Vrouw die dacht nooit kinderen te kunnen krijgen door anorexia bevallen van tweeling
Zwanger worden is niet voor iedereen even makkelijk. Vooral als je de 30 of zelfs de 40 bent gepasseerd. Ook de gezondheid van je lichaam speelt een belangrijke rol hierin. De 50-jarige Christine kan erover meepraten. Op late leeftijd en na een lang gevecht met anorexia, beviel zij van een gezonde tweeling.
Lees ook: Missed abortion: hoe herken je het?
Pepermuntjes als maaltijd
Christine uit het Engelse Epsom, vertelt in een interview met Daily Mail over haar bijzondere weg naar het moederschap. Christine leed vanaf haar 14e tot 34e aan anorexia. Het begon nadat een acteur in de toneelgroep, waar zij bij zat, een onhandige opmerking had gemaakt en zei: “Jij bent de dikste in je familie, nietwaar Christine?” Haar familie begon zich zorgen te maken toen ze dwangmatig ging diëten en smoesjes verzon om maaltijden over te slaan, waardoor haar gewicht sterk daalde. Christine vertelt: “Kate Moss was mijn ideaalbeeld, maar ik wist dat ik dunner was dan zij. Maar het enige wat ik deed was soms een extra pepermuntje eten, waarna ik mijzelf nog meer ging haten.” Op haar 24e was haar haar uitgedund en droeg ze kinderkleding van de leeftijden 11 tot 12 jaar. Op haar dieptepunt woog ze 25 kilogram en had ze al jaren geen normale menstruatie meer gehad. De artsen waren bang dat ze onvruchtbaar zou zijn.
Spermadonor
Toen Christine 29 jaar oud was, trouwde zij met haar toenmalige man. Ze werd weer beter en ze kreeg weer zin in het leven. Helaas hield haar huwelijk maar tien maanden stand en viel zij weer terug in haar ziekte. Gelukkig had zij een vriend die haar hielp haar leven weer op te pakken, en tegen de tijd dat van haar 39e verjaardag, kwam ze volledig over haar eetstoornis heen. Ze besloot een vruchtbaarheidsbehandeling te ondergaan nadat ze met haar beste vriendin had gesproken over haar kinderwens. In 2017 toen Christine 46 jaar was onderging zij haar eerste poging tot IVF. Christine vertelt: “de vader is een spermadonor, ik weet niet wie hij is. Maar ik koos hem op een website, het had iets weg van Amazon. Ik weet zijn haarkleur, bloedgroep en hobby’s. Zijn haar is donkerbruin en zijn ogen zijn groen. Je krijgt een nummertje en legt hem vervolgens in een mandje en betaalt.”
Verlies na verlies
Christine betaalde 275 pond per jaar om het sperma in een vriezer te bewaren terwijl zij haar behandelingen onderging. Na drie mislukte pogingen wilde de Engelse opgeven omdat zij het verlies niet meer trok. Toch gaf de angst om later spijt te hebben haar een zetje in de rug om het nogmaals te proberen. Na haar vierde IVF-poging, waarbij zij ongeveer 20.000 pond aan behandelingen had uitgegeven, ontdekte ze door een thuistest dat zij zwanger was. Na een controle in het ziekenhuis werd dit bevestigd. Zeven weken later vertelde de arts haar dat ze zwanger was van een tweeling. 26 weken lang hield zij haar zwangerschap stil voor bijna iedereen, behalve haar beste vriendin. De angst dat het weer mis zou gaan was te groot om blij te zijn met haar zwangerschap.
Lente baby’s
Voor haar zwangerschap was Christine een aantal maanden gaan reizen door Australië. Ook was zij weer begonnen met acteren en woonde bij haar ouders, opzoek naar een eigen woning. “Ik maakte mij zorgen om te vertellen dat ik een tweeling zou krijgen. Mijn vader stelde mij gerust door te zeggen dat hij alleen maar wilde dat ik gelukkig zou zijn.” De baby’s werden op 36 weken met een keizersnede geboren, nadat artsen hadden vastgesteld dat een van hen in een stuitligging lag. Ze waren uitgerekend op 11 mei, maar Christine werd eerder opgenomen en de tweeling werd op 30 april geboren. Eerst Emily en drie minuten later Grace. Na de bevalling voelde Christine dat haar leven compleet was. “Ik kan mijn vriend nooit genoeg bedanken. Ik heb een tweede kans gekregen, nu ik mijn meisjes heb, ik kijk uit naar een prachtige toekomst.”
