De 6 gekste tot slechtste date ervaringen 

4. Picknick rampdate

u/[deleted]: “Ik ontmoette een jongen op Tinder. We hadden veel gesprekken waarin we flirtte enzo, dus gaven we onze telefoonnummers. Hij stuurde mij een berichtje met de vraag of ik samen met een wilde picknicken, dicht bij de waterkant van de stad. Ik zei volmondig ja. Ik was nog nooit eerder op een picknick date gegaan. 

Ik kwam aan op de afgesproken locatie en zie dat hij helemaal niets bij zich heeft. Geen kleedje, geen mand, geen eten, niet eens iets kleins. Toen ik naar hem toe liep keek hij heel verward. Hij zei: ‘Uh, ik dacht dat jij eten zou meebrengen?!’ Hierop antwoordde ik dat hij mij vroeg, dus dat ik dacht dat hij ook een picknick zou voorbereiden, want ja, hij vroeg mij voor een picknick. Hij kijkt me aan terwijl hij nadenkt en zegt: ‘Nou, koken is een vrouw haar job. Dus daarom dacht ik dat jij het zou meenemen.’ Op dit punt was ik echt heel, heel geïrriteerd. Het grootste ding is dat ik speciaal mijn benen heb geschoren voor deze date. Dus ik gaf niet makkelijk op. Ik liet het gaan en zei dat we twee blokken verderop iets konden halen. Bij de brouwerij voor bier bijvoorbeeld. Hij was er mee eens.

Toen we eenmaal onderweg waren, zei hij dat ik voor hem moest lopen. Zodat hij kon checken met wie hij zou gaan settelen later. Dit beviel mij niet. Op dit punt was ik echt bijna klaar met hem. Ik wil gewoon bier en eten. Én hij mag lekker z’n mond houden. Toen we bij de brouwerij aankwamen en wat hadden gegeten, nam hij een compleet rondje 180. Hij was grappig, charmant en erg spraakzaam. Door al die dingen wilde ik ook met hem picknicken. 

Toen we klaar waren, vroeg ik om apart te betalen. Hij kijkt me aan, alweer met volle verwarring en zei dat hij dacht dat ik zou betalen. Aangezien ik hem hier naartoe vroeg. Ik zei nee en ging door op een nette toon en vertelde hem dat hij mij naar de picknick vroeg en hij er niks aan had gedaan. Dus vond ik het wel eerlijk om de helft te betalen. Dat was meer dan eerlijk. Hij zei dat hij geen eens zijn portemonnee bij zich had. Ik staarde heel lang naar hem. Op een gegeven moment liet ik een briefje van twintig op de tafel, dit was genoeg om mijn helft te betalen en de tip voor ons beide (de serveerster kon er namelijk niets aan doet dat hij zijn portemonnee was vergeten) en liep weg. Ik let hem daar achter. Ik heb mijn benen helemaal voor niets geschoren.”