Bouwke (36) heeft borderline: 'Het crazy bitch-imago klopt niet'
Als een orkaan is Bouwke door het leven geraast. Vier depressies, drie burn-outs, een eetstoornis en automutilatie. Na dertig jaar en intensieve therapie wist ze eindelijk wat er 'mis' was met haar. Bouwke bleek borderline te hebben en met dat label komen heel veel vooroordelen. "Mensen met borderline hebben een crazy bitch-imago, maar dat klopt niet. We zijn juist superlief en superempathisch."
Storm
"Op mijn veertiende was ik als een storm. Ik kon mijn emoties niet onder controle houden. Ik had continu knallende ruzie met mijn moeder en ik zat steeds alleen op mijn kamer. Ook trok ik me alles persoonlijk aan. Als ik over straat liep, keek ik altijd naar beneden. Als iemand verderop 'kutwijf' riep, dacht ik: 'O, ze hebben het vast over mij'. Ik kreeg ook vaak te horen dat ik alles verpeste en dat vond ik zelf ook."
"Verder kreeg ik paniekaanvallen, een eetstoornis en begon ik met automutilatie*. Alles om de controle te zoeken over mijn emoties, wat niet lukte natuurlijk. Soms bonkte ik, uit machteloosheid en radeloosheid, zolang met mijn hoofd tegen een muur dat ik een hersenschudding kreeg. Ook kreeg ik drie keer een burn-out en vier keer een depressie. Aan een persoonlijkheidsstoornis als borderline hebben we nooit gedacht. Mijn ouders en ik gaven vooral de puberteit de schuld van mijn gedrag."
*Lees over automutilatie op wijzijnmind.nl.
Geen aandacht voor mentale gezondheid
"Borderline kun je erven, maar is lastig te diagnosticeren. Het lijkt namelijk op veel andere meer bekende aandoeningen, zoals bipolair en manisch depressief. Ik denk dat het bij mij is getriggerd door trauma's. Ik werd vroeger op school erg gepest. Daarnaast overleed mijn peetoom, voor mijn gevoel mijn tweede vader, op jonge leeftijd wat ik heel moeilijk kon verwerken. In mijn familie was er geen aandacht voor mentale gezondheid. Ik denk dat mijn ouders bang waren voor het onbekende en het negatieve en daarom niet op zoek ging naar een psychische reden achter mijn heftige gedrag. Ik neem het hen niet kwalijk. Tegenwoordig is er gelukkig veel meer aandacht voor mentale gezondheid dan toen ik tiener was."
Keerpunt
"Op eigen initiatief heb ik hulp gezocht. Ik heb door de jaren heen bij heel veel therapeuten op de stoel gezeten, maar wat er 'mis' was met mij werd niet duidelijk of ik werd verkeerd gediagnosticeerd. Ik hopte van de ene psycholoog naar de ander, ook tijdens mijn studententijd. Het was zo uitputtend, Het was een continu gevecht. Toen ik 31 jaar was, kwam er een keerpunt. Zo kon ik niet langer leven, dacht ik. Ik heb toen de grote beslissing gemaakt om aan een lang therapietraject te beginnen. Anderhalf jaar had ik twee ochtenden groepstherapie en twee gesprekken met psychiater en sociaal psychologisch medewerkster per week. Het vrat energie en tijd, waar ik enorm van baalde. Ik was regiomanager bij een groot bedrijf en had het enorm druk. Het lukte me niet om minder te werken om op mijn mentale gezondheid te focussen. Na een halfjaar kreeg ik een zware depressie. Ik kreeg antidepressiva en kwam terecht in de ziektewet."
Reizen
"Toen besloot ik dat ik mezelf wilde belonen als ik dit traject goed zou afronden. Die beloning was reizen. Op reis wilde ik mijn verleden leren verwerken, ontdekken hoe ik wil leven en wat ik nodig heb om te kunnen leven en niet alleen te overleven. Ik vond ruimte en wist dat ik dat nodig had. Ruimte voor mezelf eerst en dan voor vrienden en familie en dan voor werk. Nu zie ik mezelf als één geheel. Borderline is slechts één klein onderdeeltje van mij."
Vooroordelen borderline
"Het grootste misverstand over mensen met borderline is dat er met ons niet te leven valt. Dat we overal een drama van maken. Je moet weten dat we niet altijd voor een reactie kiezen. In mijn pubertijd was het drama-gehalte wel hoog, dan moet je dealen met hormonen én borderline. Het was alsof ik in gevecht was met de wereld. Nu ik ouder ben, is het beter. Ik heb – wel met veel moeite – eindelijk de balans gevonden. Er zijn wel dagen dat ik heel erg moeilijk uit bed kom en periodes dat ik me echt slecht voel, maar ik accepteer dat nu meer."
Geen crazy bitch
"Mensen met borderline hebben een crazy bitch-imago, maar dat klopt niet. We zijn juist superlief en superempathisch. We kunnen ons heel goed inleven in een ander en we voelen iets feilloos aan. Verder vind ik het heel belangrijk om de persoon te zien, en niet alleen de ziekte. Om welke ziekte het ook gaat. We zijn allemaal personen met veel meer dan alleen de kenmerken van borderline."
Onbegrip bij vrienden
"Mijn acht allerbeste vrienden en mijn familie weten van mijn situatie, maar ook bij hen is medeleven niet altijd vanzelfsprekend. Het is ook best ongrijpbaar, omdat ik geen lichamelijke kenmerken heb. Borderline wordt vaak niet als een chronische ziekte gezien, maar als gedrag. En gedrag is een keuze. Maar daar gaat het fout. Mijn gedrag, gevoelens en gedachten zijn niet altijd een keuze. Ik heb keihard gewerkt om keuzes te kunnen maken in hoe ik ermee omga. Maar verdwijnen zal het nooit.´
Eindelijk acceptatie
"Op Instagram ben ik open over borderline, maar het blijft een taboe. De onwetendheid is groot in Nederland. Af en toe ben ik wel bang dat een afspraakje of werkgever mij afwijst zodra het gezien wordt op internet dat ik borderline heb. Tegelijkertijd, en steeds meer, zie ik het ook als mijn kracht. Ik zie mijzelf nu als heel persoon en dat is een mooi persoon met veel kwaliteiten. Van mezelf en door wat ik heb meegemaakt. En wat betreft vooroordelen; Ik heb zo lang zonder acceptatie geleefd, dat de positieve reacties die ik krijg mij zoveel meer waard zijn dan een vooroordeel van één persoon."
Wil je meer weten over borderline? Lees er alles over op MIND. Herken je jezelf in het verhaal van Bouwke? Praat erover met een professional van MIND Korrelatie. Volg Bouwke via Instagram @the_iamone_movement en @backpackingbouwke.
