Waarom willen wij zo graag knijpen in schattige dingen?
We herkennen het allemaal wel: bij het zien of vasthouden van een schattige baby of puppy, ontstaat er ineens de neiging om erin te knijpen. Geen stress, dit fenomeen komt bij iedereen voor. Het is, zolang je de baby of puppy niet daadwerkelijk fijnknijpt, heel normaal. Maar waar komt deze ‘agressie’ toch vandaan?
Het beloningssysteem wordt geactiveerd
Het fenomeen dat mensen graag knijpen in schattige dingen is geen toeval. Iedereen maakt dit wel eens mee en het is dan ook te verklaren. Zo wordt het beloningssysteem in onze hersenen geactiveerd bij het waarnemen van schattige dingen. De activatie van het beloningssysteem zorgt ervoor dat er dopamine vrijkomt, waardoor we meer willen van wat we zien. Daarbij blijken er ook verbeteringen te zijn, in bijvoorbeeld productiviteit, door de blootstelling aan schattige dingen.
Lees ook: 7x dingen die alleen hondenmensen snappen
De oorzaak van schattige agressie
Maar nu blijft de vraag waar die ‘schattige agressie’, ook wel cute agression, dan vandaan komt? Om dat te verklaren gebruiken we het begrip dimorfe expressie, oftewel: de uitdrukking van een emotie lijkt tegenstrijdig met het gevoel dat ervaren wordt. De neiging om te knijpen in schattige dingen valt hiermee ook te verklaren.
Wat dan het doel is van deze ‘schattige agressie’, was ook voor onderzoekers een groot vraagteken. Uiteindelijk is er in 2012 door twee onderzoekers, genaamd Rebecca Dyer en Oriana Aragon, het volgende geconstateerd: het waarnemen van schattige dingen roept bij de meeste mensen een zorgbehoefte op die maar gedeeltelijk vervuld kan worden. Mogelijk leidt dit tot frustratie en het gevoel van controleverlies. Om te herstellen van deze gevoelens roepen jouw hersenen een emotie op uit de tegenovergestelde richting, waardoor de oorspronkelijke emotie mogelijk ingedamt. De frustratie die onbewust opkomt door ‘schattige agressie’ wordt volgens Anna Brooks nog sterker wanneer er geen mogelijkheid is om het schattige ding fysiek aan te raken.
Volgens Anna Brooks, hoogleraar in cognitieve neurowetenschap, is hier een evolutionaire verklaring voor: het menselijk brein heeft, vooral wanneer we emotioneel zijn, veel energie nodig. Om ervoor te zorgen dat we niet té veel energie steken in dingen, is het essentieel dat de hersenen in staat zijn om deze emotionele reacties te reguleren.
Lees ook: Waarom honden goed zijn voor je mentale gezondheid
Herkenbaar?
Ben je wel eens zo verdrietig geweest dat je héél hard moest huilen, om twee minuten later hysterisch in de lach te schieten? Volgens Brooks is dat te vergelijken met de ‘schattige agressie’.
Leuk feitje: er bestaan zelfs woorden voor dit gedrag. Zo betekent het woord ‘gigil’ in Filipijns Tagalog ‘het knarsen van de tanden en de neiging om iets dat ondraaglijk schattig is te kijpen of prikken’.
