Hoe ik erachter kwam dat ik borstkanker had… - Kankerdagboek #2
Mijn naam is Annemijn van Leek en ik ben 26 jaar. In dit blog ga ik jullie meenemen in mijn leven. Mijn leven dat niet heel erg bijzonder was, maar wel bijzonder werd. Van de een op andere dag veranderde mijn leven. Ik kreeg juni 2020 op 25-jarige leeftijd te horen dat ik borstkanker had. Aan de buitenkant kun je niet zien wat iemand meemaakt, dat weet ik als de beste.
Grote schijf
Hoe kom je er nou achter dat je borstkanker hebt? Zijn de verhalen echt zo cliché: ‘Ik stond onder de douche en ineens voelde ik wat zitten’? In mijn geval is dit wel zo. Ik stond onder de douche en ineens voelde ik een hele grote schijf in mijn borst zitten. Huh? Dat zat er eerst toch niet? Hoort dat wel? Nou, het zou vast wel niets zijn. Toch ben je bang, want het is gek. Ik ben een ontzettend bang voor dit soort dingen, ik ben ontzettend bang voor de dood, ik ben ontzettend bang om ziek te worden en dus zijn mijn vriend gelijk: ‘Jij gaat naar de dokter, want dit gaan we niet doen. Ik ga je niet honderd keer gerust stellen. Ik ben ook geen arts dus ik weet niet of het er hoort te zitten.’ Hij doet het met liefde hoor (mij gerust stellen), begrijp me niet verkeerd. Alleen in dit geval wist hij het ook gewoon niet zeker.
Mammacentrum
Ik ben dus naar mijn huisarts gegaan. Geen tumor zei zij eigenlijk gelijk, een tumor kan je niet bewegen, ik kan de schijf in jouw borst vastpakken en bewegen. Zij vond de plek alleen wel erg groot en stuurde mij voor de zekerheid door naar het mammacentrum. Toen had ik nog geen idee wat het mammacentrum was, maar mamma betekent borst, daar kwam ik later achter. Ze gingen mijn borst dus toch controleren. Best spannend, dus vroeg ik toch aan mijn moeder of zij mee wilde gaan. Ik vond het onzin dat mijn vriend vrij zou regelen op zijn werk, want het zou toch wel niet zo erg zijn. Hooguit een ontsteking ofzo. Ik was gestopt met de pil en ging ervan uit dat mijn lichaam aan het veranderen was. Zo ook mijn borsten. Wist ik veel hoe dat zou werken, dus ik vond die gedachte helemaal niet raar.
Ernstig ziek
Normaal gesproken heb ik altijd een onderbuikgevoel. Ik denk dat veel vrouwen dit wel hebben. Helaas had mijn gevoel het dit keer mis. Ik had niet het vermoeden dat het slecht was, maar ook niet dat het goed was. Ik wist het gewoon niet. Het enige wat ik wist is dat er niemand in mijn familie borstkanker heeft gehad. Ik kon me dus gewoon niet voorstellen dat ik op mijn leeftijd deze ziekte zou kunnen krijgen. Waarom zou je op deze leeftijd borstkanker krijgen? Noem het een beetje naïef, ik denk alleen dat er weinig vrouwen van mijn leeftijd denken dat ze op elk moment ernstig ziek zou kunnen worden. Gelukkig maar, gelukkig houden we er geen rekening mee want je zou alleen maar in angst leven en dat is ook niet gezond. Ik wil met het delen van mijn verhaal ook niemand bang maken, maar wel bewust maken dat het altijd kan. Kanker spaart je niet omdat het denkt: ‘Jij bent nog veel te jong, dat doen we je niet aan.’ Ik ben door een flinke molen gegaan voordat ze me dit vertelden…
