Claire overleeft met gebroken bekken in shikhete woestijn: "dronk eigen tranen"

Overleven in de woestijn

Nelson had niemand laten weten dat ze vroeg in de ochtend voor een wandeling van tien kilometer in de woestijn was vertrokken. De Californische woestijn is verdeeld in twee gebieden. Ze nam een fles water, een tube zonnebrand, een stok en een camera mee. "De woestijn heeft veel stapels rotsen en veel wandelaars lopen over deze stapels heen", vertelt ze aan Beau. Maar dan gaat het gruwelijk mis. Haar voet gleed weg en ze viel. "Ik hoorde mijn botten breken.” Ze kon zich vervolgens vanaf haar middel aar beneden niet meer bewegen." Ze had geen bereik, dus hulp kon ze niet bellen. 

Met haar camera begon ze filmpjes te maken, zodat de persoon die haar zou vinden, wist wat er met haar gebeurd was. "Het was een emotionele rollercoaster. Ik probeerde mij te verplaatsen naar de schaduw, maar ik hoorde alles kraken toen ik bewoog. Ik viel bijna flauw van de pijn en dat moest echt niet gebeuren.”

Één met de woestijn

Haar fles water van vier liter was na een dag al op, waardoor ze uiteindelijk haar eigen urine begon te drinken. En ook dronk ze haar eigen tranen. "Ik had zoveel pijn en mijn energie was op. Nelson omschrijft het als een mooi moment. Het was heel vredig. Het had erger gekund. Ik zou één worden met de woestijn.”

Haar vrienden en familie begonnen zich zorgen te maken en dus werd er met een helikopter naar Nelson gezocht. Ze zag en hoorde de helikopter boven haar rondzweven. Ze kon ze met de stok zwaaien. En op een gegeven moment vonden ze haar en werd ze uit haar lijden gered. Ze heeft er een boek over geschreven: Dingen Die Ik Leerde Van Het Vallen.