7 vrouwen delen waar ze hun geliefde hebben ontmoet

Relaties 4 jaar geleden door Jeanine

De liefde van je leven ontmoeten, waar doe je dat? De een loopt haar soulmate tegen het lijf in de bieb terwijl de ander desperately door Tinder en Happn swipet. Wij verzamelden zeven leuke, gekke en bijzondere ontmoetingen.

Ontmoeting geliefde

Lees ook: Aan uit, aan uit: dit doet een knipperlichtrelatie met je

Liefde van je leven

Of je nu specifiek op zoek bent naar een partner of niet, verliefd wordt je vaak wanneer je het niet verwacht. Deze zeven verhalen bewijzen maar weer dat je je lover overal kunt ontmoeten.

“Bij mijn tekenleraar in bed”

Anouk (40): “Mijn man Joop en ik kennen elkaar al sinds de brugklas. Hij was een relatief jonge docent en ik zat bij hem in de klas. Hij was mijn leraar, dus ik was totaal niet in hem geïnteresseerd. Na de middelbare school liep ik voor mijn studie acht maanden lang stage in India. Facebook bestond nog niet, dus ik maakte mijn eigen nieuwsbrief om mijn omgeving op de hoogte te houden. Mijn toenmalige vriend kwam mij opzoeken in India. We kwamen er toen achter dat we allebei anders in het leven stonden. Vlak voor hij terugging naar Nederland, verbraken we de relatie. Mijn inmiddels ex werkte, net als Joop, op mijn oude middelbare school. Toen Joop naar mij vroeg, stuurde hij mijn nieuwsbrief door. Dankzij mijn ex hebben we de rest van mijn stage contact met elkaar gehad. Ik heb Joop daarna uitgenodigd voor mijn welkom-thuis-feestje. Die avond sprong er onverwachts een vonk over. Na onze eerste date waren we tot over onze oren verliefd. In het begin voelde het best gek. De eerste keer dat ik bleef slapen dacht ik: “Kijk mij nou, ik lig bij mijn tekenleraar in bed”. Mijn vriendinnen wenden er al snel aan. Mijn ouders maakten zich vooral zorgen of ons leeftijdsverschil van zeventien jaar later problemen zou opleveren. Gelukkig stal hij ook hun hart. Binnen vier maanden woonden we samen omdat ik uit mijn studentenkamer moest. Binnen vier jaar waren we al twee keer verhuisd, getrouwd en in verwachting van onze eerste zoon. Inmiddels zijn we ruim negentien jaar samen en vier kinderen verder. Still going strong!”

Liefde door de KLM

Nynke (42): “Twintig jaar geleden deed ik mee aan bijeenkomsten van de KLM. Niet de luchtvaartmaatschappij, maar de Klub van Lange Mensen. Je kon als vrouw lid worden als je minimaal 1 meter 80 was en als man 1 meter 90. Als lange vrouw (1 meter 91) vond ik het sowieso leuk om andere lange mensen te ontmoeten en eigenlijk was ik ook op zoek naar een lange man. Ik deed al een aantal jaar mee aan allerlei activiteiten en bezocht toen, als Friezin, de nieuwjaarsborrel in Rotterdam. Op de borrel ontmoette ik Marco: lang, blond, aardig en gewoon knap. Toen hij korte tijd daarna een fietstocht op Texel organiseerde, sloeg daar de vonk echt over. Ik liet het niet direct merken, omdat er nog drie dames meefietsten. Na het uitje stuurde ik hem een SMS dat ik nog een keer met hem wilde afspreken. Die date kwam er en dat was eigenlijk de start van onze relatie. Inmiddels zijn we al negentien jaar samen, waarvan vijftien jaar getrouwd.”

Verliefd in Salou

Wendy (35): “In 2000 was Salou the place to be. Mijn ouders namen mij, hun 15-jarige dochter, mee op vakantie. Het hotel was niet geweldig. De meeste gasten waren 65+, Frans of Spaans en het eten was belabberd. Gelukkig was er een groepje Nederlanders. Ik raakte bij het buffet aan de praat met één van de Nederlandse jongens. In de dagen die daarop volgden, kwam het steeds vaker tot een gesprekje. Uiteindelijk vroeg hij of ik mee op stap ging. Het avondje stappen kwam er en daarna bleven we vooral veel met elkaar praatten. We draaiden enorm om elkaar heen. Op de dag van vertrek hebben we nog adressen uitgewisseld, samen een foto gemaakt en zijn we in de bus gestapt. Tijdens de stop in Luxemburg zag ik hem weer. Vier weken na de vakantie kwam hij langs. We zoenden voor het eerst en het was toen echt raak. Nu zijn we al bijna twintig jaar samen en nog steeds hartstikke gelukkig.”

Door het oog van de lens

Nadia (20): “In Ghana zei ik: ‘Het laatste dat ik wil, is een relatie met iemand die zo ver weg woont’. Dat was dus mislukt. Hij was de fotograaf van onze groep toen ik daar op reis was. Ik vond hem zó irritant. Hele tijd die camera in mijn gezicht drukken. Later bleek dat hij al een oogje op me had. Ik leerde hem kennen en kwam erachter dat het een heel leuke jongen is. Ook toen ik een paar dagen aan de andere kant van Ghana was, dacht ik de hele dag aan hem. Mijn gevoelens draaiden bij en we werden hartstikke verliefd. Inmiddels zijn we een jaar verder en hebben we nog steeds een langeafstandsrelatie. Als er geen corona-crisis was geweest, waren we afgelopen zomer getrouwd.”

Toch een grijze man

Joke (62): “Na mijn scheiding bleef ik met twee kleine kinderen achter. Dan ga je niet zo snel de deur uit om mensen te ontmoeten. Na een paar jaar besloot ik op contactadvertenties te reageren. In de krant stond een speciale rubriek waar je een advertentie kon plaatsen als je een partner zocht. Je gaf een korte beschrijving van jezelf en wat je zocht. Toen de advertentie van mijn huidige echtgenoot in 1995 in de krant stond, was ik dat eigenlijk alweer zat. Ik had al een jaar of drie op advertenties gereageerd en het was nooit wat ik zocht. Als ik dan iemand had gevonden, vond hij een ander leuker. Ik schreef altijd lange brieven als reactie op advertenties en daar had ik geen zin meer in, het was te veel moeite. Ik stuurde daarom alleen een kaartje. Tot mijn verbazing belde hij toch om af te spreken en we spraken af bij Hotel New York in Rotterdam. Mijn eerste reactie: helaas, geen grijze man! Ik vind grijs haar heel mooi bij mannen namelijk. Aan het einde van de avond was ik om. De week daarna belden we nog een keer, spraken opnieuw af en toen was het duidelijk dat we allebei verliefd waren. Na drie jaar hadden we weer een afspraak bij Hotel New York en toen heb ik hem ten huwelijk gevraagd. Inmiddels zijn we 22 jaar getrouwd en is hij helemaal grijs.”

Lang leve Tinder

Rosalie (48): “Ik heb mijn vriend ontmoet via Tinder. Ik had geen idee dat de app voornamelijk werd gebruikt voor seks. Op een gegeven moment dacht ik: ‘Er staat toch niet “Neem mij!” op mijn voorhoofd?’. Na een poosje kwam er een profiel voorbij met één foto: een rode sportauto. Ik dacht: ‘Wat moet ik daar nou weer mee?’’ en dus wilde ik op het kruisje drukken. Net voordat ik dat wilde doen, kreeg ik de ingeving: ‘Klik toch maar op het hartje’. We raakten aan de praat en besloten vrij snel af te spreken om elkaar persoonlijk te ontmoeten. We bespraken van alles, ook onze huwelijken. Ik vertelde hoe ik was gescheiden en mijn eigen geluk had gekozen. Zijn huwelijk bleek ook niet meer te zijn wat hij wilde. We bleven contact houden. Uiteindelijk zijn we nu bijna vijf jaar verder en wonen we vier jaar samen. We zijn nog steeds elke dag heel blij en gelukkig met elkaar. Lang leve de liefde én Tinder!”

En dan denk ik aan Brabant…

Anita (60): “We leerden elkaar kennen via het Netlog. Dat was vroeger net zoals als Hyves en Facebook. Het klikte direct en we spraken af elkaar even te bellen. Dat was al een hele belevenis an sich. Hij een Brabander, ik een Twentse. In dat gesprek werd heel vaak gezegd ‘wat zeg je?’ We wilden elkaar graag in het echt ontmoeten, dus spraken we af. Ik weet nog precies op welke dag: 26 juni 2010. Ik had die dag een feest dus hij zou met de laatste trein naar Enschede komen. Vooraf had ik tegen hem gezegd dat als het niet klikte, ik hem op de eerste de beste trein terug zou zetten richting Brabant. Dat meende ik ook echt. We hebben uren met elkaar gepraat. Ik was nog niet eerder een man tegengekomen die alles was wat ik nodig had. Ik voelde me sexy, gehoord, gezien en gevleid. Ik had altijd alles onder controle en die controle was ik even kwijt. Hij wist mij zo diep in mijn hart te raken dat ik me rot schrok. Ik zette hem alsnog op de eerste trein naar Brabant. Hij begreep er natuurlijk niets van. O, wat een spijt had ik. Ik sms’te hem nog voordat de trein bij de volgende halte was. Ik zei dat het me speet dat ik hem wegstuurde en dat ik ook niet wist waarom. Hij was blij, maar ook afwachtend. Hij snapte er niks van, want hij had ook die klik gevoeld. De hele treinreis lang hebben we ge-sms’t. Een week later zagen we elkaar weer. Sindsdien zijn we niet meer zonder elkaar geweest. In 2016 zijn we getrouwd.”