Eens een cheater altijd een cheater? Een relatie-expert legt uit

Is je partner vreemdgegaan? Dan is hij of zij niet de enige, want volgens onderzoek geeft één op de vier Nederlanders aan weleens te zijn vreemdgegaan. Waarom gaan we eigenlijk vreemd en belangrijker: zit het in de aard van het beestje? Met andere woorden: eens een cheater, altijd een cheater? Ik vroeg het psycholoog en schrijver Marcelino Lopez en volgens hem is dat lang niet zo eenvoudig. 

We zijn relatief trouw

Laten we beginnen met het goede nieuws: Nederlanders zijn relatief trouw. Duitsers, Fransen, Engelsen, Spanjaarden en Italianen rijden stukken vaker een scheve schaats. Nederlandse mannen die een slippertje maken zijn op zoek naar spanning en willen de sleur doorbreken. Vrouwen maken die keuze minder bewust, zo werd de helft per ongeluk verliefd.  

En biechten we het allemaal op aan onze partner? Welnee, van alle vreemdgangers loopt ongeveer de helft nog met het geheim rond. De andere helft heeft het in de meeste gevallen (78 procent) zelf opgebiecht. Dat wordt trouwens lang niet altijd beloond, want het vertellen betekent in de helft van de gevallen ook meteen het einde van de relatie.

Incidentele cheater

En als iemand is vreemdgegaan, kun je dan op een briefje meegeven dat het nog eens zal gebeuren? Het antwoord is ja én nee, als het aan psycholoog en schrijver Marcelino Lopez ligt: “Er is een verschil tussen mensen wie het ‘overkomt’ en mensen die structureel vreemdgaan.”

Over die eerste groep vertelt Marcelino: “Verreweg de meeste mensen hebben moeite met het bedrog dat vreemdgaan vereist. Hun geweten begint te knagen, de intimiteit met de eigen partner lijdt eronder…” Bij deze mensen zal vreemdgaan dan ook eerder een eenmalig ongelukje zijn. Marcelino: “Natuurlijk kunnen ze het bedrog niet helemaal goed praten, maar er waren begrijpelijke factoren die ertoe leidden. De relatie zat al niet goed, het gebeurde op een lange reis, het was eenmalig… Omdat de meeste mensen zichzelf als een goed en eerlijk mens beschouwen en zichzelf normaal in de spiegel willen aankijken, zullen ze het bedrog beperken of zelfs opbiechten.”

Systematische cheater

Het wordt een ander verhaal bij diegenen die wél systematisch vreemdgaan. Marcelino: “Niet iedereen heeft evenveel last van zijn geweten. Een kleine subgroep heeft er zelfs bijna helemaal geen last van: mensen met narcistische of psychopathische trekjes bijvoorbeeld. Zij kunnen probleemloos liegen en praten acties voor zichzelf recht waar de gemiddelde mens buikpijn van zou krijgen. Deze vreemdgangers zullen, als ze de kans krijgen, opnieuw over de schreef gaan. In dat geval is het inderdaad de aard van het beestje.”

En natuurlijk heb je een flinke groep die hier ergens tussenin zit. “Die door hun levensstijl, charme of looks vaak in de mogelijkheid zijn vreemd te gaan, en verslaafd zijn aan spanning, zullen het moeilijk vinden om niet vreemd te gaan”, aldus Marcelino. Zijn advies luidt: “Als deze mensen een eerlijke relatie willen hebben, kunnen ze misschien beter voor een open relatie gaan.”

Monogamie of nie(t)?

Toch is er niet altijd iets psychisch aan de hand bij hen die vreemdgaan. De exclusieve, monogame relatie is (nog steeds) de norm in onze maatschappij, maar sommigen zijn van nature gewoon niet monogaam aangelegd. Marcelino: “Als zij in een monogame relatie belanden, zullen ze vroeg of laat waarschijnlijk de verleiding niet kunnen weerstaan. Als ze bang zijn voor confrontaties of het niet zo nauw nemen met de werkelijkheid dan zullen ze mogelijk stiekem vreemdgaan.”

Doet deze groep het dan altijd stiekem? Nee, lang niet. Marcelino: “Als ze eerlijk zijn en hun drang naar seks met anderen aan hun partner bekennen, kunnen ze in het beste geval andere opties verkennen. Zoals een open relatie bijvoorbeeld. Voorwaarde is dat beide partners daar iets in moeten zien, anders gaat het niet werken.”

Koop hier het boek Liefdesgedoe van Marcelino Lopez.

Lees ook: Was liefde vroeger echt eenvoudiger?

Beeld: Unsplash