Ze Biecht Op: ?Ik reed door na een aanrijding met de auto?
Eva heeft al jaren haar rijbewijs, maar er parelen nog steeds flink wat zweetdruppels op haar voorhoofd als ze weer de weg op moet. Zo ook op een warme zomerse dag in juli. “Ik hoorde een harde klap en het geluid van brekend glas.”
Eva (25): “Ik heb altijd al een haat-liefde verhouding gehad met autorijden. Ik was echt apetrots toen ik genoeg geld had gespaard om mijn eerste autootje aan te schaffen, maar stiekem vond ik het ook doodeng. Vooral met parkeren heb ik altijd al struggles gehad. Dat is zelfs zo erg dat ik mijn wagentje nog liever een paar straten verderop parkeer dan dat ik ga lopen hannesen doen met een plekje vlakbij mijn bestemming. Om mezelf natuurlijk voor mijn kop te slaan als ik weer een paar kilometer moet lopen.”
Nieuwe job
“Na mezelf een slag in de rondte te hebben gesolliciteerd kreeg ik eindelijk een leuke baan aangeboden. Een toffe functie die ook nog eens bij mijn studie paste, helemaal top! Het enige nadeel was dat mijn nieuwe job niet in mijn woonplaats was, maar een halfuurtje rijden met de auto. Dat vond ik het wel waard, want ik was allang blij dat ik een fijne baan had gevonden. Vanaf dat moment kon ik elke dag heen en weer tuffen in mijn tweedehands wagentje naar het kantoor. Ook nog eens goed voor mijn driving skills!”
Trillende handjes
“Op mijn allereerste werkdag verzamelde ik al mijn moed bij elkaar en draaide ik met trillende handjes de weg op. Ik sprak mezelf elke vijf minuten toe dat het allemaal wel goed zou komen. Ik zou me écht niet tegen laten houden door die ellendige zenuwen bij het autorijden, dit werd gewoon een hartstikke leuke dag. Hoe vaker ik het zei, hoe meer ik het ging geloven. Met klotsende oksels draaide ik na een halfuur de parkeerplaats op. Die was enorm groot, maar wat het nog erger maakte was dat er nauwelijks vrije plekken te bekennen waren. Zucht, dat kon er ook nog wel bij.”
Dubbel parkeren
"Na een paar doelloze rondjes over de parkeerplaats spotte ik nog één vrije plek. Ik kon mijn geluk niet op! Zonder veel na te denken hanneste ik mijn auto in het vak. Dat was maar goed ook, want in mijn achteruitkijkspiegel zag ik dat iemand anders inmiddels zijn auto dwars achter me had geparkeerd. Moest dat nou?! Mijn geduld werd zo wel erg op de proef gesteld. Geïrriteerd stapte ik mijn auto uit en begon ik aan mijn eerste werkdag."
Een knal
"Aan het einde van mijn dienst liep ik samen met een collega richting de parkeerplaats. Hij vroeg me hoe ik thuis zou komen en daarop vertelde ik trots dat ik een eigen auto had. Weliswaar tweedehands, maar hé, ik was er blij mee! We stapten allebei in onze eigen bakken en ik zette de radio aan. Na een flinke teug lucht besloot ik dat ik klaar was om terug naar huis te rijden. Het volume ging nog wat harder en ik reed de auto achteruit het vak uit. Alhoewel, het rijden was van korte duur, want ik hoorde een enorme dreun die nog boven de muziek uitkwam…"
Gloedjenieuw
"De schrik sloeg me om het hart. Shit, wie had ik in vredesnaam geraakt! Of eerder gezegd, waar was ik tegenaan gereden? Niet alleen hoorde ik namelijk een harde knal, ook was er glasgerinkel te horen. In een vlaag realiseerde ik me plotseling dat er die ochtend een andere auto dwars achter mij stond geparkeerd. Een gloednieuwe bak welteverstaan… Ik moest er vol tegenaan zijn geknald. Was ik eerst nog zo rustig de auto ingestapt door de leuke en spannende dag op mijn nieuwe job, zo trillend zat ik nu in mijn stoel. Ze zeggen toch altijd dat je absoluut naar je eerste instinct moet luisteren? Nou, dat heb ik gedaan."
Ongeluksdag
“Hoe ik het deed weet ik niet precies meer, maar ik heb als een gek geprobeerd de auto weg te krijgen van de parkeerplek. Waarschijnlijk kwam het door de adrealinekick, maar ik heb nog nooit zo soepel gemanoeuvreerd over een parkeerplaats. Nog natrillend zat ik op de weg terug alleen maar verdwaasd voor me uit te kijken. Ik schaamde me dood dat ik het lef niet had gehad om op zijn minst een briefje op de auto te plakken met mijn naam erbij, dan kon diegene de volgende dag contact met me opnemen. De dag bleek extra zuur, want nog diezelfde avond hoorde ik dat ik niet meer terug hoefde te komen bij mijn nieuwe baan. Ik heb me nog nooit zo geschaamd.”
