Lena: 'Mijn alcoholistische vader veranderde in een monster'

 

Je pubertijd hoort een onbezorgde periode te zijn waarin je jezelf leert kennen. Helaas gold dat niet voor Lena (21) wiens vader een drankprobleem kreeg toen ze nog maar 14 jaar oud was. “Voordat mijn vader een drankprobleem kreeg, had ik een goede relatie met hem. Ik lijk op hem en de eerste dertien jaar van mijn leven waren goed. Mijn moeder, mijn broers, mijn vader en ik vormden een leuk gezin. Mijn vader was altijd een lieve, grappige man en ik had een goede band met hem.” Het was voor Lena erg moeilijk om te zien hoe haar lieve vader veranderde in iemand met een kwade dronk. “Je vader, die je altijd hebt vertrouwd, wordt eigenlijk een soort monster.” 

De vader van Lena heeft zelf een erg moeilijke jeugd achter de rug. “Hij heeft veel klappen gehad toen hij jong was. Zijn moeder overleed plotseling en hierdoor begon zijn eigen vader te drinken. Hij kreeg de verantwoordelijkheid over zijn broer en zus. Hij heeft volgens mij nooit kunnen rouwen om het verlies van zijn moeder. Zijn vader is hij later uit het oog verloren.” De druppel die voor Lena’s vader de emmer deed overlopen was toen hij zelf zijn baan kwijtraakte en Lena’s moeder borstkanker kreeg. 

“Op een gegeven moment zat mijn vader alleen maar thuis in zijn pyjama en dronk hij de hele dag door. Ik merkte dat ik ervan baalde als ik thuiskwam van school en mijn vader thuis was. Dan hoopte ik dat het goed zou gaan die dag. Als hij weg was, was ik blij. Dan had ik rust. Hij schold me vaak uit. Bijvoorbeeld wanneer ik hem geen kusje wilde geven. Of hij schold me uit als ik hem geen frietje wilde geven tijdens het avondeten.” Toen haar vader steeds vaker dit gedrag vertoonde, wist Lena dat het echt uit de hand liep. “Soms at mijn vader niet meer mee met ons en dronk hij alleen maar. Hij was prikkelbaar en onredelijk. Als hij iets kwijt was, dacht hij dat ik of mijn broers het hadden gestolen.” 

Zelfs op momenten dat Lena’s vader nuchter was, was hij depressief, maar nog wel aanspreekbaar. Pas wanneer hij naar de fles greep, escaleerde de situatie. “Als hij dronken was, vormde hij een gevaar. Als je iets zei of deed wat hem niet beviel, greep hij me bij mijn polsen en werd ik naar mijn kamer gestuurd. Of ik werd uitgescholden. Ook heeft hij mijn moeder een aantal keer geslagen toen ze hem aansprak op zijn gedrag. Mijn vader was een grote, sterke man, wat alles nog enger maakte. Toen hij de eerste keer inzag wat hij deed, moest hij erg huilen. Ik vertelde hem wat hij had gedaan en hij zei half dronken en huilend dat het hem speet. Daarna heeft hij nooit meer iets van berouw getoond.” 

“Wanneer mijn moeder hem confronteerde met zijn gedrag, reageerde hij altijd gewelddadig. Hij sloeg haar dan en ze viel dan op de grond. Mijn broers kwamen mijn moeder vervolgens beschermen. Net als wij moest onze moeder ook overleven. Ze stond redelijk machteloos tegenover hem. Een keer heeft mijn vader mijn moeder bij haar keel gegrepen en meerdere keren geslagen. Op een gegeven moment moesten wij bij vrienden verblijven toen hij gevaarlijk werd en zijn toppunt had bereikt. Al zijn grenzen waren weg. Hij slingerde bijvoorbeeld zijn pornobladen en -dvd’s op zijn bureau en hij zorgde erg slecht voor zichzelf. 

“Het heftigste moment dat ik heb meegemaakt, was toen mijn vader erachter kwam dat mijn moeder aangifte had gedaan. Hij maakte mijn moeder zwart tegenover mij en mijn broer en noemde haar een kutmoeder en NSB’er. Hij wilde de sloten vervangen en mijn moeder buitensluiten. Uiteindelijk is de politie gekomen. Ik weet niet meer precies wat er toen is gebeurd. Ik was toen nog redelijk jong en kon alles niet zo goed bevatten. Ik heb toen mijn moeder en vader zien vechten in de deuropening.” 

Gelukkig hoefde Lena de last niet in haar eentje te dragen. “Ik had lieve vriendinnen aan wie ik het kon vertellen, maar ik vond dit ook lastig. Ik ging daarnaast ook naar een psycholoog, maar dat klikte niet echt. Ik zit vandaag de dag nog steeds in therapie, zodat ik dit kan verwerken.” 

De gebeurtenissen hadden erg veel impact op Lena. “Op een gegeven moment besloot ik het contact met mijn vader te verbreken. Het was of hij of ik. Ik kon het niet aan. Ik ging in therapie omdat ik merkte dat ik écht niet meer kon. Ik was totaal ingestort omdat ik dit nooit heb kunnen verwerken. Ik vond de stap om in therapie te gaan moeilijk, maar ook verlossend. Eindelijk was het mijn beurt.” Haar vader spreekt Lena niet meer. “Ik weet niet hoe het met hem gaat en misschien wil ik dat ook niet weten. Volgens mij drinkt hij nog steeds, maar dat weet ik niet zeker.” 

Hoewel de therapie Lena wel helpt, merkt ze nog steeds dat haar jeugd vandaag de dag nog veel impact op haar heeft. “Ik merk dat ik bang ben voor mensen, bang om mezelf te zijn en bang om aangevallen te worden. Ik merk dat ik mezelf ben kwijtgeraakt. Ook heb ik PTSS overgehouden door het alcoholisme en de mishandelingen van mijn vader. Soms vraag ik me af waarom mijn vader niet opgenomen werd of waarom ik niet meer werd beschermd, maar antwoorden op die vragen zal ik nooit krijgen. Soms lijkt het alsof het allemaal in een andere dimensie gebeurd is, maar dat is omdat het zo heftig is denk ik.”