Katy (40) is verslaafd aan liefde: "Misselijk als mijn berichtjes genegeerd werden"

Liefde, het kan ons soms tot wáánzin drijven. De hopeloosheid van 'de ware' vinden kan sommigen tot zulke uiterste drijven, tot ze heus verslaafd aan liefde worden. De Amerikaanse schrijfster Katy Moore dacht dat ze, net als veel andere singles, gewoon heilig geloofde in sprookjes en de liefde. Het keerpunt kwam toen ze zo angstig werd toen een date niet meteen reageerde op een berichtje, dat ze met een paniekaanval op de Eerste Hulp belandde.

Lees ook: Diana (36) overleed elf weken na bevalling van dochtertje

Thriller in plaats van romantische komedie

Na de zoveelste poging om een onenightstand om te toveren in een Hollywood-waardig liefdesverhaal, met een ziekenhuisbezoek als gevolg, wist Katy dat er iets niet juist was. "Ik leek maar niet te leren dat stalken, obsessief berichtjes sturen en zelfs naar een ander land vliegen om een geliefde te ontmoeten meer weg had van een psychologische thriller (of horrorroman) dan van een romantische komedie", schrijft ze in een persoonlijke blog op Whimn.

"Ik zat achter mannen aan die het niet echt meenden, raakte op een zijspoor door iets te beginnen met getrouwde mannen en gebruikte seks om iedereen naar me toe te lokken. In de hoop dat ze wanhopig verliefd zouden worden, terwijl het enige wat ik verlangde een hechte band was. Om het even met wie."

Vastgelijmd aan telefoon

"De obsessie en verslaving waren verlammend. Ik zat vastgelijmd aan mijn telefoon en voelde me misselijk als mijn berichtjes genegeerd werden. Ik werd steeds angstiger en manipulerend in mijn gedrag."

Nadat ze op de Spoedeisende Hulp belandde met een paniekaanval als gevolg van een onbeantwoord berichtje van een crush, dook ze de bibliotheek in voor antwoorden. Daar ontdekte ze dat ze verslaafd was aan seks en liefde. "Er moest iets veranderen."

Anonieme Seks- en Liefdeverslaafden

Katy ging naar een meeting van de Anonieme Seks- en Liefdeverslaafden (SLAA) en durfde pas na een halfuur naar binnen te gaan. "Ik was doodsbang en schaamde me", schreef ze. “Ik voelde me ziek. Bibberend stapte ik uiteindelijk de zaal binnen. Ik ging zitten in de kring en hield mijn hoofd omlaag. Wat zouden ze van me denken? Vroegen ze zich af wat voor vreselijke geheimen ik had? Was ik het ergste geval dat ze al hadden gezien? En toen luisterde ik."

"Elk verhaal dat ik hoorde vond weerklank bij me. Ik zag mezelf erin. Deze mensen waren geen perverse en door seks geobsedeerde zonderlingen, het waren lijdende mensen, die troost en steun vonden bij elkaar. Ze waren studenten, vaders, moeders, bankiers, acteurs en meisjes zoals ik. Ik was verbijsterd."

Steun

Bij de tweede meeting durfde ze haar eigen verhaal te delen met de groep. "Ik begon met het tenenkrommende 'Hi, mijn naam is Katy en ik ben een liefde- en seksverslaafde." Daarna vertelde ze in tranen alles wat ze gedaan had. "Niemand onderbrak me. Ik huilde een eeuwigheid in stilte."

Daarna wilde Katy zich zo snel mogelijk uit de voeten maken, maar voordat ze naar de deur kon stappen kwamen haar lotgenoten naar haar toe. "Ze verwelkomden me en bedankten me. Ze zeiden dat ik dapper was. Ze gaven me hun telefoonnummers. De steun was overweldigend."

Afkicken

Katy was gemotiveerd om hulp te zoeken. Ze vond een sponsor en begon met een programma om af te kicken. Het moeilijkste waren de vier weken van 'onthouding'. Vanwege haar neiging om te flirten, mocht ze niet met mannen praten. "Moest ik dan mijn mannelijke vrienden vermijden? En mocht ik dan ook niet praten met de barista in mijn koffiezaak? Moest ik élke man negeren? Ja, dus. Mijn sponsor liet me ook inzien hoeveel waarde ik hechtte aan de bevestiging van mannen. Die was gelijk aan mijn zelfwaarde en dat wilde ik aanpassen".

Diepe depressie

"Het was zwaar. Ik vertelde mijn mannelijke vrienden dat ik een maand van de radar zou gaan en ging niet meer uit. Zo kon ik ook een andere regel niet meer overtreden: als ik ergens binnenkom meteen de ruimte scannen op mannen. Ik kwam in een diepe depressie terecht en begon te overwegen om mezelf pijn te doen, iets wat ik al jaren niet meer had gedaan. Al mijn emoties kwamen naar boven en ik besefte dat mijn verslaving mijn leven zó had beheerst dat ik niet meer wist wie ik was zonder. Ik had afkickverschijnselen. Maar ik kwam eruit tevoorschijn als een vlinder uit een cocon.”

Strijd voor de rest van haar leven

Twee jaar lang ging ze drie of vier keer per week naar de meeting. Ze deed haar best om aan zichzelf te werken en had terugvallen. Toch krabbelde ze weer op en gaf ze niet op. "Ik voelde me goed en trots op wat ik bereikt had. Ik zal voor de rest van mijn leven strijd moeten voeren tegen mijn liefdesverslaving. Net zoals een alcohol- of drugsverslaafde kan je nooit écht loskomen van je zonde. Ze zal er op zeker moment weer zijn om me te verleiden en me te herinneren aan de ‘geweldige band’ die we vroeger hadden. De sleutel is om die deur niet te openen. Teruggaan naar die hel is voor mij geen optie."

Lees ook: Paulita werkt als pornoster: ‘Het is mijn roeping’