Ashley (15) kreeg relatie met 40 jaar oude advocaat: 'Ik heb een stempel die ik niet meer kwijtraak'

Pas vijftien jaar was de Vlaamse Ashley toen ze zwanger raakte van de 25 jaar oudere advocaat Anthony. Smoorverliefd waren ze, maar ze moesten hun relatie geheim houden omdat Ashley nog minderjarig was. Ondanks dat ze het stil hielden, is Anthony achteraf veroordeeld tot twee jaar voorwaardelijk voor aanranding van een minderjarige. Inmiddels is Ashley meerderjarig en deed haar verhaal aan Het Laatste Nieuw.

Minderjarig

Ashley: “Ik ken Anthony sinds 2011. Ik was net verhuisd en hij was m'n overbuurman. Op een pannenkoekenfeest, die zomer in de wijk, hebben we voor het eerst gepraat. Anthony woonde nog bij zijn ouders en het klikte tussen onze gezinnen. Zijn en mijn ouders werden goede vrienden en we kwamen veel bij elkaar over de vloer. In het begin was er van verliefdheid geen sprake. Dat is pas gekomen na een paar jaar.’’

“Ik was in die tijd heel erg gepassioneerd door paarden. Eerst deelden Anthony en ik die hobby nog niet. Dat is pas gekomen toen ik op een dag een probleem had met één van de paarden. Anthony is te hulp geschoten en heeft me bijgestaan toen niemand anders dat deed. Als ik voor de paarden zorgde, hielp hij me. Uren brachten we zo samen door. Langzaam groeide er meer. Vier jaar na die eerste kennismaking hebben we voor het eerst gezoend. Ik was 15, hij 39. Je zal zeggen: 'Hoe raar', maar voor ons was dat niet zo. Wat we voelden, was heel natuurlijk gekomen. Die kus: voor ons klópte dat.’’

Te lang gezwegen

“Achteraf gezien heb ik veel te lang gezwegen. Er ontstond een liefdesrelatie en ik praatte er met niemand over, niet eens met mijn tweelingzus. Nu denk ik: hád ik maar gewoon iets gezegd. Wás ik maar naar m'n ouders gestapt. Hád ik maar open kaart gespeeld. Maar dat deed ik niet. Ik zweeg. Toen mijn tweelingzus iets in de gaten kreeg en is gaan neuzen in mijn telefoon, begon de ellende. Achter m'n rug is de politie ingeschakeld en is er een huiszoeking uitgevoerd bij Anthony. Voor ik het goed en wel wist, had ik een videoverhoor gehad, kreeg ik een contactverbod met Anthony opgelegd en werd ik in een jeugdinstelling geplaatst.’’

“Ik ben van instelling naar instelling gegaan. Thuis liep het moeilijk, er was steeds maar ruzie. Van Westmalle ging ik naar Zandvliet naar Kasterlee. Officieel mocht ik Anthony niet zien, maar stiekem zochten we momentjes om samen te zijn. Tijdens één van die momentjes ben ik zwanger geraakt. Het was mijn eerste seksuele contact. De zwangerschap was geen 'ongelukje'. Het was wat Anthony en ik wilden. We zagen het als een uitweg om te mogen trouwen en bij elkaar te zijn.’’

“Pas na meer dan vier maanden zwangerschap heb ik mijn ouders ingelicht. Ervoor hielden we het voor onszelf, omdat we niet wilden dat iemand me onder druk zou zetten voor een abortus. Mijn ouders waren razend. Naarmate de zwangerschap vorderde, minderde dat. 'Het is nu zo', zeiden ze. Ik bleef per slot van rekening hun kind en ze wilden hun dochter en toekomstig kleinkind niet verliezen.’’

Lees ook: Brooke (26) is sugarbaby en legt uit hoe ze te werk gaat

Dochter

"Door het contactverbod heb ik Anthony tijdens m'n hele zwangerschap niet kunnen zien. Ik verbleef nog in de instelling en we kregen nooit de kans samen te zijn. Als ik daaraan terugdenk, doet me dat nog altijd verdriet. Anthony heeft nooit de schopjes gevoeld van z'n kind. Heeft nooit z'n hand op mijn dikke buik kunnen leggen. Heeft nooit een echo gezien. Heeft nooit het hartje horen kloppen bij de gynaecoloog. Drie dagen voor ik zou bevallen, heb ik de jeugdrechter gesmeekt of Anthony alstublieft bij de bevalling mocht zijn. Het mocht. Ik lag op de verlostafel toen ik hem na al die maanden terugzag. Dat was heftig. Nu weet ik: dat waren te veel emoties voor één moment. De hereniging én tegelijk een kind krijgen. Dat verwijt ik de jeugdrechter. Het was onmenselijk om Anthony zo lang van me weg te houden.’’

"Toen ons kindje drie maanden oud was, ben ik weggegaan uit de jeugdinstelling en weer thuis gaan wonen. Mijn ouders hadden zich intussen verzoend met de situatie. Eenmaal thuis kon ik gemakkelijker weer contact hebben met Anthony. De eerste maanden nadat ons kindje geboren was, mocht Anthony het van de rechter maar één uur per week zien, in een bezoekersruimte. Toen ik weer thuis ging wonen, werd dat - ondanks ons contactverbod - veel meer. Ik zag wat voor 'n goeie papa hij was. Ik zag ook zijn verdriet, om hoe de situatie was geworden.’’

"Anthony en ik zijn nu drie jaar samen. Iedereen dacht dat we wel uit elkaar zouden gaan. Niet dus. Ik woon nog bij mijn ouders, Anthony woont alleen. Zolang dat vonnis er niet was, hadden we geen andere keuze dan apart te wonen. Maar verder zijn wij in alles een gewoon koppel. We zien elkaar bijna dagelijks. We zijn veel bezig met de paarden en we delen gemeenschappelijke hobby's, zoals wandelen en zwemmen. Afgelopen zomer gingen we anderhalve maand met zijn drieën naar Frankrijk en regelmatig gaan we een weekendje naar de Ardennen. De ouders van ons beiden hebben onze liefde geaccepteerd. Ik zal niet zeggen dat we straks allemaal samen rond de kerstboom zullen zitten - daarvoor is er te veel gebeurd - maar we gaan op een fatsoenlijke manier met elkaar om. De dingen verlopen heel netjes nu. Dat is goed.’’

Fluisteren

"Ik haat het dat de mensen ons nog altijd zo bekijken. Ik kan niet buitenkomen of ik hoor ze achter m'n rug fluisteren. 'Zij daar.' Ook voor Anthony is het moeilijk. Andere advocaten kijken hem scheef aan. Zijn bedrijf lijdt eronder. Is mijn leven kapot? Nee. Maar ik heb wel een stempel die ik niet meer kwijtraak. En waarom? Ik snap de commotie niet. Hebben we dan iemand iets misdaan? Hebben we iemand vermoord? Hebben we iemand pijn gedaan? Nee, toch? Anthony heeft nooit iets fout gedaan. Alles wat gebeurd is, is gebeurd met mijn toestemming.’’

"Ik begrijp dat er wetgeving nodig is om minderjarigen te beschermen. Ik zeg ook niet dat de huidige wetgeving afgeschaft moet worden. Maar minstens had justitie naar mij kunnen luisteren. Dan was de zaak nooit zo zwart-wit geweest. Niemand heeft ooit écht mijn verhaal willen horen. Er was vooringenomenheid van meet af aan. Anthony had me gemanipuleerd, bleven ondervragers maar onderstrepen. 'Zulke mannen weten hoe ze dat moeten aanpakken', zeiden ze. Alleen al de manier waarop ze dat zeiden. 'Zulke mannen': werkelijk? Ze behandelden me alsof ik gek was. Ik bén niet gek. En net zomin ben ik gemakkelijk te manipuleren. De lokale politie, die me steeds maar kwam checken, was er alleen maar op gebrand me te pakken. Eén keer heeft een agent me uit huis gesleurd. Toen ik na dat incident verhoord werd, hebben ze me twee dagen in de cel gezet. Terwijl ik alleen maar wilde dat er iemand luisterde. Echt eens luisterde. Zonder vooroordeel.’’

Samenwonen

"Natuurlijk weet ik wel dat onze relatie ongewoon is. Maar voor onszelf voelt dat helemaal niet zo. Leeftijdsverschil? Ja, maar wij zijn daar zelf een stuk minder hard mee bezig dan de buitenwereld. Nu er een uitspraak is, hoop ik dat we eindelijk verder kunnen met ons leven. Door hoe de dingen gelopen zijn, ben ik een tijd geleden gestopt met studeren. Ik heb even gewerkt en hoop binnenkort een nieuwe baan te hebben. Daarna willen Anthony en ik gaan samenwonen. Mensen denken dat hij me 'onderhoudt'. Dat is niet zo. Ik ben financieel onafhankelijk. Het doet me pijn om te zien hoeveel geld we de afgelopen tijd hebben gespendeerd aan advocaten. Dat geld hadden we kunnen investeren in een huisje. Of in onze dochter.’’

"Zou ik het anders hebben gedaan als ik opnieuw 15 was en verliefd werd op Anthony? Nee, want hij is goed voor me, ik zie hem graag en hij is een goeie papa. Ik had alleen opener moeten zijn. Niet dat stiekeme. Nu ik 18 ben, ligt de geheimdoenerij eindelijk achter mij. Ik wil de relatie met Anthony niet meer verbergen. Hij en ik, wij hebben gekozen voor elkaar. We willen daar niet meer scheef voor bekeken worden. Wie daar niet mee om kan gaan, kijkt maar de andere richting uit. Punt.’’

Lees ook: Polyamoreuze Pearl (29) organiseert seksfeestjes: 'Na 100 bedpartners ben ik gestopt met tellen'

Beeld: iStockphoto

Bron: HLN