vaart hadden gemaakt. Ik had een beetje last van mijn nek, maar dat leek in het begin meer op flinke spierpijn. Ik besteedde er geen aandacht aan, want mijn borstbeen en ribben deden tien keer zoveel pijn. Deze bleken later ook zwaar gekneusd te zijn. In de week erna bleef ik wel veel last houden van mijn nek, maar de huisarts gaf aan dat het inderdaad spierpijn was en dus heel normaal. 

 

Na drie weken kwam ik bij een fysiotherapeut die constateerde dat er twee nekwervels heel erg scheef stonden. Na drie behandelingen hebben ze die weer recht kunnen krijgen, maar mijn klachten bleven. Al direct na het ongeluk heb ik constant tegen mijn vriend en mijn ouders gezegd dat ik een raar gevoel had in mijn hoofd. Ik voelde me altijd vermoeid, had bijna non-stop hoofdpijn en had daarbovenop nog andere vage klachten. 

 

In februari 2014 dacht de huisarts dat ik een burn-out had. Ik heb twee maanden thuis gezeten en heb daarna stap voor stap mijn uren weer opgebouwd. Binnen twee maanden ging het weer slecht en was ik terug bij af. Ik meldde mij regelmatig een dag ziek omdat ik te vermoeid was om te gaan werken of omdat ik ontzettende hoofdpijn had. Na een halfjaar rommelen ben ik in januari 2015 weer naar de huisarts gegaan met al mijn klachten. Ik had uitstralende pijn, hoofdpijn, concentratieproblemen, geheugenproblemen, een voortdurend gevoel van vermoeidheid en een verminderd gezichtsvermogen. Daarnaast presteerde ik op mijn werk al geruime tijd niet goed, want ik had totaal geen concentratie. Huishoudelijke klussen kon ik niet langer dan een uur volhouden, een ochtend winkelen of naar een verjaardag gaan betekende dat ik daarna totaal uitgeput was. Dit was toch niet een burn-out?"
 

Bron
 

Revalidatie

"De huisarts gaf aan dat ik zeer waarschijnlijk toch een whiplash had opgelopen bij het auto-ongeluk. Helaas is er direct na het ongeluk geen röntgenfoto gemaakt, dus bewijzen dat ik het heb of dat het daarvan is gekomen is lastig. De huisarts stuurde mij weg met de woorden 'leer er maar mee leven'. Dat was het. Ik kreeg het gevoel dat ik alles zelf maar moest uitzoeken.

 

Gelukkig kende ik een bedrijfsarts die mij kon leren omgaan met mijn klachten. Hij stelde een revalidatietraject van 16 weken voor, waarbij de focus op je mentale en fysieke gesteldheid ligt. Ik ben daar in maart mee begonnen en ben er net klaar mee. Ik heb leren accepteren dat ik niet meer zo word als vroeger en dat ik mijn klachten wat kan verminderen als ik in balans ben. 

 

Ik werkte tot april fulltime, maar door de vermoeidheid ben ik een dag minder gaan werken. Het is minder goed voor de portemonnee, maar wel beter voor mij. Ik ben inmiddels binnen mijn bedrijf op zoek naar een andere functie, omdat het mij frustreert dat ik niet 100 procent kan functioneren in mijn huidige functie. Nog steeds heb ik last van mijn zicht en kan ik aan het eind van de dag niet meer lezen wat er op mijn laptop staat. Ook thuis merk ik het; ik verdeel mijn klussen meer over de week en mijn vriend doet meer in het huishouden." 
 

Overtuigd

"Op dit moment ben ik weer heel erg met het ongeluk bezig, omdat we bezig zijn met de letselschadezaak. De afhandeling van deze zaak kan zomaar nog een paar jaar op zich laten wachten. Een whiplash is iets dat door veel mensen wordt gezien als iets dat niet echt is. Nog te vaak worden mensen met een whiplash gezien als aanstellers of wordt er geroepen dat de pijnprikkels psychisch zijn. Vooral verzekeraars willen liever niet uitkeren, omdat een whiplash niet altijd kan worden bewezen met tests. Zelfs niet alle artsen zijn overtuigd dat het echt is. 

 

Soms zou ik willen dat mensen bij mij aan de buitenkant konden zien dat er aan de binnenkant iets mis is. Ik zal nooit meer dezelfde worden, maar ik weiger om de gevolgen van de whiplash mijn leven te laten beheersen."

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar vera@ze.nl o.v.v. real life verhaal.