Aimee's baby overleed bij de geboorte: 'Het was mijn schuld'

Het Engelse stel Aimee en Ryan waren eind vorig jaar nog in de wolken met de komst van hun eerste kindje. Aimee is vroedvrouw van beroep en wilde graag een thuisbevalling. Nu zou ze haar eigen leven geven om die beslissing terug te draaien. Tijdens de geboorte van baby Luna scheurde de navelstreng en het pasgeboren kind overleed dezelfde dag. Aimee gaf zichzelf maandenlang de schuld van haar dochtertjes dood. "Ik bleef aan onze families en vrienden zeggen hoezeer het me speet want ik wist niet wat ik moest doen om hen zich beter te laten voelen."

Lees ook: Wijkverpleegkundige Judith (39) kreeg MS: ‘Ineens was ik de patiënt’

Gebroken hart

De eerste elf uur van de thuisbevalling ging alles goed. Toen scheurde ineens de navelstreng. Aimee, Ryan en Luna werden met gierende banden naar het ziekenhuis gebracht, maar helaas konden de artsen niks meer doen. "Toen ik hoorde dat ze het niet gehaald had, voelde ik me alsof ik door een trein werd geraakt, alsof ik een harde trap in m’n maag had gekregen", schrijft ze in een persoonlijke blog. "Ik huilde zo veel en zo erg dat ik niet meer kon ademen. Mijn hart brak in een triljoen stukjes en ik kon niet ophouden met snikken. Ook mijn lieve Ryan was een gebroken man. Ik lag op mijn linkerkant zoals ik religieus al negen maanden lang deed, hield de plek vast waar mijn babybuikje nu ineens niet meer zat en kon niet stoppen met huilen."

Nooit meer beter voelen

Toen haar baby door verpleegsters weer bij haar werd gebracht, kwam Aimee tot bedaren. "Ze zag er perfect uit met een roze mutsje. Onze kleine mooie Luna. Ze toverde direct een glimlach op ons gezicht, de tijd stond stil. Ik vergat waar ik was, wie ik was en wat er gebeurd was. Dit waren wij drieën en dit was hoe het altijd had moeten zijn. Ik was euforisch, ik hield meteen van haar. Ryan nam zijn dochter over van de verpleegster en kon niet stoppen met huilen. Dat brak me: papa’s kleine meisje in zijn grote sterke armen was prachtig om te zien. Ik voelde me zo verdrietig, zo verdrietig dat ik niet wist hoe ik hem zich ooit nog beter moest laten voelen."

Extreem schuldgevoel

De eerste weken na de dood van baby Luna martelde Aimee zichzelf met vragen. "Het was mijn schuld, waarom had ik ook niet geluisterd en was ik niet gewoon in het ziekenhuis bevallen, zoals ze me hadden aangeraden? Wat had ik gedaan? Hoe kon ik ooit m’n excuses aan Ryan aanbieden? Wat als hij niet meer verliefd op me zou zijn? Ik kon hem niet ook nog eens verliezen… Mijn familie zal me haten…"

Stichting

Vijf maanden na de traumatische bevalling heeft het stel een stichting opgericht. Hiermee verzamelen ze geld in voor ouders die een vergelijkbare situatie hebben meegemaakt. Het doel van de stichting is om lotgenoten een kans te geven om nieuwe herinneringen te maken en hoop te bieden. "De afgelopen drie maanden hebben we geleerd dat Luna de wereld in is gekomen om een verschil te maken en mensen op een positieve manier te helpen. Herinneringen, geld en tijd zijn voor ons cruciaal geweest in het rouw- en herstelproces en het is belangrijk dat alle rouwende families toegang tot die middelen hebben. Ter nagedachtenis aan onze dochter is het onze missie om dit te kunnen schenken aan andere mensen en dat zullen we met Luna’s Fund proberen te doen."

Lees ook: Georgia's buik zat vol tumoren: 'Ik was zo opgeblazen dat ik zwanger leek'